ஐங்குறு நூற்றில் மருதம் - Classical Sangam literature

ஐங்குறு நூற்றில் மருதம்

        சங்க இலக்கியக் கருத்துக்கள் என்றும் மதிப்புடையதாகப் போற்றப்படுகிறது. சங்ககால மக்கள் வாழ்க்கை முறையினைப் படம்பிடித்துக் காட்டும் வரலாற்றுப்பெட்டகமாகத் திகழ்வதனாலேயே சங்க இலக்கியங்கள் தங்க இலக்கியங்கள் எனப் போற்றப்பெறுவதனைக் காணமுடிகிறது.

யானைக் கொண்டு காத்தல்

காய்நெற் கவளந் தீற்றிக் காவுதொறும்

கடுங்கண் யானை காப்பன ரன்றி  (புறநானூறு 337, 14-16)

விளைந்த நெல்லிடத்துப் பெற்ற அரிசியாலுண்டாகிய கவளத்தை உண்பித்து காக்கள் தோறும் வன்கண்மையுடைய யானைகளைக் காப்பதல்லது என்னும் பொருள்படும் இக்கூற்றின் வழி வளமான நெல்லினையே யானைக்கும் கவளமாகக் கொடுத்துள்ளதனைக் காணமுடிகிறது.

மன்று நிறையு நிரையென்கோ

மனைக்களமரொடு களமென்கோ

ஆங்கவை கனவென மருள வல்லே நனவின்

நல்கியோனே ……… ……… (புறநானூறு 387, 24-27)

செல்வக்கடுங்கோ வாழியாதனின் கொடைப்பண்பினை குன்றுகட்பாலியாதனார் இவ்வாறு பாடுகிறார். இதன் வழி உழவுத்தொழிலுக்குத் தேவையான நிரைகளையும் அதற்குரிய கருவிகளையும் கொடுத்து பெறுபவர்கள் இது கனவா என நினைக்கும் வகையில் கொடுத்த சிறப்பினைப் பாடியுள்ளார்.

அரசு என்பது உழவு செழிக்க வழிவகை செய்ய வேண்டுமேயன்றி அவ் உழவிற்கு மாற்றாக வேறு தொழில் செய்ய ஊக்கமளிப்பது உழவுத்தொழில் அழிய வாய்ப்பளிப்பதாகவே அமையும் என்பதனை உணர்ந்து கொடையளித்த திறத்தைக் காணமுடிகிறது.

சங்க இலக்கியத்தில் மூன்றடி சிற்றெல்லை கொண்ட நுலாகத் திகழும் ஐங்குறுநூற்றின் மருத நிலப்பாடல்கள் உழவர் நிலையை நன்கு எடுத்துரைக்கிறது.

மருதத்திற்கு ஓரம்போகியார் எனப்போற்றப்பெறும் அளவிற்கு மருத நிலப் பாடல்களைப் பாடியவர். தாம் பாடிய 109 அகப்பாடல்களில் 107 (ஐங்குறுநூறு -100, நற்றிணை – 2, அகநானூறு -2, குறுந்தொகை – 3)  பாடல்கள் மருத நிலப் பாடல்களே. எனவே ஐங்குறு நூறு மட்டுமே இக் கட்டுரைக்குரிய எல்லையாக வகுத்துக்கொள்ளப்படுகிறது.

வாழி ஆதன் வாழி அவினி

நெற் பல பொலிக பொன் பெரிது சிறக்க (ஐங்குறு நூறு 1 : 1-2)

என்னும் இம்முதற் பாடலே சேரமன்னனைப் போற்றித்தொடங்குவதாக அமைந்துள்ளது. இவ் இலக்கியத்தை தொகுப்பித்தவரும் தொகுத்தவரும் சேர நாட்டவராதலால் மருதம் முதலாக அமைந்தது எனக் குறிப்பிடப்படுகிறது.

உழவர்கள் உழைப்பாலேயே மக்கள் நலம் அமைகிறது. அவர்கள் உழைப்பின் பயனாக  நெல் பொலிகிறது. இதனையே முதல் கருத்தாக வைத்து முதற்பாடல் பாடப்பட்டுள்ளதனைக் காணமுடிகிறது. நெல் விளைதல் என்பது நெல்லை மட்டும் குறியாது பிற கூலங்களையும் உள்ளடக்கியது. நெல் வளம் பெற்றால் பசி நீங்கும். உழைப்பு பெருகும். அதன் வழி பிற செல்வங்கள் பெருகும் என்பதனையே பொன் பெரிது சிறக்கும் என்கிறார் புலவர்.

யாணர் ஊரன் வாழ்க (ஐங்குறு நூறு 1 : 5)

இவ்வடிகளில் யாணர் என்பது  என்றும் இடையறாத வருவாய் பெறும் நிலையினைக் குறிக்கும். உழவு செழிப்பால் அனைவரும் வருவாயினைப் பெறுதல் இயலும். அவ்வாறு சிறந்ததால் சிறப்படைந்த உழவர் நிலையினை இவ்வடிகள் எடுத்துரைக்கின்றன.

நனையக் காஞ்சி சினைய சிறுமீன் (ஐங்குறு நூறு 1 : 4)

இவ்வடிகள் உழவு செய்யும் நிலத்தின் வளத்தை எடுத்துக்காட்டுகிறது. காஞ்சியும் சிறுமீன் வளமுடைய புலத்திற்குச் சான்றாக நிற்பன.

பல்லிதழ் நீலமொடு நெய்தல் நிகர்க்கும்

தண் துறை ஊரன் . . . . (ஐங்குறு நூறு 2 : )

நீலத்தோடு நெய்தலும் ஒப்ப மலரும் குளிர்ச்சி பொருந்திய நிலத்திற்குரிய தலைவனே எனப் போற்றுவதனையும் காணமுடிகிறது.

விளைக வயலே  வருக இரவலர் (ஐங்குறு நூறு 2 : 2)

என்னும் இவ்வடிகள் வயலின் செழிப்பு மக்களின் வளமையை எடுத்துக்காட்டுகிறது. அவ்வளமே கொடையளிக்கும் சிறப்பினையும் அளிக்கிறது. இல்லறம் சிறக்க வேண்டுமாயின் நிலம் சிறக்க வேண்டும் என்பதனை இவ்வடிகள்உணர்த்தி நிற்கின்றன.

பால் பல ஊறுக பகடு பல சிறக்க (ஐங்குறு நூறு 3 : 2)

நிலத்தை உழுதற்கு பகடுகள் வளமுடையதாக இருக்கவேண்டும்.  அத்தகைய பகடுகளை சிறப்பாக போற்றிப்பாதுகாக்க வேண்டிய கடமை உழவர்க்கே உரியது. இயற்கையை வழிபடும் தமிழர் ஆநிரைகளைப்போற்றும் வகையில் பொங்கல் கொண்டாடும் நிகழ்வினையும் இங்கு எண்ணி மகிழலாம். பகடு என்பது மாடுகளை மட்டுமேயன்றி அனைத்து உயிர்களையும் காக்கும் வகையில் ஆட்சி நடத்தும் சிறப்பினையே உணர்த்தி நிற்பதனைக் காணமுடிகிறது.

வித்திய உழவர் நெல்லொடு பெயரும் (ஐங்குறு நூறு 3 : 4)

உழுபவர்க்கே விளையும் பொருள் உரிமையுடைத்து. அவ்வாறன்றி உழுவோர்க்குப் பயன் கிட்டாதாயின் உழுவோர் தாழ் நிலையில் இருக்க உழுவிப்போர் உயர் நிலையில் இருப்பர். அந்நிலை எந்நாளும் துன்பம் தருவதாகவே அமையும். உழவுத்தொழில் நாளடைவில் குன்றிப் போகும். உழுவோர் அதன் பயனை உடனடியாகப் பெற்று மகிழ்ந்த நிலையினை வித்திய உழவர் நெல்லோடு பெயரும் நிலையினைக் குறிப்பிட்டதன் வழி அறியமுடிகிறது.

மலர்ந்த பொய்கை முகைந்த தாமரை (ஐங்குறு நூறு 6 : 4)

பொய்கையும் தாமரையும் மருத நில வளத்தின் சிறப்பினை எடுத்துக்காட்டும். பயிர் செழிப்படைய நீர் நிலைகளைக் காத்து நின்ற நிலையினையும் காணமுடிகிறது.

கயல் ஆர் நாரை போர்வில் சேக்கும் (ஐங்குறு நூறு 9 : 4)

வளமான நீர் நிலையில் கயல் மீன்கள் துள்ளுவதும் அவ்விடத்தைத் தேடி  நாரை வருவதும் இயற்கை. அங்கு நெல் நன்கு விளையுமாதலால் வைக்கோல் போர் மிகுந்திருப்பதனை இவ்வடிகள் எடுத்துரைக்கின்றன.

மனை நடு வயலை வேழம் சுற்றும் (ஐங்குறு நூறு 11 : 1)

மனையின் கண் நட்டு வளர்க்கப்பட்ட வயலைக் கொடி அயலேயுள்ள நாணல் சுற்றிப் படர்தற்குரிய துறை என இவ்வடிகள் வயலின் சிறப்பை எடுத்துரைக்கிறது.

பூக்குற்று எய்திய புனல் அணி ஊரன் (ஐங்குறு நூறு 23 : 2)

பூக்கள் மலர்வதும் நிலத்தின் செழுமைக்கு எடுத்துக்காட்டாகும். அத்தகைய ஊருக்கு அழகு செய்வது புனல் வளமே என்பதனையும் இவ்வடிகள் எடுத்துரைக்கின்றன.

மருது உயர்ந்து ஓங்கிய விரிபூம் பெருந்துறை (ஐங்குறு நூறு 33 : 2)

மழை வளமே மருத நிலவளத்திற்கு அடிப்படை. மரங்கள் மழையினால் சிறப்பதும் மழை மரங்களினால் சிறப்பதும் இயற்கை. அவ்வாறு இரண்டும் ஒத்துச் சிறந்திருந்ததனை மருத மரம் ஓங்கி நின்றதன் வழியும் தாமரை, அல்லி, குவளை என மலர்கள் பூத்திருந்ததன் வழியும் எடுத்துக்காட்டியுள்ளார் புலவர்.

பொய்கை ஆம்பல் நார் உரி மென்கால்

நிறத்தினும் நிழற்றுதல் மன்னே (ஐங்குறு நூறு 35 : 2-3)

ஆம்பல் தண்டு இயல்பாகவே மென்மையும் மினுமினுப்பும் கொண்டது. அதன் நார் உரிக்கப்பட்ட நிலையில் அதன் ஒளி பன்மடங்கு சிறந்திருந்ததனை எடுத்துக்காட்டியுள்ளதன் இயற்கை வளத்தினை எடுத்துக்காட்டியுள்ளார் ஓரம்போகியார்.

கரும்பு நடு பாத்தியில் கலித்த ஆம்பல்

சுரும்பு பசி களையும் பெரும்புனல் ஊர (ஐங்குறு நூறு 65 : 1-2)

கரும்பு முன்பு நடப்பட்டு இப்பொழுது நன்கு வளர்ந்துள்ள பாத்தியில் உழவர் வளர்க்காது தானே வளர்ந்தன அல்லியும் தாமரையும். இயல்பாக அவை இரண்டும் ஆழ் நீர் நிலையிலேயே தழைப்பன. அவை வளர்வதற்கேற்ற நீர் நிரம்பிய பாத்திகளும் அமைந்துள்ளன. இவ்வாறு செழிப்புடன் இருப்பதனால் சுரும்புகள் எளிதாக தம் பசியாறுகின்றன. எனவே பெரும்புனல் ஊர் எனக் குறிக்கப் பெற்றுள்ளதனையும் இங்கு எண்ணி மகிழலாம்.

