புதுமையை நோக்கிய கல்வி நிலை -Tamil Education -2

புதுமையை நோக்கிய கல்வி நிலை

முனைவர் ம.ஏ.கிருட்டினகுமார், புதுச்சேரி -8, பேச:9940684775

                தொட்டனைத் தூறு மணற்கேணி மாந்தர்க்குக்

                கற்றனைத் தூறு மறிவு.    (திருக்குறள்-396)

கல்வி –கல்+வி - அகழ்தல் ; ஆழ்ந்திருக்கக்கூடிய திறனைக் கண்டறிந்து வெளிக்கொணரும் பணியினைச் சீராகச் செய்வதே கல்வி. தொன்மை காலத்தில் கிடைத்த கற்களைக் கூர்மையாக்கி ஆயுதங்களாக்கினான் மனிதன். அன்று கல்வி தொடங்கியது.  மனிதன் தன் அறிவு வளர்ச்சியினால் தீயினைக் கண்டறிந்து தன் தேவைகளை நிறைவுசெய்து கொண்டான். அன்று கல்வியின் வளர்ச்சிநிலைத் தொடங்கிற்று. இதன்வழி அந்தந்தக் காலத்திற்குரிய தேவைகளை நிறைவு செய்வதே கல்வியின் தேவையாவதனை உணரமுடிகிறது. இன்றைய தேவைகளுக்குரிய கல்வியின் புதுமை நிலையினை அறிய விழைந்ததன் விளைவாகவே இக்கட்டுரை அமைகிறது.

கல்வி நிலை

        கல்வி பொது சார்புடையது. அதனை பொருளாதார நோக்கில் கையாள்வது துன்பத்தினையே விளைவிக்கும். கல்வியினை வணிகமாக நோக்காது சேவையாகக் கொண்டு செயல்படும் போதே அங்கு கற்றல் சிறப்படையும். சாதி, சமயம், பொருளாதார ஏற்றத்தாழ்வு என்னும் எவ்வித வேறுபாடுமின்றி அனைவர்க்கும் தொடக்கக்கல்வி அளிக்கப்படுவது போல  உயர்கல்வி வழங்கும் நிலையினை உருவாக்க வேண்டியது அவசியமாகிறது. எனினும் திறமைக்கு மட்டுமே வாய்ப்பளிக்கும் வகையில் விதிமுறையினை அமைத்தல் வேண்டும். அவ்வாறின்றி அனைவர்க்கும் வாய்ப்பு வழங்கப்படுமாயின் திறமைக்கு முக்கியத்துவமின்றிப் போகும் சூழல் ஏற்படும்.

தரமான கல்வி

        வேறுபாடற்ற சேர்ப்பு முறை, கற்கும் இட வசதி, தரமான ஆசிரியர்கள் என்னும் சூழலை அமைக்கும் போதுதான் தரமான கல்வியினை அளிக்க இயலும். பொதுவான சீரான கல்வித்திட்டத்தைக் கொண்டே மதிப்பிடப்படல் வேண்டும். அவ்வாறு முறைப்படுத்தும் போதுதான் தரமான மாணவர்களுக்குத் தரமான கல்வியினை அளிக்க இயலும். வேகமாக வளர்ந்துவரும் சூழலைக் கருத்தில் கொண்டு இயன்றவரை வருடத்திற்கு ஒரு முறையோ பருவத்திற்கு ஒருமுறையோ பாடத்திட்டங்களை மாற்றி அமைத்தல் அவசியம். இவ்வாறு செய்வதன்வழி மாணாக்கர்கள் அறிவுத் திறம் மேம்படுவதோடு ஆசானும் தம்மைப் புதுப்பித்துக்கொள்ள இயலும்.

மனனம் செய்ததை எழுதும் தேர்வு முறையாக மட்டுமின்றி சிந்தனையின் வெளிப்பாடாக அமையும் ஆய்வுக்கட்டுரைகளைக் கருத்தரங்குகளிலும் பயிற்சி பட்டறைகளிலும் வெளியிடப் பயிற்சி அளித்தல் வேண்டும். இம்முறை பள்ளிகளிலேயே அறிமுகப்படுத்த வேண்டும். இதன்வழி உயர்கல்வியில் தரமான ஆய்வுகளைப் பெறமுடியும். இவ் ஆய்வுகள் நாட்டின் வளர்ச்சிக்குப் பெரிதும் பயனளிக்கும் என்பதனைத் தெள்ளிதின் உணரலாம்.

ஆசிரியரும் மாணாக்கரும்

        விடுதலைக் கிடைத்து 60 ஆண்டுகளாகியும் ஆசிரியரின் பங்கினை எப்பொறியினாலும் நிறைவு செய்ய இயலவில்லை. இதன் வழி கற்றலில் ஆசிரியரின் முக்கியத்துவம் வெளிப்படுகிறது. எடுசாட், கணினி எனப்பல ஊடகங்கள்வழி கற்பிக்கப்பட்டாலும் மனிதன் நேரடியாகக் கற்பிக்கப்படும் கல்விக்கு ஈடு இணையில்லை என்பதனை உணரலாம். இதன்வழி மாணவர் பாடத்தை மட்டும் ஆசிரியரிடம் இருந்து கற்பதில்லை. அவருடைய பண்புநலன்களையும் அவனை அறியாமலே கற்றுக்கொள்ளும் நிலை ஏற்படுகிறது என்பதனை உணரமுடிகிறது. விடலைப் பருவத்தில் உள்ள மாணாக்கர்களுக்கு கற்பிக்கும் ஆசானின் பொறுப்பு கூடுதலாகிறது. ஏனெனில், இது பாடத்திட்டத்திற்கு மட்டுமின்றி ஆளுமைத் திறத்தினையும் உள்ளடக்கியதாகிறது.

        ஆசிரியரால் பாடங்களைக் கற்பிக்க இயலுமே அன்றி யார் எவ்வளவு கற்றார்கள் என்பதன் உண்மையான மதிப்பீட்டினை அறியமுடியாது. தேர்வு முடிவுகள் மாணாக்கருடைய கவனித்தல், மனனம் செய்தல், நினைவாற்றலுடன் எழுதுதல் ஆகிய திறனை மட்டுமே மதிப்பிடுவதாக அமையும்.  தேர்வில் முதல் மதிப்பெண் பெறும் மாணவரும் பிற ஆளுமைத் தேர்வுகளில் தேர்ச்சி அடையாது போகும் சூழலில் சிக்கிக்கொள்வதனையும் காணமுடிகிறது. எனவே மதிப்பிடும் முறையிலேயே மாணாக்கர்களின் திறனை மேம்படுத்த இயலும். கற்கும் பாடங்களை வெளிக்காட்டும் திறனோடு அதன் பயன்பாட்டினைத் தேவையான இடங்களில் வெளிப்படுத்தும் வகையில் பாடத்திட்டம் அமைதல் அவசியமாகிறது.

        மாணாக்கர்களின் தனித்திறனை வளர்க்கும் வகையில் ஒப்படைகள், ஆய்வுக் கட்டுரைகள் ஆகியனவற்றை படைத்திடும் வகையில் பாடத்திட்டம் அமைதல் வேண்டும். பள்ளிப் பாடத்திட்டத்திலேயே இவ்வாறு மாணாக்கரின் சிந்தனையைத் தூண்டுவதன்வழி உயர்கல்வியின் தரமான நிலையினை மாணவர் அடைய வழிகாட்டுவதாக அமையும்.

        மாணாக்கரின் திறனை இவ்வாறு மேம்படுத்துவதனைப் போலவே அதற்கு வழிகாட்டியாக விளங்கும் ஆசிரியரின் திறனையும் மேம்படுத்துவதும் அவசியமானதாகும். இதற்காக புத்தாக்கப் பயிற்சியும் புத்தொளி பயிற்சியும் அளிக்கப்படுகிறது. இவ்வாறு பெறப்படும் கற்பிப்போரின் திறனால் கற்பவரின் திறனும் மேம்பட வாய்ப்புள்ளதனை தெளிவாக உணர இயலும்.

நடைமுறைக் கல்வி

        மனித இனத்திற்குப் பயன் தரும் வகையில் கல்வித்திட்டம் அமைதல் வேண்டும். பொருளாதார முன்னேற்றத்திற்கு மட்டும் வழிவகை செய்வதாக அமையாமல் அடிப்படையான உடல்நலம், மனநலம் காக்கும் கல்வி முறையினை கட்டமைத்தல் வேண்டும். சட்டங்களால் செய்ய முடியாததனை கல்வியால் மட்டுமே செய்ய இயலும் என்பதனால் பள்ளிப் பருவத்திலேயே ஒழுக்கநெறிகளை பதித்துவிட வேண்டியது கல்வித்திட்டத்தின் முக்கிய பங்காகும். 1929 –இல் குழந்தைத் திருமணத் தடைச் சட்டம் இயற்றப்பட்டது. எண்பது ஆண்டுகளான பின்னரும்  45% குழந்தைத்திருமணம் நடைபெறுகிறது என்னும் செய்தி வருத்தத்திற்குரியது. எனவே சட்டங்களை விட மனித மனத்தை மாற்றும் வகையில் பாடத்திட்டங்களைக் கட்டமைப்பது கல்விக்குழுவின் இன்றியமையாத பணியாகிறது.

உணவை உற்பத்தி செய்யும் உழவர், நாட்டின் தரத்தைக் காட்டும் கட்டுமானப்பணிக்குரிய கட்டிடத்தொழிலாளி, வணிகத்திற்கு அடிப்படையான  போக்குவரத்துக்குரிய ஓட்டுநர், நாட்டிற்குரிய சட்டதிட்டங்களைக் கொண்டு வரும் தகுதியுடைய அரசியல்வாதி என முக்கியத்துவம் வாய்ந்த பணியாளர்களுக்கு உரிய கல்விதிட்டங்களையும் தரமான முறையில் அமைத்துக்கொடுத்தால் பல இடர்களைக் களையமுடியும். இத் தொழில் அனைவருக்கும் பொது என்னும் நிலை இருப்பின் அடிப்படைக்கல்விதிட்டத்திலேயே அதற்கான வரையறையினை செய்வதும் அவசியமாகிறது.