கருங்கோட்டு எருமை கயிறு பரிந்து ……..>>

நெடுங்கதிர் நெல்லின் நாள் மேயல் ஆ..>> (ஐங்குறு நூறு 95 : 1-2)

பெரிய கொம்பினை உடைய எருமை தன் கயிற்றை அறுத்துக் கொண்டு சென்று நெல்லின் நெடிய கதிரை

உலகில் கடல் வளம் என்பது 97 விழுக்காடாக இருக்கின்றது. எஞ்சியுள்ள மூன்றில் இரண்டு விழுக்காடு பனி மலைகளாகவும்  ஓர் விழுக்காடே குடிநீராகவும் இருப்பதனை ஆய்வாளர்கள் நிறுவியுள்ளனர். இவ்வாறு குறுகி இருக்கும் நிலப்பரப்பில் வாழும் உயிர்களையே பெரிதாக எண்ணிப் போராடிக் கொண்டிருக்கும் சூழலில் கடல் வளம் குறித்து அறிய விழைவது முயற்கொம்பினைக் காணும் முயற்சியாகவே அமையும். எனினும் அக்கடல் குறித்த எண்ணங்களை பல்லாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே ஆய்ந்து தம் பாடல்களில் இடம்பெறச் செய்த சங்கப் புலவர்களின் புலமைத் திறத்தை எண்ணி வியக்காதிருக்க முடியாது. அவ்வாறு ஆய்ந்த புலவர்களின் திறத்தை வெளிப்படுத்தும் வகையிலேயே இவ் ஆய்வுக்கட்டுரை அமைகிறது.

சொல்லாய்வு நோக்கில் திருக்குறள்.-Thirukkural -2

சொல்லாய்வு நோக்கில் திருக்குறள்.

(முனைவர் ம.ஏ. கிருட்டினகுமார், தமிழ்த்துறைத்தலைவர், அறிஞர் அண்ணா அரசு கலை மற்றும் அறிவியல் கல்லூரி, காரைக்கால் - 609 605, உலாப்பேசி : 99406 84775)

தமிழர் மறை எனப் போற்றுதற்குரிய பெருமை கொண்ட நூல் தெய்வப்புலவர் அருளிய திருக்குறள்.  இந்நூல் வெண்பா இலக்கணத்திற்கு மட்டுமேயன்றி வாழ்வியல் நிலைக்கும் எடுத்துக்காட்டாக நின்று மானிட இனத்திற்கே வாழ்வியல் இலக்கணமாகத் திகழ்கின்றது. ஈராயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே படைக்கப்பட்ட நூல் திருக்குறள்  எனப் பொதுவாகக் கூறினாலும் அதற்கும் முற்பட்டதாகவே இந்நூலினை எடுத்துக்காட்ட இயலும். இவ்வாறு நிறுவுதற்கு அந்நூலில் பொதிந்துள்ள சொல்வளமே சான்றாகின்றது. அத்தகைய சொல்வளம் கொண்ட நூலாகத் திருக்குறள் திகழ்வதனை நிறுவவேண்டும் என்னும் விழைவினாலேயே இக்கட்டுரை அமைகிறது. திருக்குறளின் ஒவ்வொரு சொல்லும் விரித்துரைக்கும் வல்லாரைக்கொண்டு பத்து, நூறு, ஆயிரம் என விரிந்துகொண்டே பொருள் விளக்கும் ஆற்றலுடையது. எனவே திருக்குறளில் ‘குறிப்பறிதல்’ என்னும் அதிகாரங்கள் மட்டுமே இக்கட்டுரைக்கு ஆய்வு எல்லையாகக் கொள்ளப்படுகிறது.

சொல்லாய்வு

சொல்லாய்வு என்னும் சொல்லின் நிலையினை மூன்று நிலைகளில் நோக்கமுடிகிறது. சொல்லினை பொருண்மை அடிப்படையிலும் இலக்கண அடிப்படையிலும் வேர்ச்சொல் அடிப்படையிலும் காணமுடிகிறது. 

‘குறிப்பின் குறிப்புணர்வார்” என்னும் சொல்லே ஆய்வு செய்தற்கு அடித்தளமாக அமைகிறது. நோய் என்னும் சொல்லின் வேர்ச்சொல் நொய்யச் செய்யும் ’நொய்’ என்னும் சொல்லிலிருந்து பிறந்தது.  நோயினால் இயற்கை நிலையிலிருந்து குன்றிப்போவதனைக் கொண்டு இவ்வேர்ச்சொல்லினை அறிந்துகொள்ளமுடிகிறது. அவ்வாறே பொருண்மை அடிப்படையில் நோக்கும் போது காதலின் சிறப்பினை உணர்த்தும் கண்ணின் அருமையினை உணர்ந்துகொள்ளமுடிகிறது. ஒரே பெண்ணின் கண் நோயினைத் தருவதாகவும் நோய்க்கு மருந்தாகவும் அமைவதன் வழி அன்பின் அருமையினை உணர்ந்துகொள்ளமுடிகிறது. அவ்வாறே இலக்கண அடிப்படையில் நோக்குதற்கு

அசையியற்கு  உண்டு ஆண்டுஓர் ஏஎர்யான் நோக்கப் பசையினள் மெல்ல நகும் -1098

என்னும் திருக்குறள் எடுத்துக்காட்டாக அமைகிறது.  பெண்பால் விகுதி பெற வேண்டிய நகுவாள் என்பது ’நகும்’ எனக் கூறப்படுவது இங்கு ஆய்வுக்குரிய பொருளாக எடுத்துக்கொள்ளமுடிகிறது. இறுதிச் சீர் நாள், மலர், காசு, பிறப்பு என்னும் வாய்ப்பாட்டின்படி முடிதற்கு ஏதுவாக அமையவேண்டும் என்னும் செய்யுள் இலக்கணத்திற்கு ஏற்ப அமைந்ததாகவும் கொள்ளமுடிகிறது.  இவை மூன்றின் அடிப்படையிலும் திருக்குறளை ஆய்தல் சிறப்பெனினும் விரிவு கருதி பொருண்மை அடிப்படையில் ‘குறிப்பறிதல்’ என்னும் அதிகாரம் மட்டுமே எடுத்துக்கொள்ளப்படுகிறது.

சொல்லாய்வின் தேவைகள்

மொழியின் வளத்தை அம்மொழியில் உள்ள இலக்கியங்களின் தன்மையைப் பொருத்தே அறிந்துகொள்ளமுடிகிறது. அவ்வகையில் திருக்குறளின் பணி அளப்பரியது. மொழி, இன, நிற வேறுபாடின்றி அனைவரும் ஏற்றுக்கொள்ளும் வகையில் இயற்றப்பட்ட இந்நூலைப் போல் வேறு நூல் முன்னும் இல்லை பின்னும் இல்லை என்பதனை உணர்ந்துகொள்ள முடிகிறது. எனவே திருக்குறள் சொல்லாய்வின் வழி தமிழ்மொழியின் சிறப்பினை உணர்ந்து தமிழர் தம் அறிவை மென்மேலும் விரிவு செய்துகொள்ள இயலும் எனத் தெளியமுடிகிறது. தெய்வப்புலவரின் உள்ளக்கருத்தினை உணர்ந்துகொள்ளுதல் எவராலும் இயலாது எனினும் எப்பொருளிலெல்லாம் ஒரு குறளைப் புரிந்துகொள்ள இயலும் என்பதற்கான வழிகாட்டுதலைத் தொடர்வதற்கான முயற்சியாகவே இவ் ஆய்வு அமையும் எனக்கொள்ளமுடிகிறது.

பொய்யா விளக்கு

எக்காலத்தும் எவ்விடத்தும் பொய்க்காத உண்மைப் பொருளை உணர்த்தும் சொற்களை உள்ளடக்கியதாக விளங்குவது திருக்குறள். திருக்குறளில் ‘குறிப்பு அறிதல்’ என்னும் அதிகாரம் பொருட்பாலில் மட்டுமின்றி காமத்துப்பாலிலும் இடம்பெறும் சிறப்புடைய ஒரே அதிகாரமாக இடம்பெறுவதனைக் காணமுடிகிறது. குறிப்பினை அறியும் திறன் அக வாழ்விற்கும் புறவாழ்விற்கும் அடிப்படையாகிறது எனத் திருவள்ளுவர் உணர்த்துகிறார். ’நுண்ணுதின் நோக்கும் திறன்’ அற வாழ்விற்கு மட்டுமின்றி புறவாழ்விற்கும் இன்றியமையாதது.  வல்லார்களின் பார்வை எல்லோரும் பார்ப்பது போல் இயல்பாக அமைவதில்லை. எனவே சிலரை எவராலும் வெற்றிகொள்ள இயலுவதில்லை. வீட்டில் தாயும் நாட்டில் தலைவனும் மக்களின் குறிப்பினை அறிந்து செயல்படும் திறத்தினாலேயே அவர்களை இறையோடு ஒப்பிட்டு உயர்த்துவதனைக் காணமுடிகிறது. சான்றோர் இவ்விருவரின் திறத்தையும் உணர்ந்து அறத்தையும் மறத்தையும் போற்றி  வாழ வழிகாட்டுவதனையும் இலக்கியங்கள் உணர்த்தி நிற்கின்றன.

எல்லா விளக்கும் விளக்கல்ல சான்றோர்க்குப் பொய்யா விளக்கே விளக்கு (தி.299)

என்னும் திருக்குறள் வாய்மையின் திறத்தைப் போற்றி நிற்கின்றது. சான்றோர்கள் எக்காலத்தும் பொய்யாத சிறப்புடைய உண்மையின் ஒளியினையே விளக்காகக் கொள்வதனை இக்குறள் எடுத்துரைக்கிறது. இருள் எத்துணை காலத்ததாயினும் எத்துணை வலிமையுடையதாயினும் ஒரு சிறிய ஒளி அத்துணை இருளையும் நீக்கிவிடுவதனைக் காணமுடிகிறது. ஒரு பூட்டப்பட்ட அறைக்கு மட்டுமே இது சான்றாவதில்லை. இருள் நிறைந்த மனதிற்கும் இப்பொருளினை பொருத்திப்பார்ப்பதன் வழி ஒளியின் பெருமையினை உணர்ந்துகொள்ளமுடிகிறது. இவ்வாறு ஒவ்வொரு நிலையிலும் மானிடரின் குறிப்பினை அறிந்து செயல்பட்டால் வாழ்க்கை சிறப்பாக அமையும் என்பதனை உணர்ந்துகொள்ளமுடிகிறது.