தாய்மொழிக்கல்வி

        தாய்மொழிக் கல்வி பரவலாக்கப்படும் நிலையினை பொறுத்தே கல்வி வளர்ச்சியும் அதன் பயனும் முழுமையாகச் சென்றடையும் என்பதனை கல்வியாளர்கள் பல நிலைகளில் உணர்த்தியும் சில நாடுகள் பிறமொழிக் கல்வித்திட்டத்தையே பின்பற்றி வருகின்றன. பிற மொழிக்கல்வித்திட்டம் ஒரு குறிப்பிட்ட சமூகத்தை மட்டுமே வளர்ச்சியடையச் செய்யும். தாய்மொழியில் கற்கும் சப்பான் மற்றும் சீனாவின் மண்ணில் எவரும் கால்பதிக்கமுடியாததற்குக் காரணம் அவர்கள் தாய்மொழிக்கல்வியால் பெற்ற விழிப்புணர்வே. இதன் விளைவாகவே வன்பொருளில் சிறக்கும் சீனா உலகளவில் முதலிடம் பெற முனைந்துவருகிறது. பிறமொழியில் கற்கும் இந்தியரும் இப்போட்டியில் இடம் பெறுவது  சிறப்பு எனினும் தாய்மொழிக் கல்வியால் எளிதில் முன்னேற இயலும். அதற்கு அனைத்து நிலைகளிலும் தாய்மொழிக் கல்வி அவசியமாகிறது.

கல்வியும் பண்பாடும்

        பண்பாடு – மனிதரைப் பண்படுத்துவது. ஒவ்வொரு இனத்தவருக்கும் உரிய ஒழுக்க நெறிகளை அம்மொழிக்குரிய இலக்கியங்களாலேயே செம்மையாக வெளிப்படுத்த இயலும். எனவே, நீதி நெறிகளை உடைய இலக்கியங்களை தொடக்க கல்வி, உயர்கல்வி என்னும் வேறுபாடின்றி அனைத்து மாணாக்கர்க்கும் கற்பிக்கப்பட வேண்டும். ஒரு இனத்தவர்க்கு அவ்வாறு சிறப்புடைய இலக்கியங்கள் இல்லையெனில் மொழிபெயர்க்கப்பட்ட இலக்கியங்களைக் கற்பிக்க வழிவகை செய்யவேண்டும். அவ்வாறு கற்பிக்கப்படாவிடில் குற்றங்களைத் தவிர்க்க இயலாது. 11-03-2009 அன்று ஜெர்மனியில் ஒரு மாணவர் 14 உயிர்களைக் கொன்ற செய்தி இதற்கு சான்றாகிறது.

ஆய்வின் பயன்

        உயர்கல்வியில் ஒரு துறை சார்ந்த அறிவு மட்டுமே ஊட்டப்படுகிறது. உயர்கல்வி ஆழ்ந்த அறிவினை வெளிக்கொணர்வதனை  நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளதனால்  அவ்வாறு அமைவதே சிறப்பு. எனினும் அக்கல்வி சமூகத்திற்கு பயன்தரும் வகையில் அமைய வேண்டும். உயர்கல்வியில் செய்யப்படும் ஆய்வுகள் பட்டத்திற்காக மட்டும் அமையாமல் சமூகத்திற்கு பயன்படுவதற்கான ஆய்வுகளாக அமையவேண்டும். அறிஞர்கள் சான்றோர்கள் கல்வியாளர்கள் ஆகியோர் முன்னிலையிலேயே ஆய்வுப்பொருள் தேர்வு செய்ய வழிவகை செய்தல் வேண்டும். இந்தியாவில் அரசு சார்ந்த சாராத 1,500 ஆராய்ச்சி நிறுவனங்கள் 380 பல்கலைக்கழகங்கள் 11,000 கல்லூரிகள் இருந்தும் உயிர்காக்கும் பல பொருள்களுக்கு வெளிநாடுகளை எதிர்பார்க்க வேண்டியுள்ளது.இந்திய அரசு ஆராய்ச்சிக்காக 41,000 கோடி ஒதுக்குகிறது. பிறநாடுகளை எதிர்பார்க்கும் சூழல் இனியும் தொடராமல் ஆய்வுகள் நடத்த வேண்டிய கடமை கல்வி நிலையங்களுக்கு இருப்பதனை கல்வியாளர்கள் உணர்ந்து ஆவன செய்யவேண்டியது அவசியமாகிறது.

நிறைவாக

        காலம் மற்றும் சூழலுக்கேற்ப உலகத்தரத்திற்கு இணையாக வருடத்திற்கு ஒரு முறையோ அல்லது பருவத்திற்கு ஒரு முறையோ பாடத்திட்டங்களை உருவாக்க வழிவகை செய்ய வேண்டும். .

                உயர் கல்வி தாய்மொழியிலும் பயிலும் வகையில் வழிவகை செய்யப்பட்டால் தரமான ஆய்வுகளை தடையின்றி செய்யும் நிலை உருவாகும். இதனால் சமூகத்தில் மிக அருமையான மாற்றங்கள் விளையும்.

திறமையான ஆசிரியர்கள் தரமான மாணாக்கர்கள் இருந்தும் இன்றும் பல தேவைகளுக்காக பிறநாடுகளை எதிர்பார்க்க வேண்டியுள்ளது. அத்தகைய தேவைகளை நிறைவு செய்யும் வகையில் ஆய்வுகளை மேற்கொள்ள வேண்டும். ஆய்வுகள் பட்டங்களுக்கு மட்டும் பயன்படாமல் நாட்டு நலத்திற்கு பயனளிக்கும் வகையில் தரமான ஆய்வுகள் அமையவேண்டும்.

மனிதமனம் மாறும் தன்மையது. எனவே, தொடக்கநிலை, உயர் நிலை என்னும் வேறுபாடின்றி அனைவருக்கும் நீதிநெறிகள் நிறைந்த உயர்ந்த இலக்கியங்களை பாடத்திட்டத்தில் அமைத்து குற்றங்களைத் தவிர்க்கவேண்டியது கல்வியாளர்களின் கடமையாகும்.

ஒரு இனத்திற்குரிய பண்பாட்டினை அறிந்துகொள்ளவும் தனி மனித சிந்தனை வளர்க்கவும் தாய்மொழியாலேயே இயலும். எனவே தாய்மொழியைக் கற்கவும், தாய்மொழியில் கற்கவும் வழிவகை செய்தல் வேண்டும். இவ்வாறு செய்வதனால் மட்டுமே தரமான மாணாக்கர்களை மிகுதியான அளவில் முன்னேற்ற இயலும் என்பது தெளிவாகிறது.

புதுமையை நோக்கிய கல்வியானது பழமை வளத்தினை அடிப்படையாகக் கொண்டு, அறிவியல் , தொழில்நுட்பம் போன்ற புதுமைகளைக் கற்பித்து, தாய்மொழியிலேயே சிந்திக்கச்செய்து தரமான ஆய்வுகளைப் படைப்பதனால் மாணாக்கர் நலமும் நாட்டின் வளமும் பெருகும் எனத் தெளியலாம்.

கேடில் விழுச்செல்வம் கல்வி யொருவற்கு

மாடல்ல மற்றை யவை  (திருக்குறள்:400) 

         

தமிழ்க் கல்வியும் தமிழர்ப் பின்புலமும் - Tamil Education

தமிழ்க் கல்வியும் தமிழர்ப் பின்புலமும்

முனைவர் ம.ஏ.கிருட்டினகுமார், உலாப்பேசி : 9940684775

        தமிழர்கள் வரலாற்றின் ; பண்பாட்டின் ; மொழியின் ; நாகரிகத்தின் முன்னோடிகளாகத் திகழ்கின்றனர் என்பதன் அடையாளம் தான் உயர்தனிச் “செம்மொழித் தமிழ்” என அறிவிக்கப்பட்டுள்ளது. தமிழன் தன்னுடைய அடையாளத்தைக் கூட அறிய முயலாத போது வெளிநாட்டவரான பார்ப்போலா தமிழரின் பழமையை ; பெருமையை அடையாளம் காட்டினார். அத்தகைய பெருமையுடைய பின்புலத்தைக் கொண்ட தமிழ்மொழியின் பெருமையினைக் காக்கும் வகையில் அமையும் இக்கருத்தரங்கம் எக்காலத்தவரும் போற்றும் சிறப்புக்குரியது. கல்வியாளர்களின் மொழிப்பற்றும் தன்மான உணர்வும் அறம் குறித்த சிந்தனையும் மேம்பட வேண்டும் என்னும் விழைவே இக்கட்டுரையின் நோக்கமாக அமைகிறது.

அறச்சாலைகளே கல்விச்சாலைகள்

       

         அறத்தைப் போற்றி மக்களைப் பண்படுத்தி நல்ல குடிமகனாக ஆக்குவதே கல்விச்சாலைகளின் பணியாக இருந்தது. வணிக நோக்கில் வளரும் கல்விச்சாலைகள் பிறமொழியினை ஊட்ட விழைகின்றன. அதனால் அம்மொழிக்குரிய பண்பாடும் ஊட்டப்படுகிறது. அதனால் விளையும் கேடுகளே சமூக அவலங்களாகின்றன. எனவே கால ஓட்டத்திற்கேற்ப நாட்டை முன்னேற்றுவது அவசியமெனினும் தமிழர் அறத்தை புறந்தள்ளிவிட்டு முன்னேற எண்ணுவது கண்களை விற்று சித்திரம் வாங்குவதைப் போன்றது.

தமிழர் கற்க வேண்டிய பாடம்

        தமிழரின் பின்புலத்தை அறியாது தமிழ் மொழிக்கு இயன்றவரை கேடு செய்வோரெல்லாம் தமிழ்த்தாயின் உதரத்தில் பிறந்தவர்கள். தமிழ் உதிரத்தில் வாழ்பவர்கள். எனவே அத்தகையோரை குற்றம் கூறுதல் தேவையற்றது. அவர்களுக்கு தமிழ்மொழிக்காக உயிர்நீத்த ; கொடையளித்த ; இலக்கியங்களைக் காத்த படைப்பாளிகளின் வரலாற்றினை உணர்த்த வேண்டியது கல்வியாளர்களின் கடமை. வீழ்ந்தாவரை வாழ வைப்பதே ஆட்சியாளர்களின் கடமையாக இருக்கிறது. வீழாது காப்பதே கல்வியின் மாட்சியாகும். எனவே இலங்கையில் கூட தமிழினத்தின் பெருமையைக் காக்க கல்விச்சாலைகளே நிறுவப்பட்டன. ஆனால் சிங்கள ஆட்சி முதலில் அக்கல்வி நிறுவனங்களை அழித்துப் படிப்படியாக தமிழினத்தையே அழித்துவிட்டது. அதே நிலைதான் இங்கும் மிக மென்மையாக நடந்து கொண்டிருக்கிறது என்பதற்கு அடையாளமாகத்தான் சிறப்புத்தமிழ் குறித்த வினா எழுந்துள்ளது.

தமிழரே முன்னோடி

             இலக்கணத்திலும் இலக்கியத்திலும் தனித்தன்மையுடைய தமிழர் அம்மொழி வளத்தை அறியாது இருப்பதனாலேயே பிறமொழியைப் பெருமையாகப் பேசுகின்றனர். ”முற்காலத்தில் சுவடியை ‘நெடுங்கணக்கு’ என்று கூறுதலும் எழுத்தறிவிக்கும் ஆசிரியனைக் ’கணக்காயர்’ என்று கூறுதலுங் காண்க.

             கற்றதூ உமின்றிக் கணக்காயர் பாடத்தாற்

             பெற்றதாம் பேதையோர் சூத்திர-மற்றதனை

             நல்லா ரிடைப்புக்கு நாணாது சொல்லித்தன்

             புல்லறிவு காட்டி விடும்

என்ற ‘நாலடியா’ரினும் இச்சொல் யாங்கூறிய பொருளில் வழங்குதலுணர்க. தமிழர்க்கு ஆரியர் இந்தியாவிற்கு வருமுன்னரே, எழுதப்படிக்கத் தெரியும். ‘எழுத்து’ ‘சுவடி’ என்பன தனித்தமிழ்ச் சொற்களாதலுங் காண்க. இதனால் அகத்திய முனிவர் தமிழ்ப் பாஷைக்கு நெடுங்கணக்கு வகுத்தனரென்பதும் ஆரியரோடு கலந்த பிரகே தமிழர் தங்கள் பாஷைக்கு நெடுங்கணக்கு ஏற்படுத்திக் கொண்டனரென்பதும் பொருந்தாமை யறிக.” (தமிழ் மொழியின் வரலாறு, ப. 8) என்னும் பரிதிமாற்கலைஞரின் கூற்று தமிழ்மொழியின் பெருமையினை உணர்த்தும்

மானம் காக்கும் மொழி

        உலகில் அடையாளம் அழிந்த மொழிகளையெல்லாம் மீட்டெடுக்க அம்மொழியைச் சார்ந்தோர் முயன்று வருகின்றனர். அதற்காகச் செய்யும் செலவு பண்பாட்டையும் தன்மானத்தையும் காக்கும் செலவாகவே எண்ணிய அரசுகள் முழுமனதுடன் தீவிரமாகச் செயல்பட்டு வருகிறன்றன.

        ”கி.மு. 4000 அளவில் மெசபொடேமியாவின் தென்பகுதியில் (இன்றைய ஈராக்கில்) ஈஃப்ரேட்ஸ், (Euphrates), டைக்ரெஸ் (Tigres) நதிகளுக்கு இடைப்பட்ட சுமேர் என்னும் சிறிய நிலப்பரப்பில் குடியேறியவர்கள் சுமேரியர்கள் என்ப்படுவர். அவர்களது நாகரிகம் உலகத் தொல் நாகரிகங்களுள் ஒன்றாகப் போற்றப் பெறுகிறது. செமிடிக் குடும்பத்தைச் சார்ந்த மொழிகளுள் ஒன்றான அக்காடியன் என்பது அவர்களுடைய மொழியாகும். அசிரியன், பாபிலோனியன் ஆகிய கிளைமொழிகளை உள்ளடக்கி அக்காடியனென்னும் பொதுப்பெயரால் அம்மொழி சுட்டப்பெறுகிறது. அவர்கள் அந்நாளில் ஒரே கல்லில் தமது கருத்துகளை வெட்டியுள்ளனர். அன்றியும் எழுத்தாணியால் களிமண்ணில் எழுதி அதனை வெயிலில் உலர்த்தி அல்லது தீயில் சுட்டு ஓடுகளாய் (clay tablets) பாதுகாத்தும் வந்துள்ளனர். ஆப்பு வடிவிலான அவர்களது எழுத்துமுறை  cuneiform உலகத் தொல் எழுத்துமுறைகளுள் ஒன்றாகும்……….. மிகத் தொன்மையானதும் ஈராயிரம் ஆண்டு காலமாகப் பேச்சு வழக்கில் இல்லாத்துமான அசிரியன் (Assyrian) மொழிக்கு மேற்குறித்த ஆவணங்களிலிருந்து தரவுகள் திரட்டப்பெற்று அகராதி உருவாக்கப்பெற்றுள்ளது. இவ்வகராதிப் பணி 1921 இல் ஜேம்ஸ் ஹென்றி பிரெஸ்டெட்(James Henry Brested) என்பவரால் தொடங்கப்பெற்றது. அண்மையில் மார்த்தா டி.ரோத் (Martha T. Roth) என்பவர் தலைமையில் நிறைவுற்றது. 80 அறிஞர்கள் 90 ஆண்டுகள் உழைத்து உருவாக்கிய இவ்வகராதி மொத்தம் 21 தொகுதிகளை உடையது…………………………கால வெள்ளத்தில் அடித்துச்செல்லபெற்ற பழம்பெரும்  சமூகத்தை, அதன் நாகரிகத்தை, பண்பாட்டை மீளவும் காண உதவும் சாளரமாக இம்மாபெரும் நன்முயற்சி அமைந்துள்ளது என்பதை உணரவேண்டும். மொழி என்பது ஒலிகளில் குறீயீட்டுக் களஞ்சியம் மட்டும் அன்று; ஓர் இனத்தின் அடையாளமும் பண்பாட்டின் ஆவணமும் ஆகும் என்ற அறிவுத் தெளிவாலேயே அவ்வகராதி ஆக்கப்பெற்றுள்ளது.”(நோக்கு ஜூலை 2011 இதழ் பக். 3,4) என அரிமா நோக்கு இதழில் அதன் இணையாசிரியர் பேராசிரியர் வ.ஜெயதேவன் அவர்கள் குறிப்பிட்டுள்ளதனை எண்ணி மொழியின் முக்கியத்துவத்தினை உணரலாம்.

தமிழனே தமிழனுக்குத் தடைக்கல்

        இலக்கியங்களின் அடிப்படையைக் கொண்டு நோக்குகையில் ஈராயிரம் ஆண்டு பழமை வாய்ந்த ஒரு மொழியின் பெருமையினைக் காக்க முயல்வதற்கு தமிழர்களே தடையாக நிற்பது வேடிக்கைக்குரியது. காலம் தாழ்த்தி தண்ணீர் கொண்டு வந்தான் என்பதற்காக உயிர்விட்ட கணைக்கால் இரும்பொறையின் வழியில் வந்த தமிழினம் தண்ணீருக்காக கையேந்தி நிற்கும் அவலநிலைக்கு வந்துவிட்டது.  இமயத்தில் கொடியைப் பறக்கவிட்டு குமரி வரை ஆட்சி செய்த தமிழன் இன்று ஒரு குறுகிய எல்லைக்குள் ஒடுங்கி நிற்கிறான். சென்னை என்ற ஒரே மாநிலமாகத் திகழ்ந்த தமிழகம், கேரளம், கர்நாடகம், ஆந்திரம் அனைத்தும் இன்று தனி மாநிலமாகப் பிரிந்து தாயையே அடித்துத் துன்புறுத்தும் குடிகாரனைப் போல்  அல்லது நாகரிமாகச் சொல்ல வேண்டுமென்றால் தாய்க்கு தண்ணீர் கொடுக்காத தனையனைப்போல் வருந்த வைக்கிறது. இதற்கெல்லாம் காரணம் தமிழன் தன் வரலாற்றை அறியாதது தான். இந்த அவல்நிலை தொடராதிருக்க தமிழ்க் கல்வி அவசியம் என்பதனை கல்வியாளர்களேனும் உணரவேண்டும்.

        

           தமிழ்மொழி தெரியாமல் தமிழ்த்தாய் வாழ்த்தினைப் பிறமொழியில் எழுதிப் படிக்கும் மாணாக்கர்கள் பெருகிவருகின்றனர். பிறமொழி படிப்பதிலேயே அனைவரும் கவனமும் உள்ளது. காரணம் தாய்மொழிப் பற்றின்மை எனக் கூற இயலாது வேலைவாய்ப்பு எனக் கொள்ளலாம்.

தமிழன் ஏமாந்தான்

        

       தமிழ் மொழியை முதன்மை மொழி (ஃபஸ்ட் லேங்குவேஜ்) எனக் கூறி அதற்கு தேர்ந்தெடுக்கும் நிலையை உருவாக்கிவிட்டனர். ஆங்கிலத்தை இரண்டாம் மொழியாகக் கொண்டு அனைவரையும் படிக்கவைத்து தமிழர்கள் தங்களைத் தாங்களே ஏமாற்றிக் கொண்டனர் ; கொள்கின்றனர் ; கொள்வர்.