திருவள்ளுவரின் குறிப்பறிதல்

        குறிப்பு அறியும் திறத்தை அகத்திணையாகவும் புறத்திணையாகவும் கொள்ள வழி செய்கிறது திருக்குறள். ஏனெனில் முதல் குறிப்பறிதல் (71 ஆவது அதிகாரம்) அரசனை நல்வழிப்படுத்தும் பொருட்பாலிலும் இரண்டாவது குறிப்பறிதல் (110 ஆவது அதிகாரம்) காதல் வாழ்வைப் போற்றும் காமத்துப்பாலிலும் இடம்பெற்றிருப்பதனைக் காணமுடிகிறது. இவ்வாறு இரு வெவ்வேறு வகையான நுட்பங்களை உணர்த்த எவ்வாறு ? எத்தகைய ?  சொற்களைக் கையாண்டார் என்பதனை அறிவதே ஆய்வுக்குரிய முன்னோட்டமாக அமைகிறது. எனினும் திருக்குறளை ஆய்வோர் எத்தகையோர் ? எந்நிலையில் ? எப்படியெல்லாம் பொருள் கூற இயலுமோ அத்துணைக்கும் வாய்ப்பளிக்கிறது. எம்மானுடர்க்கும் பொருந்தும் வகையில் உலகப்பொதுமறையாகத் திருக்குறள் விளங்குவதற்கு ‘ ’குறிப்பறிதல்’ என்னும் அதிகாரமும் சான்றாவதனைக் காணமுடிகிறது.

வாழ்வியல் சூத்திரங்கள்

        ஒலியினைக் காட்டிலும் ஒளியின் வேகமும் சிறப்புடையது எனச் சான்றோர் குறிப்பிடுவர். அவ்வாறே வாயொலியினைக் காட்டிலும் கண்ணின் ஒளி சிறப்புடையதாக அமைகிறது என்பதனையே சூத்திரமாக்கி எடுத்துரைக்கிறார் தெய்வப்புலவர்.

        ஆக்கமும் கேடும் அதனால் வருதலால் காத்தோம்பல் சொல்லின்கண் சோர்வு (தி. 642)

என்னும் திருக்குறள் சொல்லே அனைத்துப் பிரச்சினைகளுக்கும் காரணமாக விளங்குவதனை எடுத்துரைக்கிறது. எனவே அரசாட்சி  செய்வதற்கும் மனையாட்சி செய்வதற்கும் உரியோர் பேச்சில் கவனம் கொண்டு குறிப்பினை அறியும் திறனுடையவர்களாக விளங்கவேண்டியதன் அடிப்படையினை இக்குறளின் வழி உணர்த்தியுள்ளதனைக் காணமுடிகிறது.

உலகிற்கு அணி

        வீட்டின் அழகு நாட்டினை அழகாக்குவது போலவே நாட்டின் அழகு உலகினை அழகாக்குகின்றது. இவ்வாறு நலம் விளைவிக்கும் சிறப்பினை, அந்நாட்டினையும் வீட்டினையும் காக்கும் பொறுப்புடைய தலைமக்களாலேயே நிகழ்வதனைக் காணமுடிகிறது.

        அக வாழ்வாயினும் புறவாழ்வாயினும் உணர்ச்சிப்பெருக்கே காதல் மிகுவதற்கும் மோதல் மிகுவதற்கும் அடிப்படைக் காரணமாக இருப்பதனைக் காணமுடிகிறது. எனவே நாட்டை ஆளும் அரசனாயினும் வீட்டை ஆளும் பெண்ணாயினும் பொறுமையோடு தம் கடமையை செய்வதனைப் பொருத்தே சிறப்படைகின்றனர்.

கூறாமை நோக்கிக் குறிப்பறிவான் எஞ்ஞான்றும் மாறாநீர் வையக்கு அணி (தி. 701)

என்னும் திருக்குறள் பேசாது நின்று குறிப்பறியும் திறனுடையாரே சிறப்புடையர் எனத் தெளிவுறுத்துவதனைக் காணமுடிகிறது. உணர்ச்சிவயப்பட்டு சொற்கள் வெளிப்படும்போது அதில் பிழைகள் ஏற்படுவது இயல்பானதாகவே அமைகிறது. அத்தகைய சூழலில் குறிப்பறியும் திறமுடையோரே ஒருவரின் நிலையினை அறிந்து உறுதுணைசெய்தல் வேண்டும். அத்தகைய நுட்பத்தினை அறிந்தவரையே “கூறாமை நோக்கிக் குறிப்பறிவான்” எனக் குறிப்பிடுகிறார் திருவள்ளுவர். இவ்வுலகின் இயல்பினைக் கூறும் போது ”மாறாநீர் வையம்” எனக் குறிப்பிடுகிறார். இவ்வுலகில் நான்கில் மூன்று பங்கு நீர் என்றும் மாறாது நிற்கும் நிலையினையும் ”வை” என்பது இவ்வுலகில் இறைவன் உயிர்களை வைத்த நிலையினையும் குறிப்பிட்டுள்ள திறத்தின் வழி அறிந்துகொள்ளமுடிகிறது.

     இருநோக்கு இவளுண்கண் உள்ளது ஒருநோக்கு நோய்நோக்கொன்று அந்நோய் மருந்து (தி. 1091)

நோய்க்கு மருந்தாவது பிறிதொன்றே ; ஆனால் இங்கு நோய் தரும் நோக்கே மருந்தினையும் தருகிறது எனக் குறிப்பிடுகிறார் திருவள்ளுவர். உயிர் நீக்கும் குறிப்பும் உயிர் காக்கும் குறிப்பும் உடையது தலைவியின் நோக்கு என்பதனையே “இருநோக்கு” என்னும் சொல்லால் குறிப்பிட்டுள்ளதனைக் காணமுடிகிறது. இவ்விரண்டு குறளும் குறிப்பு அறியும் திறமுடையோரே தம் கடமையில் அணியாகத் திகழும் சிறப்புடையராகின்றனர் எனத் திருவள்ளுவர் தெளிவுபடுத்தியுள்ளதனை எண்ணி மகிழலாம்.

குறிப்பறிவோர் தெய்வமாவர்

        பிறர் உணர்வை புரிந்துகொண்டு செயலாற்றும் நல்லோரை தெய்வத்துக்கு இணையாகப் போற்றுவதனைக் காணமுடிகிறது. தாம் கூற வந்த பொருள் எவ்வகையிலேனும் தாழ்நிலையினை உண்டாக்கிவிடுமோ என எண்ணித் தயங்குவாரின் நிலையினை உணர்வானை “ஐயப்படாது அகத்தது உணர்வான்” எனக் குறிப்பிடுகிறார் திருவள்ளுவர். உள்ளத்தின் நிலையினை உண்டாக்கிய தெய்வம் மட்டுமேயன்றிஉடன் நிற்கும் ஆள்வோரும் அறிவாராயின் அவர்கள் தெய்வத்தோடு ஒப்பிட்டுக் கருதப்படுவர் என்பதனை

ஐயப் படாஅது அகத்தது உணர்வானைத் தெய்வத்தோடு ஒப்பக் கொளல் (தி. 702)

என்னும் குறள் உணர்த்தி நிற்கின்றது. அவ்வாறே தன் உள்ளத்தின் நிலையை வெளிப்படுத்த விழையும் தலைவி சொற்களால் கூறின் பிழை ஏற்பட்டுவிடுமோ எனக் குறிப்பால் சிறு நோக்கு நோக்குகிறாள். அந்நோக்கினை உணர்ந்துகொள்ளும் தலைவனின் இன்பம் காமத்தால் பெறும் இன்பத்தில் செம்பாதியாக இல்லாமல் மிகுந்து நிற்கிறது. இதனை

கண்களவு கொள்ளும் சிறுநோக்கம் காமத்தில் செம்பாகம் அன்று ; பெரிது (தி. 1092)

என்னும் குறள் உணர்த்தி நிற்கின்றது. “செம்பாகம்” என்னும் சொல் காமத்தால் பெறும் இன்பத்தின் அரை நிலை என்பதனை உணர்த்துகிறது. செம்பாகத்தை விட மிகுதி எனத் தலைவியின் நோக்கினை அருமையினை புலப்படுத்த விழையும் சொல்லாக அமைவதனையும் காணமுடிகிறது. களவு காலத்தில் தலைவியின் நோக்கு சிறிதாகவே அமைவதும் அந்நோக்கே பெருங்காதலை ஏற்படுத்தும் அழகினையும் “சிறு நோக்கம்” என்னும் சொல்லால் புலப்படுத்தியுள்ளதனையும் காணமுடிகிறது. தலைவியின் நோக்கு காதலின் நோக்கத்தினை நிறைவேற்றும் அழகினையும் இங்கு எண்ணி மகிழலாம்.

குறிப்புணர்வாரே விரும்பத்தக்கார்

        ஒருவரின் மனக்குறிப்பினை உணர்ந்துகொண்டு செயல்படும் அறிவுடையோரை அவையில் அமர்த்திக்கொள்ளுதல் வேண்டும் என அறிவுறுத்துகிறார் திருவள்ளுவர். “யாது கொடுத்தும் கொளல்” என்னும் சொற்களின் வழி குறிப்பறிவோரின் சிறப்பினைத் தெளிவுறுத்துகிறார் திருவள்ளுவர். உயிரைக்கொடுத்து அந்நட்பைப் பெறுதல் வேண்டும் என இலக்கிய நோக்காகக் கூறாமல் வேறு எதையும் கொடுத்துக் கொளல் வேண்டும் என இலக்கணம் வகுத்துள்ள திறத்தையும் இங்குக் காணமுடிகிறது. குறிப்பறியும் திறனுடையோரின் விருப்பத்திற்கேற்ப அவரால் விரும்பப்படும் பொருளைக் கொடுத்து இடம்பெறச்செய்தால் அவர்களே நாட்டில் துன்பம் ஏற்படாதவாறு காப்பர் என்கிறார் திருவள்ளுவர். இவ்வாறு மக்கள் உணர்வை உணரும் திறத்தோடு பகைகொண்டு நல்லோர் போல் நடிப்போர் நிலையினையும் அறியும் திறத்தாரையே “குறிப்பின் குறிப்புணர்வார்” எனக் குறிப்பிடுவதாகக் கொள்ளமுடிகிறது.    

குறிப்பின் குறிப்புணர் வாரை உறுப்பினுள் யாது கொடுத்தும் கொளல் (தி. 703)

என்னும் குறள் “உறுப்பினுள்” எனக்குறிப்பிடுவதன் வழி எவ்வுறுப்பாயினும் கொடுத்தல் நன்று என்னும் நுட்பத்தினையும் உணர்த்தி நிற்கின்றது.

        அகவாழ்வில் குறிப்பினால் தன் உள்ளக்கருத்தினை வெளிப்படுத்தும் தலைவி இறைஞ்சி நிற்பதனை குறிப்பினால் குறிப்பறியும் திறனோடு ஒப்பிட்டுக் காணமுடிகிறது. இத்தகைய செயல் தலைவியில் காதலை வளர்க்கும் திறத்தினை “யாப்பினுள் அட்டிய நீர்” என்னும் சொற்களால் உணர்த்தியுள்ளார் திருவள்ளுவர்.

நோக்கினாள் ; நோக்கி இறைஞ்சினாள் ; அஃதவள் யாப்பினுள் அட்டிய நீர் (தி. 1093)

என்னும் திருக்குறள் பயிர் வளர பாத்தியில் நீர் வார்த்தல் போல் காதல் வளரத் தலைவியின் நோக்கும் இறைஞ்சி நிற்கும் பண்பும் உரம் சேர்ப்பதனை உணர்த்தி நிற்கிறது.