        

       தாய் மொழிச் சிந்தனையால்தான் அறிவு வளரும் என்பதனை அனைவருமே உணர்ந்திருந்தாலும் பிறமொழி மோகத்தில் சிக்கித் தவிக்கின்றனர். அரசி கயல்விழி என்னும் பெயர்கள் ரக்‌ஷனா, நேத்ரா என்னும் பெயர்களாக மாறிவரும் அவலநிலைத் தொடர்கிறது. பெயரின் பொருள் தெரியாமலே பெயர் வைக்கும் போக்கும் பெருகிவிட்டது. இதற்கெல்லாம் அடிப்படைக் காரணம் தமிழ்மொழியின் பெருமையினை உணரத் தவறிவிட்டமையே. தமிழன் தன் அடையாளமாக இருந்த பெயரைக் கூட இழப்பதில் மகிழ்ச்சி கொள்கிறானே தவிர வருத்தம் கொள்வதில்லை என எண்ணும்போது தமிழனின் நிலை குறித்து வருந்தவேண்டியுள்ளது.

        

       எங்கெல்லாம் தமிழ் வாழ்கிறதோ அங்கெல்லாம் தமிழன் வாழமுடியும் என்பதனை உணரவேண்டும். ஆங்கிலம் அவ்வாறே உலகையே தன்கைக்குள் கொண்டுவந்ததனை ஏனோ தமிழர்கள் மறந்துவிடுகிறார்கள். அவர்களுக்கு இவ் அறிவை ஊட்ட வேண்டிய கடப்பாடு கல்வியாளர்களுக்கும் உண்டு.

முன்னேறிய நாடுகள்

     

   தாய்மொழியைக் கற்றவர்கள்தான் உலகிலுள்ள கண்டுபிடிப்புகளுக்கெல்லாம் முன்னோடியாகத் திகழ்கின்றனர். பிறமொழியில் சிந்தித்தவர்கள் சாதனைப் படைத்தார்கள் எனக் கூறினால் அதற்குப் பின்னால் அவர்களுடைய போராட்டம் எத்தனைக் கடுமையானது எனக் கேட்டால்தான் தெரியும். அவர்களுக்கு தாய்மொழியில் சிந்திக்க வாய்ப்புகள் கொடுக்கப்பட்டிருந்தால் இன்னும் வேகமாக அச்செயலை செய்துமுடித்திருப்பார்கள் என்பதனை சொல்லத்தேவையில்லை.

        தொழில் நுட்பத்தில் சாதனைப் படைத்த ஜப்பானியர்கள், உலகச் சந்தையையே தனது கட்டுக்குள் வைத்திருக்கும் சீனா பொறியியலில் முன்னோடியாக நிற்கும் ஜெர்மனி ஆகிய நாடுகள் அனைத்தும் தாய்மொழியால் மட்டுமே முன்னேறியுள்ளதனைக் காணலாம்.

உலக அரங்கில் தமிழ்

        தனித்தியங்கும் தன்மையற்ற ஆங்கிலம் இன்று உலகம் முழுதும் பயன்பாட்டில் இருக்கிறது. ஆனால் தனித்தியங்கக் கூடிய மொழிவளம் பெற்ற தமிழ் உலக அரங்கில் இல்லை. இந்நிலையிலும் அதிகமான வலைதளங்கள் உள்ள மொழியாகத் தமிழ்மொழி திகழ்கிறது. பலவகையில் வாய்ப்புகள் மறுக்கப்பட்டும் தமிழ் தன்னை முன்னிறுத்திக் கொள்கிறது எனில் வாய்ப்புக் கொடுத்தால் தமிழ் மட்டுமின்றி தமிழனும் உலக அரங்கில் தலைமை இடத்தில் அமரமுடியும். இதனை உணர்ந்து கல்வியாளர்கள் செயல்படவேண்டும்.

        தமிழை அழகாகப் பிழையின்றிப் பேசப் பயிற்சி அளிப்பதில்லை. தமிழைப் பிழையில்லாமல் எழுதப் பயிற்சி அளிப்பதில்லை. பத்தாண்டுகளுக்கு முன் அதற்கெல்லாம் ஒரு பாடவேளை இருந்தது. ஆனால் இன்று நீதிக்கருத்துக்களைக் கூறுவதற்கான பாடவேளை நீக்கப்பட்டுவிட்டது. பிறகு எப்படி நாகரிகமானப் பேச்சாற்றலை ,மொழிப்பயன்பாட்டை, நல்லொழுக்கங்களை எதிர்பார்க்கமுடியும்.

        அறம் செய விரும்பு, ஆறுவது சினம் என எழுத்தைக் கற்றுக்கொடுக்கும் போதே அறத்தையும் கற்றுக்கொடுத்த தமிழ்மூதாட்டி போல் உலக மொழிகளுள் எவரையேனும் அடையாளம் காட்ட இயலுமா. அத்தகைய பெருமையுடைய தமிழைப் படிக்கத் தடை விதித்தால் ஆசிரியரை வாத்தி எனக் கூறுபவர்களும். தமிழாசிரியர்களை கிண்டலடிப்பவர்களும் ஆசிரியர்களை எதிர்த்துப் பேசுபவர்களும் பெருகத்தான் செய்வார்கள். ஆனால் அதன் வளர்ச்சி நிலையாக ஆசிரியரையே கொன்ற நிலைதான் மிகவும் கசப்பான செய்தியாகும். அந்தச் செய்திக்குப் பின்னராவது உலகத்துக்கு அறத்தைக் கற்றுக்கொடுத்த இலக்கியங்களைச் சேர்க்காமல்  எவ்வாறு பண்பாட்டை கற்றுக்கொடுத்துவிட முடியும். அதற்கு நேர்மாறாக சில நல்ல மாணாக்கர்களை நல்வழிப்படுத்தும் வகையில் கல்வியாளர்கள் பயிற்றுவித்த சிறப்புத்தமிழ் இன்று நீக்கப்படுவதற்கான நடவடிக்கை எடுக்கப்படுகிறது எனில் இதைவிட தமிழர் தனக்குத்தானே கேடு செய்துகொள்ள வேறு வழி தேவைப்படாது.

வேண்டுதலும் வேண்டாமையும்

        தமிழ் படித்தவர்கள் அனைவரும் இன்று பிறமொழியில் படிப்பதற்கு தோள் கொடுக்கிறார்கள். ஏனென்றால் எனக்குத் தெரியாதது என் பிள்ளைகளுக்குத் தெரிய வேண்டும் என்று நினைக்கிறார்கள். ஆனால் ஒழுக்கத்தில் மட்டும் தமிழ்ப்பண்பாட்டோடு இல்லையென்றால் காலம் கெட்டு விட்ட்து என்று தாங்கள் செய்த பிழையைக் காலத்தின்மீது போட்டுவிட்டு தப்பித்துக் கொள்கிறார்கள் என்பதுதான் வேடிக்கையாக இருக்கிறது. எதிலும் சிறந்த்தையே பெற வேண்டும் என எண்ணும் பெற்றோர்கள் தமிழ்மொழியின் பெருமையினை அறிந்தால் தமிழையே கற்பிக்க விரும்புவர் என்பதில் ஐயமில்லை. ஒழுக்கமாகவும் வளமாகவும் குழந்தையாக வாழ்வதில்தான் பெற்றோர் மகிழ்ச்சியடைவர். எனவே தமிழ்மொழியை, தமிழர் பண்பாட்டைக் காப்பதில் கல்வியாளர்கள் கவனத்துடன் செயல்படவேண்டும்.

வடமொழியினும் சிறந்த தமிழ்

        தமிழன் ஏமாந்த களங்கள் ஒன்றிரண்டல்ல. வெள்ளைமனம் படைத்த தமிழனின் மொழியை அவன் கட்டிய கோயில்களிலும் கூட அனுமதிக்காத நிலை இருந்தது. சமஸ்கிருதம் தேவபாஷை. தமிழ் நீச பாஷை எனத் தமிழைத் தாழ்த்திய நிலை கண்டும் தமிழன் கவலைகொள்ளவில்லை. ஆனால் கால வெள்ளத்தில் சமஸ்கிருதம் வீழ்ந்தது ; தமிழ் வாழ்ந்தது. இந்நிலை கண்டும் சமஸ்கிருதமே முதல்மொழி என்று கூறும் நிலையும் நிலவிவருவது வேடிக்கைக்குரியது.

        ”திராவிடமொழிகளின் ஒப்பிலக்கணம் என்ற தமது நூலில் கால்டுவெல் ஐயர் அவர்கள், தமிழ் மொழியிலிருந்து வடமொழிச் சொற்களை நீக்கிவிட்டால், எஞ்சியிருக்கும் பழம்பெரும் சிறப்பு வாய்ந்த திராவிடச் சொற்கள் ஆரியக் கலப்பற்ற திராவிட நாகரிக வாழ்க்கை முறையை உணர்த்தவல்லன (திராவிட மொழிகளின் ஒப்பிலக்கணம், கால்டுவெல் ஐயர், ப.146) என்று தமிழின் தனித்தன்மையை 18 ஆம் நூற்றாண்டுகளில் வரையறுத்துள்ளார். .”(நோக்கு ஜூலை 2011 இதழ் பக். 15) எனச் செ. சாரதாம்பாள் எடுத்துக்காட்டியுள்ளதன் வழி தமிழின் பெருமையினை அறியலாம்

        ”சமஸ்கிருதத்தில் இருந்து தமிழ் தோன்றியிருக்கவே முடியாது. ஏனெனில் சமஸ்கிருதம் ஓர் உட்பிணைப்பு மொழி, தமிழ் ஓர் ஒட்டுநிலைமொழி என்னும் எளிய மொழியியல் உண்மை பல்வேறு சிறப்புப்பாடம் பயில்வோருக்கும் தெற்றென விளங்கியிருக்கும். இதற்காக ஒவ்வொரு முறையும் தமிழில் முதுகலையோ, முனைவர்ப் பட்டமோ பெற்ற ஒருவர் வந்து வாதாட வேண்டும் என்னும் சூழ்நிலை தோன்றியிருக்காது. அதை ஒட்டித் தமிழைச் சிறப்புப் பாடமாகப் படித்த ஒருவர் எப்போதும் அதன் தனித்துவங்களை விதந்துரைப்பது இயல்புதான் என்னும் சாய்வுப் பார்வையும் பேரெண்ணிக்கையிரிடம் ஏற்பட்டிருக்காது. .”(அரிமா நோக்கு ஜூலை 2011 இதழ் ப. 6) என வீ.பரிமளா அவர்கள் குறிப்பிடும் கூற்றும் இங்கு எண்ணத்தக்கது.

திராவிடமொழியில் தலையாயது தமிழ்

        தமிழ் தமிழர்களுக்கு மட்டுமின்றை திராவிடர் அனைவருக்கும் தாயாக் விளங்கும் பெருமையினை உடையது. ”இந்தியாவின் தென்பாகத்தில் வழங்கும் மொழிகள் திராவிட மொழிக் குடும்பத்தைச் சார்ந்தவை என்று மொழியறிஞர்கள் குறிப்பிட்டுள்ளனர். திராவிட மொழிகளுள் திருந்திய மொழிக் குடும்பத்தைச் சார்ந்தவை தமிழ், மலையாளம், தெலுங்கு, கன்னடம், துளு ஆகியவையாகும். இவற்றுள் மற்றைய நான்கு மொழிகளுக்கும் தலைமை வாய்ந்த தகுதியைப் பெற்றுள்ளது தமிழ் மொழியாகும்.(Encyclopaedia Britannica, Vol. 2, p.733) .”(நோக்கு ஜூலை 2011 இதழ் ப. 14) எனச் செ. சாரதாம்பாள் எடுத்துக்காட்டியுள்ளதன் வழி தமிழின் பெருமையினை அறியலாம்.

மொழியியலிலும் சிறந்த தமிழ்

        இன்று உலகமே ஏற்றுக்கொண்ட துறை மொழியியல் துறை. அத்துறையிலும் தமிழ்மொழிப் பொருத்தப்பாடுடையதாக இருப்பதனை மொழி வல்லுநர்கள் மெய்ப்பித்துள்ளனர். அதனால்தான் கணினிக்கு ஏற்ற மொழியாக தமிழ்மொழி இருப்பதனை எடுத்துக்காட்டியுள்ளனர். தமிழர்கள் பொறுப்புணர்வுடன் பணியாற்றினால் தமிழ்மொழி கணினி மொழியாகும். இதனால் தமிழ் ஓங்குவதோடு தமிழரும் பெருமையடைவர் என்பதில் ஐயமில்லை.

        தமிழ்மொழி திருந்திய வடிவம் பெற்ற தொன்மைத் தன்மை உடைய இலக்கண இலக்கிய வளமுடைய செம்மொழி என்பது மொழியியல் வல்லுநர்களால் ஒப்புக்கொள்ளப்பட்ட உண்மையாகும் .”(நோக்கு ஜூலை 2011 இதழ் ப. 15) எனச் செ. சாரதாம்பாள் கூற்று இங்கு எண்ணத்தக்கது.

செவ்வியல் மொழி

        தமிழர்கள் இலக்கியங்கள் வழி அறத்தை மட்டுமின்றி இலக்கணத்தையும் கற்பித்தனர். அவ்வாறே இலக்கணம் கற்பிக்கும் போது திணை என வகுத்து ஒழுக்கத்தையும் கற்பித்தனர். இலக்கியத்தைக் கற்பிக்கும்போது தங்கள் பெயரை வெளியிடாமல் கருத்துக்கே முக்கியத்துவம் கொடுத்து தன்னை முன்னிறுத்திக்கொள்ளாத அறத்தையும் கற்பித்தனர். இத்தகைய பெருமைகளே தமிழ் செவ்வியல் மொழி என்பதனை நிறுவியுள்ளது. அதனை அறிந்து வெளிப்படுத்துவதற்கான காலம்தான் நீண்டுவிட்டது.

        ”செவ்வியல் என்பது மேன்மை பொருந்திய உயர்ந்த பாடுபொருளைக் (Excellence and Dynamic conceptions of thoughts) கொண்டது. அதாவது வாழ்வியல் செய்திகள், மானுடம் தழுவிய பாடுபொருளைச் சுட்டும்.

        ”மரபு வழிப்பட்ட கவிதை நடையினை உடையது. மரபைப் பின்பற்றும் மரபின் வழி அறிவு முதிர்ச்சி காணப்படும். இதனால் இலக்கியச் செம்மை வெளிப்படும். செம்மைப் பண்பினால் பண்புடைய இலக்கியமாய்த் திகழும்

        படைப்பாளியை இனம் காட்டாது , பாடுபொருளில் கவனம் செலுத்தும்.

        கருத்து வெளிப்பாட்டில் குழுமன வெளிப்பாடு இருக்கும். தனிமனிதச் சிந்தனை என்பதைவிடக் குழுவினரின் சமுதாயச் சிந்தனைகளை வெளிப்படுத்தும் தன்மையுடையது. .”(நோக்கு ஜூலை 2011 இதழ் ப. 14) எனச் செ. சாரதாம்பாள் குறிப்பிட்டுள்ளதனை தமிழ் இலக்கியங்களோடு பொருத்திப்பார்த்துத் தமிழ்மொழி செவ்வியல் மொழியாவதனை எண்ணி மகிழலாம்.

மதிப்பெண்ணும் மனித உயிரும்

        மதிப்புடைய வாழ்வை மதிப்பெண்ணுக்காகத் துறக்கும் அவலநிலை தொடர்கிறது. அறத்தைப் பாடமாகக் கற்பிக்காது போட்டி மனப்பான்மையை மட்டுமே வளர்க்கும் கல்விக்கூடங்கள் மாணாக்கர்களுக்குரிய மயானங்களாகவே மாறிவிடுகிறது தன்னம்பிக்கையினை ஊட்டும் அற இலக்கியங்களையும் அன்பை ஊட்டும் அக இலக்கியங்களையும் வீரத்தை ஊட்டும் புற இலக்கியங்களையும் உடைய தமிழ் புறக்கணிக்கப்படுவது நாளைய தலைமுறையினை பிற இனத்தவர்க்கு அடிமைப்படுத்தும் முயற்சியாகவே அமைகிறது. புரியாத பாடங்களைப் படித்து வெற்றி பெறுவதுதான் வாழ்க்கை எனக் கற்றுக்கொடுத்து எந்திர பொம்மைகளாக உலவவிடுவதில் சமூகம் இன்பம் காண்பது துன்பத்திற்குரியது. “தனது வாழ்க்கையைக் கண்டெடுத்துத் தனக்கும் பிறருக்குமாக அதைப் பகிர்வுசெய்து நிறைவுகாணும் மானுட அறத்திற்கு மாறாக, மற்றவர் தோல்வியின் மீது தனது வாழ்வையும் வருங்காலத்தையும் நிறுவ எத்தனிக்கும் மானுடச்சிறுமையை வளர்த்தெடுக்கும் கல்விக் குற்றம் அழியப்போகும் சமூகத்தின் அடையாளமேயன்றி வேறு என்ன?. மாணவர்களைத் தேர்வுகள் என்னும் அதிரடித் தாக்குதல்களிலிருந்து காப்பாற்ற வேண்டாமா? உண்மையில் இந்த நாட்டில் மாணவர்களை இடர்ப்படுத்தும் தம் காலடியே அவர்களைப் போட்டு மிதித்து நசுக்கும் வன்முறைச் சம்பவங்கள் வேறு எதுவும் உண்டோ? .”(நோக்கு ஏப்ரல் 2012 இதழ் பக். 14) என அரிமா நோக்கு இதழின் ஆசிரியர் ஈரோடு தமிழன்பன் குறிப்பிடுவது இங்கு எண்ணத்தக்கது.

             ”இக்காலத்தில் ஆங்கில பாஷை கற்ற தமிழ் மக்களிற் பலர் தமது தாய்மொழியாகிய தமிழைப் படிக்க வேண்டுவது அவசியமன்றென்றும், தமக்கு வேண்டிய விஷயங்கள் யாவும் ஆங்கிலத்திலேயே அகப்படுகின்றனவென்றும் பலதிறப்படக் கூறுவர். அவர் ஆங்கில மொழிச் சிறப்புமட்டிற் கூறியமைவதே நன்றாகுமன்றித் தமிழ் கற்கவேண்டிய தவசியமன்று என்பது அறியாமையொடு கூடிய துணிந்துரையாம். இது சுதேசாபிமானமும் சுபாஷாபிமானமு மற்றவர் கூற்றாம்”(தமிழ் மொழியின் வரலாறு, ப. 93) என்னும் பரிதிமாற் கலைஞரின் கூற்று இன்று தமிழ்மொழியைப் புறக்கணிப்போருக்குக் கொடுக்கும் கசையடி போல் திகழ்கிறது.

நிறைவாக

             தமிழர்களின் மொழி தமிழ் என்பதனை நாளைய தலைமுறைக்குக் கற்றுக்கொடுக்க வேண்டிய நிலை வராத வகையில் பார்த்துக்கொள்ள வேண்டிய கடப்பாடு ஒவ்வொரு தமிழர்க்கும் உரியது. அதில் கல்வியாளர்களுக்கு உரிய பங்கு அளப்பரியது. அறிவுக்கு அடிப்படையான பள்ளி முதல் வாழ்வுக்கு வழிகாட்டும் கல்லூரி வரை (எங்கெல்லாம் மனிதன் அறத்துடன் வாழ வேண்டும் என்னும் தேவை உள்ளதோ அங்கெல்லாம்) தமிழ்மொழியைக் கற்பித்தால் (பழி பாவத்திற்கு அஞ்சி அறவாழ்க்கை வாழும்) நல்ல சமுதாயத்தை உருவாக்க முடியும் எனத் தெளியமுடிகிறது.