பொறியும் புலனும்

        ஐம்பொறிகளும் ஐம்புலன்களின் திறத்தைக்கொண்டே மதிப்பிடமுடிகிறது. கண்ணிருந்தும் காட்சியறியாதிருப்பினும், செவியிருந்தும் கேளாதிருப்பினும், மூக்கிருந்தும் முகராதிருப்பினும், வாயிருந்தும் சுவையாதிருப்பினும் மெய்யிருந்தும் உற்றறியும் திறனில்லாது இருப்பினும் அப்பொறிகளால் பயனில்லை. எனவே புலனைக்கொண்டே பொறியின் திறத்தை அறியமுடிகிறது. குறிப்புணரும் வல்லமையுடையார் பொறிகளில் பிறரைப்போல் இருப்பினும் புலனறிவால் பிறரை விஞ்சி நிற்பர் என்பதனை “உறுப்போரனையரால் வேறு” எனக் குறிப்பிடுகிறார் தெய்வப்புலவர்.

குறித்தது கூறாமைக் கொள்வாரோடு ஏனை உறுப்போ ரனையரால் வேறு (தி. 704)

என்னும் திருக்குறளில் தான் கூற வந்தததைக் கூறாதிருப்பவரின் உள்ளக்குறிப்பை அறியும் ஆற்றலுடையவரைக்  “குறித்தது கூறாமைக் கொள்வார்” எனக் குறிப்பிடுகிறார்.

        தன் விருப்பத்தினைக் கூறாது குறிப்பால் அறிவிக்கும் திறமுடைய தலைவியின் மாண்பினை அறிந்த தலைவன் தலைவியின்  நிலையினை அறிந்து பெருமிதம் கொள்கிறான்.

யான்நோக்குங் காலை நிலன்நோக்கும்; நோக்காக்கால் தான்நோக்கி மெல்ல நகும் (தி. 1094)

என்னும் திருக்குறள் இந்நிலையினைப் படம்பிடித்துக்காட்டுகிறது. தலைவன் தன்னைக் காணவேண்டும் என்பதற்காகவே நிலத்தை நோக்குவதும் தன்னைக் காணாத போது தலைவனைக் காண்பதும் தலைவியின் அறிவுத்திறத்தைப் புலப்படுத்துகிறது. ”மெல்ல நகும்” என்னும் உடன்பாட்டுச்சொல் தலைவியின் விருப்பினை உணர்த்தும் சொல்லாக நிற்பதனைக் காணமுடிகிறது.

கண்ணே ஆயுதம்

        குறிப்பறிதலில் கண்ணுக்கு இணையான உறுப்பில்லை எனத் திருவள்ளுவர் வரையறுத்துக் கூறியுள்ளதனை

குறிப்பின் குறிப்புணரா வாயின் உறுப்பினுள் என்ன பயத்தவோ கண் ? (தி. 705)

என்னும் திருக்குறளின் வழி அறிந்துகொள்ளமுடிகிறது. ”என்ன பயத்தவோ” என்னும் சொற்கள் எதுவும் பயனில்லை என்னும் பொருளை உணர்த்தி நிற்கின்றது. எனவே கண்ணைக் கொண்டே கருத்தை அறிதல் வேண்டும் என்னும் நுட்பமும் இங்கு  உணர்த்தப்படுகிறது.

குறிக்கொண்டு நோக்காமை அல்லால் ஒருகண் சிறக்கணித்தாள் போல நகும் (தி. 1095)

என்னும் திருக்குறள் தலைவியின் நாணத்தையும் காதலையும் கண்கள் வெளிப்படுத்தி நிற்கும் நிலையினை எடுத்துரைக்கிறது. தலைவன் தலைவியின் நோக்கைக் கொண்டே குறிப்பினை அறிந்துகொள்வான். எனினும் நாணம் அவளைத் தடுக்கிறது.  குறிப்பினை வெளிப்படுத்தும் கடப்பாடும் இருக்கிறது. எனவே கண்களைச் சுருக்கிச் சிரித்த நிலையினை “சிறக்கணித்தால் போல நகும்” எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.இதன்வழித் திருவள்ளுவரின் உளவியல் நுட்பத்தை வெளிப்படுத்தும் சொல்நயத்தையும் இங்குக் காணமுடிகிறது.

ஒல்லை உணரப்படும்

        பளிங்கு தனக்கென ஒரு நிறமின்றி அதனைச் சார்ந்ததன் வண்ணமாக மாறும் இயல்புடையது என்பர். எண்ணம் - சொல் - செயல் - பழக்கம் - வழக்கம் – குணம் என்னும் படிநிலைகளே மனிதரின் ஆளுமையினை உருவாக்குகின்றன எனக்கொள்ளமுடிகிறது. எனவே முகத்தினைக் கொண்டே ஒருவரின் ஆளுமையினை அறிந்துகொள்ளும் நிலை இருப்பதனை தெய்வப்புலவர் திருவள்ளுவர் உணர்த்துகிறார். இன்றும் ஆளுமையினை முகத்தின் வழி விளங்கிக்கொள்ள வேண்டும் என்னும் அடிப்படையிலேயே நேர்முகத்தேர்வு நிகழ்வதனைக் காணமுடிகிறது. அரசுக்கு உறுதுணையாகும் குறிப்பறியும் அமைச்சரும் அவ்வாறு தேர்வு செய்யும் நிலையினை உணர்ந்தவராக இருந்ததனையே

அடுத்தது காட்டும் பளிங்குபோல் நெஞ்சம் கடுத்தது காட்டும் முகம் (தி. 706)

என்னும் திருக்குறள் உணர்த்தி நிற்கின்றது. எண்ணத்தை முகம் காட்டுவதனையே “அடுத்தது காட்டும் பளிங்கு” என்னும் சொல்லாக்கத்தின் வழித் தெளிவுபடுத்தியுள்ளார் திருவள்ளுவர். அகவாழ்விலும் அவ்வாறே முகத்தைக் கொண்டு குறிப்பறியும் தன்மையினைக் காணமுடிகிறது. தலைவியின் சொல் கடுஞ்சொல்லாயினும் உண்மைக்காதல் உண்டாயின் பகைமை இல்லாத்தன்மையினை எளிதில் அவள் முகமே வெளிப்படுத்திவிடுகிறது என்பதனை 

உறாஅ தவர்போல் சொலினும் செறாஅர்சொல் ஒல்லை உணரப்படும் (தி. 1096)

என்னும் திருக்குறள் உணர்த்தி நிற்கின்றது. காதல் கொண்டு வெளிப்படும் கடுஞ்சொல்லினை “செறாஅர் சொல்” எனக்குறிப்பிட்டுள்ள திறனை இங்குக் காணமுடிகிறது. முகத்தின் அழகைக் கொண்டு அகத்தின் குறிப்பினை உடனே அறியும் திறனை “ஒல்லை உணரப்படும்” என்னும் சொல்லின் வழி உணர்த்தியுள்ள திறமும் புலப்படுகிறது.

உறாஅர் போன்று உற்றார்

        அகத்தின் சிறப்பினை முகத்தின் சிறப்பே காட்டிவிடும் என்பதனை உணர்த்திய திருவள்ளுவர்

அம்முகத்தினும் குறிப்பறியும் சிறப்பு வேறு உறுப்பிற்கு இல்லை என்பதனை

முகத்தின் முதுக்குறைந்தது உண்டோ ? உவப்பினும் காயினும் தான்முந்துறும் (தி. 707)

என்னும் திருக்குறளின் வழி உணர்த்தியுள்ளார்.  இன்பத்தையும் துன்பத்தையும் வெளிப்படுத்தும் கண்ணாடியாக முகமே முன்னின்று உரைப்பதனை “தான் முந்துறும்” என்னும் சொற்களால் உணர்த்தியுள்ளதனைக் காணமுடிகிறது. காதலிலும்மாற்றத்தை உற்றார் அறிந்துகொள்ளும் நிலையினை

செறாஅச் சிறுசொல்லும் செற்றார்போல் நோக்கும் உறாஅர் போன்றுஉற்றார் குறிப்பு (தி. 1097)

என்னும் திருக்குறளின் வழி உணர்த்துகிறார் திருவள்ளுவர். சிறுமையான சொற்களைப் பேசுதலும் பகைவர் போல் நோக்குதலும், நடந்துகொள்ளுதலும் அன்பினைக் குறிப்பால் உணர்த்துவதற்காகச் செய்யும் தலைவியின் செயலே என்பதனை “உறாஅர் போன்று உற்றார்” என்னும் சொல்லின் வழி உணர்த்திக்காட்டியுள்ளார் திருவள்ளுவர்.

முகமே அகமாகும்

        குறிப்பறியும் திறனுடையார் முகத்தின் வழியே அகத்தினை அறிந்துகொள்வர். அவர்களுக்கு சொல்லோ செயலோ தேவையில்லை என்பதனை

முகம்நோக்கி நிற்க அமையும் அகம்நோக்கி உற்றது உணர்வார்ப் பெறின் (தி. 708)

என்னும் திருக்குறளின் வழி எடுத்துரைக்கிறார் திருவள்ளுவர். அவ்வாறே காதலியின் முகத்தில் உண்டாகும் புன்னகை அவள் அழகினை வெளிப்படுத்துவதோடு அன்பையும் குறிப்பால் உணர்த்தும் என்பதனை

அசையியற்கு உண்டாண்டோர் ஏஎர்யான் நோக்கப் பசையினள் பைய நகும் (தி. 1098)

என்னும் திருக்குறள் எடுத்துரைக்கிறது. தலைவியின் மென்மையான புன்னகையே அவளின் அழகினையும் காதலுக்குரிய உள்ளக்குறிப்பினையும் தலைவனுக்கு எடுத்துரைக்கும் என்பதனை “பசையினள் பைய நகும்” என்னும் சொற்களின் வழி உணர்த்தியுள்ளதனைக் காணமுடிகிறது.

பகைமையும் கேண்மையும்

        அகம் புறம் என்னும் இரு வாழ்விலும் பகையும் நட்பும் இயல்பானதாகவே அமைகிறது. குறிப்பறியும் திறனுடையார் கண்களையே அளவிடும் கருவியாகக் கொண்டு அளவிட்டு விடுவதனை

பகைமையும் கேண்மையும் கண்ணுரைக்கும் கண்ணின் வகைமை உணர்வார்ப் பெறின்(தி. 709)

என்னும் திருக்குறளின் வழி உணர்த்துகிறார் திருவள்ளுவர். கண்களைப் பார்த்துப்பேசும் மனிதர்களையே நேர்மையானவர்களாகக் குறிப்பிடும் வழக்கமும் இங்கு எண்ணத்தக்கது. அவ்வாறே காதலிப்போரும் கண்ணைப் பாராது அயலவர் போல கண்டுகொள்ளாது நடக்கும் தன்மையினை

ஏதிலார் போலப் பொதுநோக்கு நோக்குதல் காதலார் கண்ணே உள (தி. 1099)

என்னும் திருக்குறள் எடுத்துரைக்கிறது. தம் காதலை உற்றார் ,பகைவர் என்னும் வேறுபாடின்றி அனைவரிடமும் மறைப்பதே காதலரின் தன்மையாகிறது. அவ்வாறு காதலிப்போர் பிறர் முன் தம் காதலரை அறியாதார் போல் கண்டுகொள்ளாது நிற்கும் நிலையினை இக்குறள்  “ஏதிலார் போலப் பொது நோக்கு” என்னும் சொற்றொடரால் உணர்த்தியுள்ளதனைக் காணமுடிகிறது.