****************

தமிழ்மொழி வளர்ச்சிக்குத் தடைக் கற்களும் தீர்வுகளும் - Tamil Language skills

தமிழ்மொழி வளர்ச்சிக்குத் தடைக் கற்களும் தீர்வுகளும்

முனைவர் ம.ஏ. கிருட்டினகுமார், உலாப்பேசி - 9940684775

        

    தமிழ் மொழி உலக மொழி என்பதற்குச் சான்று அது உலகலாவிய செய்திகளை உள்ளடக்கியதனாலேயே எனக் கூறலாம். நிலப்பகுப்பு முதல் உயிரினத் தோற்றம் முதல் அனைத்தும் எவ் உலகத்தாரும் ஏற்கும் வகையில் அனைத்துக் கருத்துக்களையும் உள்ளடக்கியதாக அமைந்துள்ளது.

        

        உலகம் யாவையும் எனக் கம்பரும் உலகெலாம் எனச் சேக்கிழாரும் உலகத்தோடு ஒட்ட ஒழுகல் என ஔவையாரும் எவ்வத்துறைவது உலகம் எனத் தெய்வப் புலவர் திருவள்ளுவரும் காக்கைக் குருவி எங்கள் ஜாதி என மகாகவி பாரதியாரும் பாடியுள்ளனர். இக் கூற்றுக்கள் தமிழர்கள் உலகத்தையே தமது நாடாக எண்ணிய திறத்தினை உணர்த்தி நிற்கின்றன.

மொழிச் செல்வாக்கு

        தமிழன் தன்னை முன்னிறுத்திக் கொள்ள விரும்பாததனால் தமிழ் இலக்கியங்கள் பல பிற மொழியில் பெயர்க்கப்பட்டு அம்மொழிக்குரிய சொத்தாகவே மாற்றப்பட்டுவிட்டது.

        உயர்ந்த கருத்துக்களை (மருத்துவம் சோதிடம்,) தமிழ் மொழியில் எளிமையாகக் கூறியதனால் அதன் அருமையினை உணராமலே அக்கருத்துக்களுக்குச் செயல்வடிவம் கொடுத்தனர். அத்தகையோரின் முயற்சியும் பயிற்சியும் அற்ற போக்கால் மக்கள் வருந்தினர். இதனைக் கண்டு மனம் வருந்திய சான்றோர் மறைமொழியில் கூறுவதை வழக்காகக் (இரு குரங்கின் சாறு – முசுமுசுக்கையின் சாறு) கொண்டனர். இதனால் நாளடைவில் அக்குறிப்புகளை தமிழர்களாலேயே பின்னாளில் அறிய இயலாது போனது.  இதனால் பல செல்வங்கள் நாளடைவில் மறந்தும் மறைந்தும் போயின.

        வடமொழி இலக்கியங்கள் செல்வாக்குப் பெற்றிருந்த காலத்தில் தமிழர்கள் வடமொழியில் எழுதுவதையே பெருமையாக எண்ணினர். தமிழர் மருத்துவம், சோதிடம்  பரதக்கலை போன்ற பல அரிய நுட்பங்களை வட மொழியில் எழுதினர். இக்காலத்தில் ஆங்கிலத்தில் எழுதுவதைப் பெருமையாகக் கருதுவதுபோல் அக்காலத்தில் வடமொழியில் எழுதினர். இவ்வாறு வடமொழியில் எழுதப்பட்ட இலக்கியங்கள் நாளடைவில் வடமொழி இலக்கியங்களாயின. இக்கோணத்தில் எண்ணிப்பார்த்துத் தமிழர் தம் சொத்தினை இழந்த நிலையினை ஒருவாறு உணரலாம்.

சமயச் செல்வாக்கு

        தமிழகத்தில் தமிழ் மண்ணில் தோன்றிய சமயங்களைவிட பிற சமயங்களின் செல்வாக்கு நாளடைவில் வளரலாயிற்று. அவ்வாறு பரவிய சமயங்களே சிறுபான்மை சமயங்கள் என்னும் நிலையில் மக்களை மாற்றி ஆதிக்க சக்தியாக கோலோச்சின. அச் சமயங்களின் மறை மொழி வேறொன்றாய் இருந்ததனால் தமிழ்மொழி ஈடுபாடு குறைந்தே காணப்பட்டது.  எனவே தமிழ் மொழியின் பெருமை ஒடுங்கும் நிலை ஏற்பட்டது.

        தமிழில் உள்ள அருமையான சொற்கள்  ஒரு சமயத்தார்க்கு உரியது என அறியும் வகையில் தமிழ்ச்சொற்களை கையகப்படுத்தினர். வணங்கும் தொழிலைக் குறிக்கும் தொழுகை என்னும் சொல்லும் தலைவரைக் குறிக்கும் கருத்தன் என்னும் சொல்லும் இன்று சிறுபான்மை சமயத்துக்குரிய சொற்களாக மாறிவிட்டதனை எண்ணிப் பார்க்கலாம்.

ஒழுகும் பானைகள்

        செல்வம் வாழ்க்கைக்குத் தேவையானது என்பதனை அனைவரும் உணர்வர். ஆனால் பண்பிலான் பெற்ற செல்வம் எவருக்கும் பயன்படாது வீணாகும். அடிப் பண்புகளைடையான பண்பினை ஊட்டும் தாய்மொழிக் கல்வியை தமிழருக்கு ஊட்டுவதனை விட்டுவிட்டு சட்டம் சீர் குலைந்து வருகிறது எனக் கூறுவதனால் ஒரு பயனும் இருக்கமுடியாது.  பண்பினை ஊட்டும் பக்தி இலக்கியங்களை சமயத்தின் பெயரால் பிற சமயத் தொடர்புடைய கல்வி நிறுவனங்கள் மறுத்து விடுகின்றன. தமிழ்மொழிக்குப் பெருமை சேர்க்கும் அறம் செழிக்கும் பக்தி இலக்கியங்களை ஒதுக்கிவிட்டு தமிழைக் கற்பிப்பது ஒழுகும் பானையில் நீருற்றி நிரப்பும் முயற்சிக்கு நிகராகும்.

        எச்சமயத்தாராயினும் தமிழ் மொழியைக் கற்பதில் ஏற்றத்தாழ்வு இருத்தல் கூடாது. மூத்த மொழியான தமிழ் மொழியின் வளத்தை எடுத்துரைக்கும் பக்தி இலக்கியங்களை முறையாகக் கற்காமல் தமிழ்மொழியினைக் கற்றுக்கொண்டதாகக் கூறுவது அறியாமையே. எனவே தமிழ் வாழும் இலக்கியங்களை முறையாகக் கற்றாலே தமிழின் பெருமையினை உணரமுடியும்.

மொழியும் இனமும்

        தமிழர்கள் என்னும் உணர்வு தமிழ் நாட்டில் வாழும் அனைவருக்கும் ஏற்பட்டால் தான் தமிழ் மொழியின் வளர்ச்சி சிறப்புடையதாகும். தமிழ்நாட்டில் வாழ்வோர் மட்டுமின்றி தமிழால் வாழும் அனைவரும் தமிழ் உணர்வுடன் வாழ்தல் வேண்டும். பிற மாநிலங்களுக்குச் செல்லும் போது அம்மொழிக்கு அஞ்சி வாழ்வது போல் தமிழ் மொழியினைக் கற்றுக்கொள்ள ஆவன செய்ய வேண்டும். தமிழருக்குள்ளேயே ஆரியர்கள், திராவிடர்கள் என்னும் வேறுபாட்டுடன் தமிழ் இலக்கியங்களைக் குறை கூறுவது தமிழ் வளர்ச்சிக்கு ஏற்றதாகாது. தமிழ் இலக்கியங்கள் அனைத்தும் மொழி உணர்வுடன் நோக்க வேண்டுமேயன்றி இன உணர்வுடன் நோக்குதல் கூடாது.  செம்மொழியான தமிழ் இன்று எல்லை பரப்பில் குறுகி விட்டதற்குக் காரணம் தமிழரிடையே காணும் வேறுபாடே ஆகும்.

        குடிகளைத் தழுவிய கோவில்கள், கோவில்களைத் தழுவிய குடிகள் என்னும் நிலையிலேயே கோவில்கள் அமைந்ததனை குன்றக்குடி அடிகளார் தெளிவுறுத்துவார். ஆனால் அக்கோவில்களையே நாத்திகர்கள் தம்மால் இயன்ற அளவிற்குக் குறை  கூறி தமிழரின் பெருமையினை தம் இனத்தாரே அறியா வகையில் பணியாற்றி வருவது வருந்தத் தக்கது. அவ்வாறே வடமொழிப்பற்றுள்ள ஆத்திகர்கள் தமிழ் மொழியினை இயன்ற அளவிற்கு மறைக்க முயற்சி செய்துள்ளனர். “ஆலயங்களைக் கோயில்கள் என அழைக்கும் வழக்கங்கூட மாறி ‘ஸ்தளி’ என்கிற வட சொல்லின் திரிபாகிய ‘தளி’ என்றும் இராசஇராசனுக்குப் பின் ‘ஈசுவரம்’ என்றும் அழைக்கப்படலாயின” என தொல்லியல் ஆய்வாளர் டாக்டர் சுரேஷ் பிள்ளை (தமிழியல் ஆய்வுகள் ப. 176) குறிப்பிடுவது இங்கு எண்ணத்தக்கது.

ஆங்கிலத் தாக்கம்

        கட்டை மரம் என்பதைச் சொல்ல முடியாமல் கட்ட மரான் என ஆங்கிலேயன் கூறிய வழக்கு ஆங்கில மொழியாகவே நின்று விட்டது. அதைப் போல நம் தமிழ் மொழியில் பிற மொழிச் சொற்கள் வழக்கில் வருமானால் அதனை தமிழாக்கிக்கொள்வதே மொழி வளர்ச்சிக்குரியதாக  அமையும். அவ்வாறின்றி தமிழில் சொல் இருக்க ஆங்கிலச் சொற்களை ஏற்பதோ அச்சொல்லுக்கேற்றவாறு மொழிபெயர்ப்பதோ மொழிச் சிதைவிற்கே வழி வகுக்கும். அருவி என்னும் அழகான சொல்லிருக்க நீர் வீழ்ச்சி (வாட்ட ஃபால்ஸ்) என மொழிப்பெயர்த்திருப்பது இங்கு எண்ணத்தக்கது.