சொற்களால் பயனில்லை

        கண்ணைப் பார்த்துப் பேசும் வழக்கமே உயர்ந்தது என்னும் வழக்கம் உலகளவில் பின்பற்றப்படும் அறநெறியாக விளங்குகிறது. திருவள்ளுவர் இக் கண்களையே குறிப்பறியும் அளவுகோலாகக் காட்டும் நிலையினை

நுண்ணியம் என்பர் அளக்கும்கோல் காணுங்கால் கண்ணல்லது இல்லை பிற (தி. 710)

என்னும் திருக்குறள் எடுத்துக்காட்டுகிறது. குறிப்பினைக் கண்களால் அறியும் திறமுடையாரை “நுண்ணியம் என்பார்” என்னும் சொல்லால் குறிப்பிட்டுள்ளதனைக் காணமுடிகிறது. அவ்வாறே காதலுக்கும் கண்ணே சிறந்த உறுப்பாக நின்று உள்ளக்கருத்தினை அறிந்துகொள்ளத் துணைசெய்கிறது என்பதனை

கண்ணொடு கண்ணிணை நோக்கொக்கின் வாய்ச்சொற்கள் என்ன பயனும் இல (தி. 1100)

என்னும் திருக்குறள் உணர்த்துகிறது. சொற்கள் கூறாததையும் கண்கள் கூறிவிடும் நுட்பத்தினை ”கண்ணொடு கண்ணினை நோக்கு” என்னும் சொல்லாட்சி உணர்த்தி நிற்பதனைக் காணமுடிகிறது.

தமிழர் மறை

        குறிப்பறிதல் என்னும் ஒரு நிலையிலேயே திருவள்ளுவரின் நுண்மாண்நுழைபுலத்தினை அறிந்துகொள்ளமுடிகிறது. இக் குறிப்பறியும் திறன் எந்நாட்டவர்க்கும் எம்மனிதர்க்கும் உரிய பொது வழக்காகவே நிலவுவதனையும் உணர்ந்துகொள்ளமுடிகிறது. எனவே, உலகத்திலேயே எத்தகைய வேறுபாடுமின்றி எக்காலத்தவர்க்கும் வழிகாட்டும் பெருமையுடைய ஒரே நூலாகத் திருக்குறள் திகழ்வதனைக் காணமுடிகிறது. இன்று உலகமே திருக்குறளைத் தலைமேல்வைத்துக் கொண்டாடுவதன் வழி இதனை உணர்ந்துகொள்ளமுடிகிறது. அறிவுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்கும் நாடுகளெல்லாம் இந்நூலினை மொழிபெயர்த்துக் கற்பிப்பதன் வழி இந்நூலின் பெருமையினை அறிந்துகொள்ளமுடிகிறது. தெய்வப்புலவர் அருளிய இத்திருக்குறள் ஒவ்வொரு பொருளுக்கும் ஏழே சீரில் இலக்கணம் வகுத்த பெருமைக்குரிய நூலாகத் திகழ்வதாலேயே இந்நூல் ‘உலகப் பொதுமறை’  எனப் போற்றப்படுவதனைக் காணமுடிகிறது. உலகத்திற்கே பொதுமறையாக விளங்கும் பெருமையுடைய இந்நூலினை ‘தமிழர் மறை’யாக ஏற்றிப் போற்றுதல் தமிழர் கடன் எனத் தெளியமுடிகிறது.

நிறைவாக

கண்டாரால் விரும்பப்படும் தன்மை எனக் குறிப்பிடப்பெறும் ’திரு’ என்னும் அடைமொழியைக் கொண்டே தெய்வப்புலவர் அருளிய குறள் ’திருக்குறள்’ என்னும் சிறப்புடன் விளங்குவதனை உணர்ந்துகொள்ளமுடிகிறது. தமிழ் இலக்கிய வரலாற்றின் இருண்ட காலத்தில் தோன்றிய அற விளக்கான திருக்குறள் எக்காலத்தவர்க்கும் ஒளியினை ஊட்ட வல்லதாக விளங்குவதனையும் உணர்ந்துகொள்ளமுடிகிறது.

அற வாழ்விற்கான சூத்திரங்களாக அமையும் திருக்குறளில் சொல்லாய்வு என்பது திருக்குறளின் சொல்வளத்தைக் காணும் முயற்சியாகவே அமைகிறது. இம் முயற்சிக்கும் பயிற்சிக்கும் வழிகாட்டும் சிறப்புடைய நூலாகத் திருக்குறள் திகழ்கிறது எனத் தெளியமுடிகிறது.

திருக்குறளில் சொல்லாய்வு என்பது தெய்வப்புலவரின் உள்ளத்திறனை அறிந்துகொள்ளும் முயற்சியாகாது ; ஏனெனில் அறிதலும் இயலாது என்னும் வாய்மையையும் உணர்ந்துகொள்ளமுடிகிறது.

’குறிப்பறிதல்’ என்னும் தலைப்பு இரு வேறு அதிகாரங்களுக்குக்கொடுக்கப்பட்டுள்ளது.  இந்நுட்பமே இந்நூலின் பெருமைக்குச் சான்றாவதையும் உணரமுடிகிறது. இவ்வழியில் திருக்குறளை மேன்மேலும் ஆய்ந்தால் சொல்வளத்தையும் பொருள்வளத்தையும் கையாண்ட திறம் புலப்படும் என உணரமுடிகிறது.

அரசாட்சி செய்யும் அரசனுக்கு மட்டுமின்றி காதல் வழி நிற்கும் காதலர்க்கும் குறிப்பறியும் திறனாலேயே சிறப்பும் வெற்றியும் உண்டாகும் என்பது புலப்படுத்தப்படுகிறது.

குறிப்பறிதலுக்கு முகமும் ; முகத்தில் கண்ணும் அளவீட்டுக் கருவியாக நிற்பதனை உணர்த்துகிறார் திருவள்ளுவர். எனவே அக்கருவிகளால் மனிதர்களை அளந்து விழிப்புடன் வாழ வழிகாட்டியுள்ளதனையும் உணர்ந்துகொள்ளமுடிகிறது.

குறிப்பறியும் திறனுடையாரின் இயல்பினையும் குறிப்பறியும் திறனுக்குரிய நுட்பத்தினையும் திருவள்ளுவர் பல்வேறு சூழல்களில் விளக்கியுள்ள திறத்தின் வழி சொல்லாட்சித் திறன் புலப்படுகிறது.

        காலத்திற்கேற்ப வெவ்வேறு பொருள் கொடுக்கும் வல்லமை கொண்ட சொற்களால் புனையப்பட்ட நூலாகத் திருக்குறள் விளங்குவதனை ’குறிப்பறிதல்’ என்னும் அதிகாரங்கள் மெய்ப்பித்துள்ளதனை அறிந்துகொள்ளமுடிகிறது. 

திருக்குறளின் அருமையினை ஆய்வதன் வழி இக்காலத்து மாணாக்கர் தமிழ்மொழியிடமிருந்து விலகி நிற்கும் போக்கும் பிறமொழியை அரவணைத்துக்கொள்ளும் மாயையும் விலகி தமிழுணர்வுடையோராவர் எனத் தெளியமுடிகிறது.

***********

அணிந்துரை - Aninthurai

விதை போடும் கதைகள் - அணிந்துரை

(முனைவர் ம.ஏ. கிருட்டினகுமார். உதவிப் பேராசிரியர், புதுச்சேரி அரசு காஞ்சி மாமுனிவர் பட்ட மேற்படிப்பு மையம், புதுச்சேரி-609605.. உலாப்பேசி : 99406 84775)

      சிறுகதை தமிழ் இலக்கிய வரலாற்றில் பெருங்கதை. மக்களைச் சென்றடையும் படைப்புக்கலையில் சிறுகதைக்குச் சிறப்பிடமுண்டு. ஒவ்வொரு காலத்திலும் இடையறாது சிறுகதைகளை எழுதி வந்த படைப்பாளிகள் பலர். அவ்வரிசையில் இருபத்தோராம் நூற்றாண்டுச் சிறுகதை ஆசிரியர்களுள் இடம்பெறத்தக்கவர் பேராசிரியர் முனைவர் ச. வளவன் ஐயா அவர்கள்.

மழையின் பெருமை அதன் பின் விளையும் விளைச்சலில் தான் தெரியும் என்பது போல் அவருடைய படைப்புக்களின் பெருமை அவர் விண்ணுலகை எட்டிய பின் தான் சுவைஞர்களாகிய உங்கள் கையினை எட்டுகிறது. இத்தகைய அருமையான பணியைச் சிரமேற்கொண்டு செய்து வருபவர் அவருடைய துணைவியார் பேராசிரியர் முனைவர் க. மைதிலி அம்மையார்.

தமிழ் மொழியின் அருமைகளையும் பெருமைகளையும் இன்றைய தலைமுறைக்கு எடுத்துச்செல்ல வேண்டிய முயற்சியில் தமிழர்கள் திணறி வருவதனைக் காணமுடிகிறது. தமிழ்த்தாய் வாழ்த்தையும் கூட ஆங்கிலத்தில் எழுதிப் படிக்கும் அளவிற்குத் தமிழ்க் குழந்தைகளுக்கு தாய் மொழி விலகிவிட்டதனைக் காணமுடிகிறது.  எனவே இன்றைய தலைமுறைக்குத் தமிழை எடுத்துச்செல்லும் அருமையான ஊடகமாக நிற்பது சிறுகதையே. எந்நெறியையும் கதையாக எடுத்துச் சொல்லும் போது குழந்தைகள் எளிதாக அந்நெறியைக் கற்றுக்கொள்கின்றனர். செவி (கர்ணம்) வழியாக கதை சொல்லும் நிலையே கர்ணப் பரம்பரைக் கதைகள் என அழைக்கப்பட்டது. அந்நிலை வளர்ச்சி பெற்று எழுத்து வடிவில் சிறுகதை அமைப்புடன் 1927 - இல் வ. வே. சு. ஐயரின் ‘மங்கையர்க்கரசியின் காதல்’ என்னும் கதை வெளிவந்தது  சிறுகதை மன்னன் எனப் போற்றப்பட்ட புதுமைப்பித்தன், கு. ப. ராசகோபாலன், க. நா. சுப்பிரமணியன் , ந. பிச்சமூர்த்தி, சி. சு. செல்லப்பா, மௌனி, ஜெயகாந்தன், ஜெயமோகன். எஸ். ராமகிருஷ்ணன் எனக் காலந்தோறும் தம் படைப்புப் பணிகளால் இன்றைய தலைமுறைக்கு வழிகாட்டி வருபவர்கள் பலர். அவ்வரிசையில் இடம்பெறக் கூடிய அளவிற்கு அருமையான சிறுகதைகளை உள்ளடக்கியதாகப் பேராசிரியரின்  ____________________________________________________” என்னும்  சிறுகதைத் தொகுப்பு அமைந்துள்ளது.

     மனித நேயத்துடன் வாழ்வதே வாழ்க்கையின் பயன் என்பதனை ஒவ்வொரு சிறுகதையிலும் அறிவுறுத்தியுள்ளதனைக் காணமுடிகிறது.

     தமிழில் முதல் முனைவர் பட்டம் பெற்றவரும் தம் படைப்புக்களால் தமிழ் இலக்கிய வரலாற்றில் தனி இடம் பெற்றவருமாகத் திகழ்பவர் மு. வரதராசனார்.. அவர்தம் சிறுகதைகளில் இடம் பெறும் பாத்திரங்களின் பெயர்களையே சுவைஞர்கள் தம் குழந்தைகளுக்குச் சூட்டி மகிழ்வர். அத்தகைய அருமையான பெயர்களை அறிமுகம் செய்தவர் டாக்டர் மு. வ. அவ்வாறே பேராசிரியர் ச.வ. அவர்களும் அருமையான தமிழ்ப் பெயர்களைப் பயன்படுத்தியுள்ளதனைக் காணமுடிகிறது.

     முனைவர் பேராசிரியர் ச. வளவன் ஐயா அவர்கள் தொடாத துறையே இல்லை. எல்லோரும் கடினம் என ஒதுங்கி நிற்கும் பாடமான மொழியியல் பாடத்தை விரும்பி ஏற்பார். அனைவருக்கும் நல்ல பேராசிரியர். தொல்காப்பியப் பாடத்தையும் இலக்கணப் பாடத்தையும் அலசுவதில் அவர்க்கு இணை அவரே. எத்தகைய பேராசிரியராயினும் இலக்கணம் கற்பிக்கும் போது அவர்களுடைய முகத்தில் கடுமை வருவது இயல்பு. ஏனெனில் இலக்கணத்தை மாணாக்கர்களுக்குப் புரிய வைப்பதில் மட்டுமே அவர்களுடைய கவனம் இருக்கும். பளு தூக்கும்போது புன்னகைத்தல் இயலாது என்பது போல. ஆனால் அனைவரிடமும் இருந்து மாறுபட்டு புன்னகை மாறாது இலக்கணம் கற்பிக்க முடியும் என்பதற்குப் பேராசிரியர் வளவன் ஐயாவைத் தவிர எவரையும் எடுத்துக்காட்டாகக் கூற முடியாது என்பது என் எண்ணம்.

என்னை நன்னெறிக்கு வழிப்படுத்திய பேராசிரியர் அரங்க. இராமலிங்கத்திற்குப் பேராசிரியர். பச்சையப்பன் கல்லூரியில் இளமுனைவர் பட்டம் பயிலும் போது எனக்குப் பேராசிரியர். நான் விரிவுரையாளராக சென்னைப் பல்கலைக் கழகத் தொலைதூரக் கல்வி மாணாக்கர்ளுக்குப் பாடம் நடத்தும் போது அம்மாணாக்கர்களுக்கும் பாடம் கற்பிக்கும் பேராசிரியராக நின்றவர். இவ்வாறு மூன்று தலைமுறைகளுக்குப் பேராசிரியராகத் திகழ்ந்தவர் பேராசிரியர் ச. வளவன் ஐயா அவர்கள்.

அவர் செய்த செலவுகள் எல்லாம் இன்று பலருடைய வாழ்க்கைக்கு வருமானங்களாகி உயர்த்தியிருக்கிறது. எங்கே ? யாரை ? எவ்வாறு ? பரிந்துரைக்க வேண்டுமோ அவ்வாறெல்லாம் பரிந்துரைத்து எத்தனையோ குடும்பங்களுக்கு ஒளி விளக்காகத் திகழ்பவர். வலது கை செய்வது இடது கைக்குத் தெரியக் கூடாது என்பதற்கு இலக்கணமாக நின்றவர். துணைவியாரான மைதிலி அம்மையாருக்குக் கூடத் தெரியாமல் பலருக்கு வழி காட்டிய பெருமைக்கு உரியவர்.

வாழும் போது பேராசிரியர்களை மாணாக்கர்கள் பெருமையாகப் பேசுவது இயல்பு. ஆனால் வாழ்ந்தபோது மட்டுமின்றி விண்ணுலகை அடைந்த பின்னும் அவரைப் போற்றும் நல்லோர் பலர். அத்தகைய புகழ் சிலருக்கு மட்டுமே வாய்க்கும். இயக்குநர் வசந்த் அவர்கள் ”அக்கா அக்கா” என்று இன்றும் அன்புடன் மைதிலி அம்மையாரை அழைப்பதன் வழி பேராசிரியரிடம் அவர் கொண்ட ஈடுபாட்டினை நன்கு உணரலாம். இப்படி எத்தனையோ மாணாக்கர்கள் அவரைத் தம் வழிகாட்டியாகக் கொண்டு வாழ்கின்றனர்.

பேராசிரியர், நெறியாளர், நிர்வாகி எனப் பல பொறுப்புக்களை மேற்கொண்ட வளவன் ஐயா அவர்கள் தாம் எழுதியதைக் கூட நூலாக வெளியிட நேரமின்றி உழைத்தவர். அவருடைய பட்டறிவு அனைத்தும் காகிதங்களாகி விடக் கூடாதென அவற்றையெல்லாம் முறையாகத் தொகுத்து நூலாக வெளியிடும் அரும் பணியினை செய்து வருகிறார் அவருடைய துணைவியார் க. மைதிலி அம்மையார் அவர்கள்.

நூல் வெளியிடுவது எவ்வளவு கடினம் என்பது பதிப்பகத்தாரை விட நூலாசிரியர்கள் நன்கறிவர். அத்தகைய அருமையான பணியினை மைதிலி அம்மையார் நாளும் ஓய்வின்றி செய்து வருவது வளவன் ஐயா செய்த பெரும்பேறெனவே எண்ண வேண்டியுள்ளது.

எத்தகைய இடர்ப்பாட்டிலும் மனம் தளராது பொருட் செலவு குறித்தும் கவலை கொள்ளாது பேராசிரியரின் தமிழ்ச் செல்வங்களை இன்றைய தலைமுறைக்குச் சென்று சேர்க்க வேண்டியது தம் கடன் என எண்ணும் தமிழ் உள்ளம் கொண்டவராகத் திகழும் மைதிலி அம்மையாரின் பணியினைத் தமிழுலகம் பாராட்டக் கடமைப்பட்டுள்ளது.

அற நெறிகளை அழகாக உணர்த்தியுள்ள இச்சிறுகதைத் தொகுப்பினை தமிழ் உள்ளம் கொண்ட அனைவரும் ஒவ்வொரு இல்லத்திற்கும் கொண்டு சேர்ப்பதை விருப்பத்துடன் தம் பணியாக மேற்கொள்ளவேண்டும். அவ்வாறு செய்வது பேராசிரியர்க்கு மட்டுமின்றி தமிழுக்குச் செய்யும் பெரும்பேறாக அமையும் என்பதில் எள்ளளவும் ஐயமில்லை.

மதிப்புடன்,

ம.ஏ. கிருட்டினகுமார்.

இக்காலத்தமிழர் வாழ்வில் பாவேந்தர் - Paaventhar Bharathidasan

இக்காலத்தமிழர் வாழ்வில் பாவேந்தர்

(முனைவர் ம.ஏ. கிருட்டினகுமார், தமிழ்த்துறைத்தலைவர், அறிஞர் அண்ணா கலை மற்றும் அறிவியல் கல்லூரி, காரைக்கால் – 609 605. உலாப்பேசி : 99406 84775.)

காலத்தை வென்ற கவிஞர்கள் என்போர் காலத்தால் அழிக்க இயலாது இவ்வுலகில் நிலைபெற்றிருப்பவர்களையே குறிக்கிறது. அவ்வாறு வாழ்வதற்கு ; வழிகாட்டுதற்கு அவர்களுடைய எழுத்துக்களே துணையாகின்றன. அவ்வரிசையில் சங்க இலக்கியப் புலவர்கள் முதல் இருபதாம் நூற்றாண்டுக் கவிஞர்கள் வரை பலர் உளர் என்பதனைத் தமிழ் இலக்கிய வரலாற்றின் வழி அறிந்துகொள்ளமுடிகிறது.பாவேந்தர் பாரதிதாசனின் எழுத்துக்களும் அவ்வாறு இக்காலத் தமிழர்க்குத் துணைநிற்பதனை அறிய விழைந்ததன் விளைவாகவே இக்கட்டுரை அமைகிறது.

தமிழரும் மொழிப்போரும்

        இன்றும் பழங்காலம் போலவே உலகம் முழுதும் தமிழர்கள் விரவியுள்ளனர்.அக்காலத்தில் ஆட்சி நடத்துதற்கும் வணிகம் செய்தற்கும் பிற நாட்டிற்குச் சென்ற தமிழர் இன்று பணிக்காக அவ்வாறு விரவியுள்ளதனைக் காணமுடிகிறது. ஆளும் இனமாகவும் ; உழைக்கும் வளமாகவும் நின்ற தமிழர் நாளடைவில் பொருளாதார ; அரசியல்  காரணங்களால் தேய்ந்து குறுகி இன்று நிலப்பரப்பிலும் வளப்பரப்பிலும் ஓரங்கட்டப்பட்டுவிட்டதனை அறிந்துகொள்ளமுடிகிறது. எனவே இன்று நிலப்பிரச்சினைகளுக்கும் நீர் பிரச்சினைகளுக்கும் பிறரை எதிர்பார்த்து நிற்கும் அவலநிலை பெருகிவிட்டதனையும் காணமுடிகிறது. எனினும் தன்னிலையிலிருந்து தாழாது நிற்கும் தமிழரின் பழம் பெருமையினை

        முதலில் தோன்றிய மனிதன் தமிழன் ; முதல்மொழி தமிழ்மொழி – ஆதலால்

          புதுவாழ்வின் வேர் தமிழர் பண்பாடே – பிறக்கும் போதே ; முதுகிற் புண்படாதவன் தமிழன் – போர் எனில்

          மொய்குழல் முத்தமென் றெண்ணுவான் ; மதிப்போடு வாழ்பவன் தமிழன்

வாழ்வதற்கென்று வாழ்பவன் அல்லன்  (பாரதிதாசன் கவிதைகள் ; தமிழன் )

என்னும் அடிகள் புலப்படுத்தி நிற்கின்றன.மனித இனம் அமைதியுடன் வாழ வேண்டும் என்பதற்காக பொறுமையுடன் நிற்கும் தமிழரின் வீரத்தைக் கிள்ளிப்பார்க்கும் நிலை இன்று பெருகிவருவதனையும் காணமுடிகிறது. அமெரிக்கா தமிழ்மொழியைப் பழமையான மொழி என அறிவித்தும் ஆஸ்திரேலியா தமிழ்மொழியை ஆட்சிமொழியாக்கி ஒப்புதல் அளித்தும் பெருமைபடுத்தி வரும் இன்றைய சூழலில் தமிழகத்தில் பயிற்றுமொழியாகக் கூட தமிழ் மொழியை ஏற்றுக்கொள்ளாத சிலரின் வஞ்சகப்போக்கினைக்காணமுடிகிறது.  அத்தகைய கயவர்களைநல்வழிப்படுத்தும் வகையில்

          தமிழர்க்குத் தமிழே தாய்மொழி என்றோம் ; தமிழகம் தமிழர்க்குத் தாயகம் என்றோம்

          தமிழ் நாட்டில் அயலார்க் கினி என்ன வேலை ? ; தாவும் புலிக்கொரு நாய் எந்த மூலை ? (புலிக்கு நாய் எந்த மூலை)

எனப் பாடியுள்ளதனைக் காணமுடிகிறது.தாய்நாட்டில் தாய்மொழியினை எதிர்க்கும் அவலம் இங்கன்றி வேறு எங்கும் இல்லை.தமிழ்மொழியின் பெருமையினை உணராததே இதற்குக் காரணம் என்பது தெளிவு.தமிழ்மொழி எந்நிலையிலும் உயர்தனிச்செம்மொழியாக இருப்பதனை நிறுவ இயலாமலே பிறமொழிகளின் பெருமையைப் பேசி வரும் அறியாமை சிலரிடையே நாளுக்கு நாள் பரவி வருவதனையும் அறியமுடிகிறது. இந்நிலையினைக்களைய வேண்டிய கடப்பாடு தமிழர் ஒவ்வொருவர்க்கும் இருப்பதனை இவ்வடிகள் உணர்த்தி நிற்கின்றன.