        ஆங்கிலம் பிற மொழிகளின் கூட்டு மொழியாகவே அமைந்துள்ளது. எனினும் அது வணிக மொழியாக உலகளவில் ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டதற்குக் காரணம் அம்மொழி பிறமொழிச் சொற்களை ஏற்றுக்கொள்ளும் எளிமையினாலேயே எனத் தெளியலாம்.  கொண்டுள்ளது. அதுமட்டுமின்றி தன்னுடைய எழுத்துக்களிலேயே எம்மொழிச் சொற்களையும் தன்வயப்படுத்திக் கொள்ளும் வகையில் அம்மொழியாளர்கள் கூடுதல் எழுத்துக்களைச் சேர்க்காது மிகுந்த கவனத்துடன் செயல்பட்டு வருகின்றனர். ஆனால் தமிழ் மொழியில் ஷ, ஹ ஸ க்ஷ் ஸ்ரீ என்னும் வடமொழி எழுத்துக்கள் தமிழ் மொழியில் ஏற்கப்பட்டுள்ளது. “பிற மொழிச் சொற்களை ஆங்கிலம் ஏற்றுக் கொள்கிறது என்றால், அது தன் 26 எழுத்துக்களை நீட்டித்தான் ஏற்றுக் கொள்கின்றது. இதுவே, ஆங்கிலத்தின் வெற்றிக்குப் பின்னால் மறைந்திருக்கும் ரகசியம். ஆங்கிலேயர் இருநூறு ஆண்டுகள் ஆண்டிருந்தும் கூடத் தமிழ் மொழியின் பெயரையோ பழனி என்ற ஊரின் பெயரையோ சாட்சி நலத்தை முன்னிட்டு இல்லாவிட்டாலும் ஆட்சி நலத்தை முன்னிட்டாவது எழுதுவதற்கு இருபத்து ஏழாவது எழுத்தாக ‘ழ’ கரத்தையோ அல்லது திருவரங்கம், திருவில்லிபுத்தூர் என்று எழுதுவதற்காக இருபத்து எட்டாவது எழுத்தாக ஸ்ரீ யையோ சுவீகாரம் செய்யவில்லை (செ.வை. சண்முகம், இக்கால எழுத்துத் தமிழ் ப. 84) என்னும் மகாதேவனின் கூற்று இங்கு எண்ணத்தக்கது.

சீர்ப்படுத்த வேண்டிய கல்வி நிலைகள்

        கல்வி நிலையங்களில் தாய்மொழியில் கற்கும் நிலை மாறிப்போனதனாலேயே தமிழ் மொழிக்குரிய செல்வாக்கு நாளடைவில் குறையத் தொடங்கிற்று. சென்ற தலைமுறையில் உயர்ந்து விளங்கியவர்கள்  தமிழ் மொழியில் படித்தவர்களே. அவர்கள் ஆங்கில மொழி பேசுவதில் மட்டுமின்றி நிர்வாகத் திறனிலும் சிறந்து விளங்கினர். ஒன்பதாம் வகுப்பு வரை ஆங்கில எழுத்துக்களை அறியாதவர்களே இந்நாளில் ஆங்கிலத்தை மொழிபெயர்க்கும் அறிஞர்களாகவும் ஆங்கிலத்தில் மொழி பெயர்க்கும் அறிஞர்களாகவும் திகழ்வதனையும் காணலாம். ஆனால் இன்று ஆங்கில மொழி பயிற்று மொழியான பின் பிழையில்லாமல் கடிதம் எழுத எந்த மொழியும் துணை நிற்பதில்லை என்பதனையும் காணமுடிகின்றது.

        தமிழ்மொழியின் பெருமையைக் காக்கவேண்டுமாயின் தமிழ் மொழியைப் பயிற்றும் மொழியாக்க வேண்டும். சீனம், ஃப்ரான்ஸ் போன்ற நாடுகளில் உயர் கல்வியை தாய்மொழியில் படிப்பது போன்றே தமிழகத்திலும் தமிழ்மொழியில் பயில ஆவண செய்ய வேண்டும். பள்ளிக் கல்வி தாய்மொழி வழியும் மேல்நிலை கல்வி ஆங்கில மொழி வழியிலும் படித்தால் தற்கொலைகள் தான் பெருகும் எனபதனை ஊடகங்கள் அன்றாடம் மெய்ப்பித்து வருகின்றன.

        உயிர் போன்ற தாய்மொழியையும் மதிக்காமல் மனித உயிர்களையும் மதிக்காமல் இன்றைய கல்வி ஆங்கில மொழியிலேயே கற்பிக்கப்படுகிறது. வெள்ளையர்களுக்குப் பணி செய்த அடிமை இந்தியர்களுக்கு மாறாக வெள்ளை மொழிக்கு அடிமைப்பட்டுக் கிடக்கும் இந்தியர்களாக இன்றைய  மக்கள் வாழ்வதனை உணர்ந்தாலொழிய இத்தகைய அடிமை மயக்கத்திலிருந்து மீள இயலாது.

        ஆங்கிலம் என்பது ஒரு மொழி. ஒரு மொழியைப் படித்தல் என்பது அறிவு வளர்வதற்குரிய வழி மட்டுமே. அதனையே பயிற்றுமொழியாகக் கொள்வதால் மருத்துவமும் பொறியியலும் படிக்க முடியாமல் தடுமாறும் நிலை உள்ளது. இந்நிலை மாறினால் பல கலைச் சொற்கள் உருவாகும். மேலும் சிந்தனைத்திறனுடைய மருத்துவர்களையும் பொறியாளர்களையும் உருவாக்க முடியும். இம்முயற்சி தொடருமானால் தமிழ் மொழி வளர்வதோடு தமிழரும் வளர்வார்கள் எனத் தெளியலாம்.

இன்றைய தேவை

        காலத்திற்கேற்ப தன்னைத் தகவமைத்துக் கொள்ளும்  உயிரினமே வாழும் என்பது பொதுத்தேற்றம். இக்கூற்று உயிரினங்களுக்கு மட்டுமின்றி மொழிக்கும் ஏற்றதாக அமைந்துள்ளது. இக்காலக் கல்வி கலைகளையோ பண்பாட்டினையோ கற்றுக் கொடுக்கும் வகையில் திட்டமிடப்படவில்லை. பொருளீட்டுவதையே மையமாகக் கொண்டே கல்வி கற்பிக்கப்படுகிறது. எனவே மொழி வளர்ச்சிக்கு செய்ய வேண்டிய முதல் பணி அக்கல்விக்குரிய மொழியாகத் தமிழ் மொழியினை ஆக்குதல் வேண்டும். கணினி இன்று பரவலாகி விட்டதனால் கணினி மொழியாகத் தமிழ் ஊட்டப்பட வேண்டும். தமிழ்மொழி எக்காலத்திலும் புத்தாக்கம் பெறக்கூடிய மொழிவளம் உடையது.  ஆனால் அதற்கான முயற்சியினை எடுக்கத் தயங்குவதனாலேயே ஆங்கிலத்தின் ஆதிக்கம் நாள்தோறும் பெருகிவருகிறது.

        மருத்துவம் , பொறியியல், நிர்வாகவியல் போன்ற துறைகளிலும் தமிழ்வழிக்கல்வி கற்க வழிவகை செய்ய வேண்டும். இது எவ்வாறு இயலும் எனத் தமிழர்களே தமிழுக்கு எதிராக நிற்கக் கூடும். அத்தகையோரின் ஐயத்தை நீக்கும் வகையில் பின் வரும் கூற்று அமைகிறது. ”ஆங்கில மருத்துவத்தைத் தமிழில் வடித்துத் தமிழர்களுக்குப் பாடம் புகட்டித் தமிழர் நலனுக்காகப் பயன்பட வேண்டுமென்று முதன் முதலில் விதை விதைத்து அவர் காலத்திலேயே பழத்தையும் உண்டவர் யாழ்ப்பாணத்தின் வடபால் பருத்தித் துறைக்கு 1847 ஆம் ஆண்டு வந்த அமெரிக்க கிறித்துவப் பாதிரியான மருத்துவர் சாமுவேல் ஃபிஷ் கிறீன் ஆவார். அவர் ஏறக்குறைய 4650 பக்கங்கள் தமிழில் ஆங்கில மருத்துவத்தைத் தன் மாணவர் உதவியுடன் மொழி பெயர்த்துள்ளார்.” (தமிழியல் ஆய்வுகள் ப.204 மணிவாசகர் பதிப்பகம்) என மருத்துவர் முனைவர் சு. நரேந்திரன் குறிப்பிட்டுள்ளதனையும் “டாக்டர் கிறீனின் மாணவர்கள் மேல்நாட்டு மருத்துவக் கல்வியைத் தமிழில் படித்தால் பயனுண்டா எனச் சற்று சலனமடைந்தனர். “எனது மாணவர்கள் ஆங்கிலத்திலிருந்து மாறி தமிழில் கற்பது பற்றிச் சலனமடைந்துள்ளனர். அரசு சேவையில் ஈடுபட்டுச் சம்பளம் பெறும் வாய்ப்புக் குன்றுமென அவர்கள் எண்ணுகிறார்கள். உண்மை, ஆனால் வைத்தியர்களை அவரவர் கிராமத்தில் நிலைபெறச் செய்தலே எதிர்கால நோக்கமாகும். எனவே பத்து நாட்கள் ஓய்வு கொடுத்து வைத்தியக் கல்வியைத்தொடர்வார்களா அன்றேல் வேறு தொழிலை நாடுவார்களா எனத் தீர்மானிக்க அவர்களுக்கு அவகாசம் கொடுத்துள்ளேன் எனக் கூறியுள்ளார்.” (தமிழியல் ஆய்வுகள் ப.220) என நரேந்திரன் அவர்களே எடுத்துக்காட்டியுள்ளதனையும் இங்கு எண்ண வேண்டியுள்ளது. மருத்துவம் படித்தவர்களே தமிழ் மொழியின் ஆக்கத்திற்கு அமெரிக்க மருத்துவரின் தொண்டினைக் குறிப்பிட்டுக்காட்டியுள்ளார்கள். எனவே இனியும் தமிழ்மொழிக் கல்விக்குரிய செயற்பாடுகளில் காலம் தாழ்த்துதல் நன்றாகா. சீனம், ஃப்ரான்ஸ், ஜப்பான் போன்ற நாடுகளைக் கண்டு தமிழ்வழிக்கல்விக்கு எதிரானவர்கள் தங்கள் ஐயத்தைப்போக்கிக் கொண்டு அதற்கான முயற்சியில் தங்களை ஈடுபடுத்திக் கொள்வாராயின் வருங்கால மாணாக்கர் சமுதாயம் எந்திர மனிதர்களாக இல்லாமல் சிந்தனையாளர்களாக, கண்டுபிடிப்பாளர்களாகத் திகழ்வர் எனத் தெளியலாம்.