தாயாம் தமிழில் தரும் கவியின் நற்பயனைச் ; சேயாம் தமிழன் தெரிந்துகொள்ள வில்லை

அயலார் சுவை கண்டறிவித்தார் ; பின்னர் ;பயன் தெரிந்தார் நம் தமிழர் என்றுரைத்தார் பாரதியார்

நல்ல கவியினிமை நம்தமிழர் நாடுநாள் – வெல்ல வருந் திருநாள் (தேன் கவிகள் தேவை)

என்னும் அடிகள் தமிழர் தம் பெருமையினை அயலார் வாயிலாகவே அறிந்துகொள்ளும் நிலையில் இருப்பதனை மகாகவி பாரதியாரின் வழி எடுத்துக்காட்டியுள்ளார் பாவேந்தர்.தமிழ்மொழியின் கவி இனிமையினைத் தெளிந்துகொள்ளும் நாளே தமிழன் வெல்லக்கூடிய நாளாக அமையும் என்பதனையும் புலப்படுத்தியுள்ளார்.மேலும் தமிழர் கவி உணர்வோடு வாழ வேண்டியதன் அவசியத்தினையும் உணர்த்தியுள்ளதனைக் காணமுடிகிறது.தாய்மொழிப்பற்றின்றி வாழ்தல் நிறைவான வாழ்வாகாது. இதன்வழிமொழிப்பற்றுடன் வாழ்வதே இனத்தை உணர்த்தும் ;உயர்த்தும் என்னும் அருமையினையும் உணர்த்தியுள்ளார் பாவேந்தர்.

தமிழச்சியின் வீரநிலை

        பெண்களின்நிலை இன்றும் கேள்விக்குரியதாகவே இருக்கும் நிலையினைக் காணமுடிகிறது. தம்மைக்காத்துக்கொள்வதே பெரிதென எண்ணி வாழும் பெண்களால் பிறரைக்காத்து வாழும் சூழலையும் தம் இனத்தைப் போற்றி வாழும் சூழலையும் எண்ணிப்பார்க்கவேஇயலாதெனத் தெளியலாம். பல சட்டங்களும் திட்டங்களும் பெண்களுக்காகவே இயற்றப்பட்டுள்ள நிலையிலும் பெண்கள் தாழ்ந்து நிற்கும் நிலை மாற வேண்டும் என்னும்நோக்கில் பாவேந்தரின் தமிழச்சியின் வீரம் புலப்படுகிறது. தேசிங்கினை எதிர்த்த சுப்பம்மாவின் வீரத்தினை

        வெற்பை இடித்துவிடும் – உனது ; வீரத்தையும் காணும்

        நிற்க மனமிருந்தால் – நின்றுபார் ; நெஞ்சைப் பிளக்கும் என் கை (தமிழச்சியின் கத்தி)

என்னும் அடிகளின் வழி உணர்த்துகிறார் பாவேந்தர்.மக்களாட்சி நிலவும் இக்காலத்திலும் பெண்கள் பாதுகாப்புமின்றி அச்சத்துடன் வாழ்வதனையும் அங்காங்கே இன்றும் காணமுடிகிறது.

தலை நிமிரும் தமிழினம்

தமிழ் வாழிடங்களிலெல்லாம் தமிழர் வாழ இயலும் என்னும் அடிப்படை உணர்வை மறந்து சிலர் தமிழ் மொழிக்கு எதிராகச் செயல்படுவதனைக் காணமுடிகிறது.பண்பாட்டினையும் அறத்தையும் கற்றுக்கொடுத்த தமிழினம் இன்று பிற நாட்டினரைக் கண்டு மாறி வரும் நிலை ஏமாற்றத்திற்குரியதாகவே அமைகிறது.அவ்வாறின்றி தம் நிலையை உணர்ந்து வாழவும் அவ்வாறே பிறருக்கு வழிகாட்டவும் துணிதல் வேண்டும். எந்நிலையிலும் தமிழர் வாழ்வே சிறந்தது என்பதனை உணரவும் ; உணர்த்தவும் வேண்டும். இந்நிலையினை உணர்ந்து இன்று பல மொழிபெயப்பு நூல்கள் வெளிவருவதனைக் காணமுடிகிறது.தமிழ் இலக்கியங்கள் பிறர் கற்கும் வகையில் இணையத்தில் உலாவருவதனையும் நூலகங்கள் வழி இளையதலைமுறைக்கு வழிகாட்டி வருவதனையும் காணமுடிகிறது. இவ்வாறு வாழ்வதே தமிழரின் பெருமைக்குப் பெருமை சேர்க்கும் என உணர்த்தியுள்ளதனை

உலகியலின் அடங்கலுக்கும் துறைதோறும் நூற்கள் :ஒருத்தர்தயை இல்லாமல் ஊரறியும் தமிழில்

சலசலென எவ்விடத்தும் பாய்ச்சிவிட வேண்டும் ;தமிழொளியை மதங்களிலே சாய்க்காமை வேண்டும்

இலவச நூற் கழகங்கள் எவ்விடத்தும் வேண்டும் :எங்கள் தமிழ் உயர்வென்று நாம் சொல்லிச்சொல்லித்

தலைமுறைகள் பல கழித்தோம் குறை களைந்தோமில்லை :தகத்தகாய தமிழைத் தாபிப்போம் வாரீர்.

(தமிழ் வளர்ச்சி -2)

என்னும் அடிகள் எடுத்துக்காட்டுகின்றன.தமிழ்மொழியைத் தரணியெங்கும் கொண்டு செல்லும் ஆற்றல் தமிழுக்குண்டு என்பதோடு தமிழர்க்கும் உண்டென்பதனை நிறுவ வேண்டிய கடப்பாட்டினை இவ்வடிகள் எடுத்துரைக்கின்றன.

பெண்ணினம் வாழட்டும்

        மானிட வளர்ச்சியில் ஆணுக்கு இணையான இடம் பெண்ணுக்கு உண்டென்பதனை வலியுறுத்துகிறார் பாவேந்தர்.இதனை உணராதுபெண்களுக்குக் கேடு செய்யும் ஆண்களின் ஆணவப்போக்கால் சமூகம் கேடடைந்து வருவதனையும் காணமுடிகிறது. வன்கொடுமை, வரதட்சணை, கொலை, கொள்ளை எனப் பெண்களுக்கு எதிராகப் பல கேடுகள் நிகழ்த்தும் ஆண்களை நோக்கி

பெண்கள் இட்ட பிச்சைதான் – ஆண்கள் பெற்ற இன்பம் அனைத்தும் (இன்பம் அனைத்தும்-1)

எனப் பாடியுள்ளதனைக் காணமுடிகிறது.இன்று ஆணுக்கு நிகராக எல்லா நிலைகளிலும் பெண்கள் உயர்ந்து நிற்பதற்கு இவ்வடிகளே அடித்தளமாக நிற்பதனையும் உணரமுடிகிறது.பெண்ணின்றி எவ்வுயிரும் பிறத்தல் இயலாது என்பதனை உணர்ந்து பெண்ணைப் போற்றும் சமூகம் பெருகி வருவதனையும் அறிந்துகொள்ளமுடிகிறது.ஆண்கள் பெண்களின் கட்டுப்படுத்த இயலாத அறிவுத்திறத்தினை உணர்ந்துள்ளதே காரணம் எனத் தெளியமுடிகிறது.

கனவு தேசம்.

        ஒருவர் வாழ ஒருவர் வீழ வாழக்கூடிய வாழ்வு நல்வாழ்வாக அமையாது. எல்லோரும் நன்கு வாழ்தற்கான அடிப்படைத் தேவைகளை உடைய நாடாக அமைவதோடு அவற்றை முறையாக பகிர்ந்தளிக்கும் நாடே நல்ல நாடாக அமையும் என்பதனை உணர்த்துகிறார் பாவேந்தர். அவ்வாறின்றி வலியவர் வாழவும் எளியவர் வீழவும் வாழும் வாழ்க்கை நிலை ஏற்படின் அந்நிலை ஒழிதல் நன்று எனப்பாடுகிறார்.

ஒரு மனிதன் தேவைக்கே இந்தத் தேசம் ; உண்டென்றால் அத்தேசம் ஒழிதல் நன்றாம் (புரட்சிக்கவி)

என்னும் அடிகள் பாவேந்தரின் உள்ளத்தை எடுத்துரைக்கின்றன.இவ்வாறு பாவேந்தரின் படைப்புகள் ஒவ்வொன்றிலும் பொதுவுடைமைச் சிந்தனை எங்கும் விரவியுள்ளதனைக் காணமுடிகிறது.இக்காலத் தமிழர் வாழ்விலும் இந்நிலை தொடர்ந்துவருவதனையும் காணமுடிகிறது.எல்லா உயிர்களுக்கும் இப்பூவுலகில் வாழ்தற்கு முழுமையான உரிமை உண்டு.எனினும் மானிட இனம் தம் ஆறறிவால் பிற உயிரினங்களைத் தம் கட்டுப்பாட்டுக்குள் கொண்டு வந்துவிட்டது.இதனிலும் நிறைவடையாத மானிடர் தம்மைப் போலவே பிற மானிடரும் என எண்ணாது ஏழைகளை ஏய்த்து வாழும் சூழல் இருப்பதனையும் புலப்படுத்தியுள்ளார் பாவேந்தர். இக்கொடுமை மாற வேண்டுமென்பதனை

வாழ்வதிலும் நலம் சூழ்வதிலும் புவி ; மக்களெல்லாம் ஒப்புடையார்

ஏழ்மையில் மக்களைத் தள்ளுவதோ? – இதை ; இன்பமெனச் சிலர் கொள்ளுவதோ (சாய்ந்த தராசு 1,2)

என்னும் அடிகளின் வழி அறிவுறுத்துகிறார்.பிறர் வீழ்வதைக்கண்டு மகிழ்ச்சியடையும் போக்கினை மாற்றிக்கொள்ள வேண்டிய அவசியத்தினைப் புலப்படுத்தியுள்ளார் பாவேந்தர்.

மறு மணம் வேண்டும்

ஒருவனுக்கு ஒருத்தி என வாழ்வதே இல்லறத்தின் மாண்பாகக் கருதப்படுகிறது.எனினும் வாழ்க்கைத் துணையில் ஒருவர் மற்றொருவரை இழந்துவிட்டால் வாழ்க்கை இருளாக மாறிவிடும்; மாற்றிவிடும்.இச்சூழல் கொடுமையானதாகவே அமைந்துவிடுகிறது. இந்நிலையினை மாற்றவேண்டும் என்னும் நோக்கில்

தமிழர் வாழ்வுசிற்சில ஆண்டுகள் முற்படவே – ஒரு ; சின்னக் குழந்தையை நீ மணந்தாய்

குற்றம் புரிந்தனை இவ்விடத்தே – அலங் – கோலமென்றாள் அந்தச் சுந்தரன் தாய்

புற்றரவொத்தது தாயர் உள்ளம் – அங்குப் ;புன்னகை கொண்டது மூடத்தனம்

(காதல் குற்றவாளிகள்)

எனப்பாடியுள்ளார் பாவேந்தர்.பழமைவாதிகளின் எண்ணத்தால் புதிய இல்லற வாழ்வுக்கு வழியின்றி போகும் கைம்பெண் நிலையினை மாற்ற வேண்டும் என்னும் கனவு இன்று நினைவாகி உள்ளதனைக் காணமுடிகிறது. ஆண்கள் கைம்பெண்களை வாழ்க்கைத் துணையாக்கிக்கொள்ள அணியமாக நிற்கும் நிலையும் பெண்கள் அந்நிலையை ஏற்றுக்கொள்ளும் வகையில் துணிந்துள்ள திறனையும் காணமுடிகிறது.

உழைப்பின் பெருமையை உணர்

        உலகத்தையே மாற்றி அமைத்த பெருமை உழைப்பாளிகளையே சாரும்.உழைப்பின்றி எந்த வகை மாற்றத்தினையும் காண இயலாது.உழைப்பாளிகளின் உழைப்பால் பல்வேறு வசதிகளைப் பெற்றுப் பயனடையும் பலர் மேலும்மேலும் அவர்களின் உழைப்பைச் சுரண்ட எண்ணுகிறார்களேயன்றி அவர்கள் வாழ்வை உயர்த்த எண்ணுவதில்லை. இதனைக் கண்ட பாவேந்தர்

கையலுத்துக் காலலுத்துக் ; காலமெல்லாம் உழைப்பவர்

கண்டதில்லை ஒரு தானம் – ஆண்டைகள் வீட்டில் ; ஐயருக்கோ கோதானம் (உழைப்பவரும் ஊராள்பவரும்)

எனப் பாடியுள்ளார். எந்திரம் போல் உழைக்கும் மனிதரின் திறத்தைப் பாராட்ட மனமில்லாது மந்திரத்தை ஓதும் பார்ப்பனரின் செயலே பெரிதென எண்ணி மயங்கும் சூழல் இருப்பதனையே பாவேந்தர் படம்பிடித்துக்காட்டியுள்ளார். இன்றும் தமிழர் பார்ப்பனர்களுக்கு தானம் வழங்கிநிற்கும் நிலையினைக் காணமுடிகிறது.

ஆடம்பர பக்திநிலை

        இறைநிலைக்கோட்பாடு என்பது ஒவ்வொரு காலத்திலும் ஒவ்வொரு வகையில் வரையறுக்கப்படுகிறது.இன்றைய ஆடம்பர உலகில் வழிபாட்டினைக் கூட கடமைக்காக மட்டுமே பின்பற்றும் நிலையாக உள்ளதனைக் காணமுடிகிறது.உள்ளத்தூய்மைக்கு வழிகாட்டும் ஒருமை நிலைப்பாட்டினை பின்பற்றும் முயற்சி இருப்பதில்லை.மாறாக இறைவனைக் காண ஆடம்பரமாகச் செல்லும் நிலையினையே காணமுடிகிறது. அணிகலன்களை அணிந்துகொண்டு தம் பகட்டை வெளிப்படுத்தும் இடமாகவே வழிபாட்டுத்தலங்களை எண்ணும் நிலையினை

நிலைகண்ட பாதிரிபின் எட்டுறுப்பேயன்றி ; நீள் இமைகள் உதடு நாக்கு

நிறைய நகை போடலாம் கோயிலில் முகம் பார்க்க ; நிலைக்கண்ணாடியும் உண்டென

இலை போட்டழைத்ததும்  நகைபோட்ட பக்தர்கள் ; எல்லாரும் வந்து சேர்ந்தார்

ஏசுநாதர் மட்டும் அங்குவரவில்லையே ; இனிய பாரததேசமே (ஏசுநாதர் ஏன் வரவில்லை)

என்னும் அடிகளின் வழி புலப்படுத்துகிறார்.அணிகலன்கள் அணியக்கூடாது என்றதும் வராத மக்கள் எதை வேண்டுமானாலும் அணியலாம். அத்தகைய அணிகலன்களைத் திருத்திக்கொள்ள நிலைக்கண்ணாடியும் வைக்கப்படும் என எள்ளல் சுவையுடன் பக்திநிலையைப் பாவேந்தர் எடுத்துக்காட்டியுள்ள திறத்தையும் காணமுடிகிறது.

விட்டுக்கொடுப்பதே வாழ்வு

        விட்டுக்கொடுப்பவர்களே வாழ்வில் நிறை வாழ்க்கை வாழ்கின்றனர்.எனவே விட்டுக்கொடுக்கும் மனப்பான்மை துறவுக்காக மட்டுமின்றி இல்லற வாழ்வுக்கும் துணை நிற்கும் செயலாகவே இருப்பதனைக் காணமுடிகிறது.அவ்வாறின்றி மனக்கசப்புடன் வாழ்ந்தால் இல்லற வாழ்வில் ஒருவர் மற்றவர்க்குச் செய்யும் நற்செயல்கள் கூட தீயனவாகவே அமையும். இதனால் இல்லறமே பாழாகும் என்பதனை

மனைவிக்கும் கணவனுக்கும் இடையில் ஏதோ ; மனக்கசப்பு வரல் இயற்கை தினையை நீதான்

பனையாக்கி நம்உயர்ந்த வாழ்வின்பத்தைப் ; பாழாக்க எண்ணுவதா? ….(மெய்யன்பு)

என்னும் அடிகள் உணர்த்துகின்றன.எந்தச் செயலையும் சிறிதாக எண்ணுவதன் வழி ஒருவர் மற்றொருவரிடம் அன்பு நிலையுடன் வாழ முடியும் என அறிவுறுத்தியுள்ளார்.இதற்காகவே திருமணம் முதலே பல்வேறு சடங்குமுறைகள் இருந்து வருவதனையும் இங்கு எண்ணிப்பார்க்கமுடிகிறது.

உழவரை எழச்செய்வோம்

        உணவிடும் உழவர் வாழ்க்கையைக் காத்தலே நாட்டினுடைய முதற் பணியாக அமைதல் வேண்டும்.அவ்வாறின்றி அவர்கள் நலனைக் கருத்தில் கொள்ளாது செயல்படும் செயல்பாட்டாலேயே செழித்த நிலங்கள் எல்லாம் வறண்ட நிலங்களாய் மாறி வருவதனைக் காணமுடிகிறது. பிறருக்கு உணவிட்ட குற்றத்திற்காக ஏழ்மை மட்டுமே பரிசாக இருக்கும் நிலையுள்ளதனை

அக்குடியானவன் அரசர் செல்வரோடு – இக்கொடு நாட்டில் இருப்பதும் உண்மை

அழகிய நகரை அவன் அறிந்ததில்லை; அறுசுவை உணவுக்கு – அவன் வாழ்ந்ததில்லை

அழகிய நகருக்கு- அறுசுவை உணவை ; வழங்குவது அவனது வழக்கம்; அதனை

விழுங்குதல் மற்றவர் மேன்மை ஒழுக்கம் (குடியானவன்)

என்னும் அடிகளின் வழி உணர்த்தியுள்ளார்.இன்றைக்குத் தாம் வளமாக வாழ்ந்தால் போதும் என எண்ணி உழவர் வாழ்வு குறித்த ஆர்வமின்றி வாழும் சூழல் வளர்ந்துவருகிறது. அடிமரம் வெட்டுப்படுவது குறித்த விழிப்புணர்வின்றி கிளைகள் தென்றலோடு அசைந்தாடி மகிழ்வது போல் உழவர்கள் வாழ்வினை வளமாக்க நினையாது தம் வாழ்வே பெரிதென வாழும் அறியாமை நிலையினை இப்பாடல் எடுத்துரைக்கிறது. உழவரைச் சுரண்டி வாழும் அவல நிலை மாற வேண்டும் எனப் பாடியுள்ள கவித்திறத்தையும் இங்கு காணமுடிகிறது.

மக்களை வார்க்கும் திரைப்படம்

        மக்களின் பொழுதுபோக்கிற்காக அமைந்த திரைப்படங்கள் இன்று மக்கள் பொழுதினையே விழுங்கி விடுவதனைக் காணமுடிகிறது.மக்களின் ஆக்க நிலைகளைப் படிப்படியாகத் தேய்த்து ஒன்றுமில்லாமல் ஆக்கிவிடுவதனையும் காணமுடிகிறது.திறத்தை மேம்படுத்தும் ஆக்கச் செயல்களுக்கு துணை நிற்பதாக அமைந்த இலக்கியங்கள் இன்று அறிவை மழுங்கடிக்கும் காட்சிகளாக அமைந்துவிட்டதனையும் காணமுடிகிறது.அவ்வாறின்றி பொறுப்புணர்வுடன் செயல்பட வேண்டிய கடப்பாடு திரைத்துறையினர்க்கு இருப்பதனை

சீரிய நற் கொள்கையினை எடுத்துக்காட்ட ; சினிமாக்கள் நாடகங்கள் நடத்த வேண்டும்

கோரிக்கை பணம் ஒன்றே என்று சொன்னால் ; கொடுமையிதை விடவேறே என்ன வேண்டும்?

(நாடகம் சினிமா நிலை)

என்னும் அடிகளின் வழி புலப்படுத்தியுள்ளார்.பணத்தை ஆக்குவதற்காகவே மட்டுமே திரைத்துறையினர் செயல்படுவது கொடுமையான செயலாகும் என எடுத்துக்காட்டியுள்ளதும் இங்கு எண்ணத்தக்கது.

நிறைவாக

        பாவேந்தரின் இலக்கியங்கள் காலத்தை வென்று நிற்கும் இலக்கியங்கள் என்பதற்கு அவருடைய பாடல்களே சான்றாவதனை உணரமுடிகிறது.

        பாவேந்தரின் இலக்கிய வரிகள் இன்றைய நடைமுறை மாற்றங்களுக்கு நிமித்தங்களாக இருப்பதனை உணர்ந்துக்கொள்ளமுடிகிறது.

        கவிஞன் சமுதாயத்தை மாற்றும் வல்லமை கொண்டவன் என்பதனைப் பாவேந்தரின் பெண்ணடிமைத்தனம், மறுமணம், சமத்துவம் என்னும் கொள்கைகளின் வழி நிறுவியுள்ளதனைக் காணமுடிகிறது.

        சாதி மதவுணர்களால் அடிமைப்படுத்தும் நிலைகளிலிருந்து விடுபடுதல் கானல் நீராகும் என எண்ணிய நிலையினைப் பாவேந்தரின் பாடல்கள் சாடியுள்ளதனைக் காணமுடிகிறது.இந்நிலையிலிருந்து விடுபட்டு இன்று கல்வியாலும் திறத்தாலும் உயர்ந்த நிலையை சமுதாயம் அடைந்துள்ளதே அவருடைய பாடல்களின் திறம் எனத் தெளியமுடிகிறது.

        பொறுப்புணர்வு என்பது ஓர் இனத்திற்கோ குழுவிற்கோ உரியதன்று.ஒவ்வொரு தொழிலிலும் அதனுடைய பங்கு பெரிது என உணரவேண்டும் என்னும் பாவேந்தரின் வழிகாட்டுதல்கள் இன்று நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டுள்ளதனையும் காணமுடிகிறது.

        மொழியுணர்வும் மொழிப்பற்றும் ஓர் இனத்தின் மரபுகளையும் பண்பாட்டினையும் கட்டிக்காக்கும் பெருமையுடையன.எனவே அவற்றை மறந்து வாழ்வது அடிமை வாழ்வுக்கு ஒப்பாகும் என்பதனை உணர்த்தியுள்ளார் பாவேந்தர்.இதன்வழி துறைதோறும் தமிழ் வளர்க்கும் பணியினைச் செய்வதே அறம் என்பதனைப் பாவேந்தரின் பாடல்கள் தெளிவுறுத்தியுள்ளதனைக் காணமுடிகிறது.