பிற மொழித்தாக்கம்

        நீரினைக் குறிக்கும் வெள்ளம் என்னும் தமிழ்ச் சொல் மலையாள மொழியில் நிலைபெற்றது. தமிழர் தண்ணீர் கொடுங்கள் என்னும் வழக்கத்தினையே மறந்து விட்டனர். வாட்டர் என்னும் சொல்லே பழகிவிட்டது. மேற்கு என்னும் சொல் படுஞாயிறு என மலையாளத்தில் குறிப்பிடப்படுகிறது. எற்பாடு என்பதன் எளிய வடிவம் படுஞாயிறு என்பதனை உணரலாம். ஞாயிறு மறையும் இடம் மேற்காதலால் அப்பெயர் தனித்தமிழ் பெயராகவே குறிப்பிடப்படுவதனை எண்ணி மகிழலாம்.

           சாபம் என்னும் சொல் வெஞ்சினம் என்னும் சொல்லையும் சபதம் என்னும் சொல் வஞ்சினம் என்னும் சொல்லையும் விழுங்கி விட்டதனைக் காணலாம். மன்னிப்பு என்னும் சொல் பொறுத்தருள்க என்னும் சொல்லைக் காணாமல் செய்துவிட்டது.  கள் என்னும் சொல் இருளைக் குறிப்பது. அவ் வேர்ச்சொல்லிலிருந்து கள்வன் (இருளில் தொழில் செய்பவன்), கள் (போதை) என்னும் சொற்கள் உருவாக்கப்பட்டதனையும் உண்மை (உள்ளத்தின் அறம்) மெய்ம்மை (உடலின் அறம்) வாய்மை (சொல்லின் அறம்) என ஒரே பொருளை உணர்த்தும் நுட்பங்களை வகுத்துள்ள பெருமையினையும் உணர்ந்தால் தமிழ்மொழியின் பெருமையினை உணரலாம். பலூன் என்னும் சொல் பிற நாட்டு வருகை என்பதனால் அச்சொல்லையே பயன்படுத்தினர். ஊதி (ஊதுவதால் பெருமை அடைவது) அப்பொருளை பெரிதாக்குவதால் ஊதி எனவே வழங்கலாம். எவ்வாறெல்லாம் கலைச் சொற்களை உருவாக்கிக் கொள்ள இயலுமோ அவ்வாறெல்லாம் சொற்களை உருவாக்குதல் வேண்டும். இதற்கான முயற்சியில் பல்கலைக் கழகங்களோ நிறுவனங்களோ தான் முழுமையாகச் செய்தல் இயலும். எனவே அதற்கான முயற்சியில் ஈடுபடுதல் வேண்டும். 

        பெருவுடையார் கோயிலை ப்ரகதீஸ்வரர் கோயில் என மாற்றியதன் விளைவாக ப்ரகதீஷ்வர் என்னும் பெயரைக் குழந்தைகளுக்கு இட்டு வேரிலேயே தமிழ்மொழியினை சிதைத்துவிடுவதற்கான வழிவகை செய்யப்பட்டுவிட்டது. இவ்வாறு தமிழ்ப்பெயர்கள் காணாமல் போய்விட்டதனை இன்றைய குழந்தைகளின் பெயர்களை எண்ணிப்பார்ப்பதன் வழி அறியலாம். தாய்மொழியில் பெயர் வைப்பதை விரும்பாத ஒரே இனத்தார் தமிழராகவே இருக்கமுடியும். தமிழ்ப் பண்பாட்டினைக் காத்து குழந்தைகளை நன்னெறியுடன் வளர்க்க விரும்புவோர் தமிழ்ப் பெயர்களைச் சூட்ட வலியுறுத்த வேண்டும். தமிழ்ப்பெயர் சூட்டும் திரைப்படங்களுக்கு வரிவிலக்கு அளிப்பதுபோல் தமிழ்ப் பெயருடைய குழந்தைகளுக்கு அரசு சில சலுகைகளை அளிக்க வேண்டிய சூழல் ஏற்படுமாயின் அரசு அதற்கான நடவடிக்கையில் ஈடுபடுதல் நன்று. அச் செயல் மொழிப் பாதுகாப்பிற்கான செயலாகவே அமையும் எனத் தெளியலாம்.

போராட்டமே தீர்வு

        உலக மொழிக்குரிய தரத்துடன் இலக்கியங்களைப் படைத்த தமிழ்மொழி எவ்வாறு ஒரு இனத்திற்கு உரியதாகவும் ஒரு குறுகிய நிலத்திற்கு உரியதாகவும் குறுக்கப்பட்டது என ஆய்ந்தால் அரசன் முதல் ஆண்டி வரை பலரும் இச் செயலுக்குத் துணைநின்றுள்ளதனைக் காணமுடிகிறது. தமிழ்மொழி தங்களை வளர்த்த மொழி என்பதனை அறியாமலே அம்மொழிக்குக் கேடு விளைவித்ததனாலேயே இன்று அந்நிய மொழிக்கு அடிமைப்பட்டுக் கிடக்கும் நிலை உருவாகிவிட்டதனைக் காணமுடிகிறது. சொத்துக்காக சகோதரர்களுக்கிடையே நடைபெறும் கருத்து வேறுபாட்டினைக் களைவதாகக்கூறி  வந்த அந்நியன் இருவரையும் கொன்று தானே அச்சொத்தை அனுபவித்தல் போல் இன்று அந்நிய மொழி வடமொழியையும் தமிழ் மொழியையும் பின்னுக்குத் தள்ளிவிட்டது. தமிழார்வலர் இடையே வடமொழியின் ஆதிக்கத் தன்மையினை உணர்த்தியும் வடமொழிப் பற்றாளர் இடையே தமிழ் மொழியின் பெருமைகளைக் குறைக்கும் வகையில் வடமொழி இலக்கியங்களை இயற்றச் செய்தும் இருவருக்கும் இடையே கருத்து வேறுபாட்டை வளர்த்து மகிழ்ந்தனர் அந்நியர்.

        வடமொழியை உயர்த்த எண்ணுவோர் தமிழ் மொழியைத் தாழ்த்திக் கூறுவதும் தமிழ் மொழியை உயர்த்துவோர் தமிழ் மொழியைத் தாழ்த்தியது இரு மொழியின் பெருமையினையும் குன்றச் செய்ததை உணரவேண்டும்.  இலக்கியம் இலக்கிய நோக்கிலேயே காணப்படும் பக்குவம் அனைவரிடமும் பரவ வேண்டும். மொழிப் போர் தொடர்கதையானதால் தமிழ்ச் சிந்தனைகளை வடமொழியில் எழுதிய திறமும் வடமொழி இலக்கியங்களை தமிழாக்கிய சிறப்பும் நலிந்து பகைமை உணர்வு பெருகிற்று. இதனால் ஒருவர் மற்றொருவரை குற்றம் கூறுவதிலேயே மகிழ்ந்திருந்தனர். இதனால் தமிழில் சிறந்த நூல்கள் அனல் வாதம் புனல் வாதம் என்னும் பெயரில் அழிக்கப்பட்டன. இதனால் தமிழரின் பல் துறை பெருமையினை அறிய இயலாமலே போகும் சூழல் நிலைபெற்றுவிட்டது. தமிழைக் கோவில்களில் இருந்து துரத்தி விட்ட வடமொழி மக்களிடமிருந்து விலகி நின்றதனால் நாட்டிலிருந்து துரத்தப்பட்டது. வடமொழியின் ஆதிக்க உணர்வால் கோவில்களில் மட்டும் வாழும் மொழியாக நிலைபெற்றது. எத்தகைய சூழலையும் எதிர்கொள்ளும் எளிமையான தமிழ்மொழி மீண்டும் கோவில்களுக்குள் குடியேறியது. தமிழர்கள் கட்டிய கோவிலில் தமிழ் இல்லாத நிலைகண்டு பொங்கிய தமிழரின் போராட்டத்தால் தமிழின்நிலை பாதுகாக்கப்பட்டது.அவ்வாறே ஒவ்வொரு துறையிலும் தமிழுக்குரிய நிலையினைப் பாதுகாக்கவேண்டியது தமிழர் ஒவ்வொருவரின் கடமை என்பதனை உணர்தல் வேண்டும்.

நிறைவாக

        தமிழ் நாட்டில் தமிழ் மொழி பேசுவதற்கு தண்டம் விதிக்கும் பள்ளிக்கூடங்களையும் கல்லூரிகளையும் அவர்கள் பரிந்துரைக்கும் மொழி வழங்கும் நாட்டிற்கே சென்று கல்வி நிலையங்களை நடத்த முறையாக அறிவுறுத்தினால் தமிழ் நாட்டின் பெருமையும் தமிழ்மொழியின் பெருமையும் பாதுகாக்கப்படும்.

        கல்வி நிறுவனங்கள் மட்டுமின்றி பிற நிறுவனங்களும் தமிழ் மொழிக்குரிய முக்கியத்துவத்தினை அளிக்க வழிவகை செய்தல் வேண்டும். ஊடகத்தார் உடலுக்கேற்ற ஆடை என்றில்லாமல் ஆடைக்கேற்ற உடலை மாற்றி அமைக்கும் வகையில் ஊடகத்துக்கேற்றவாறு மொழியைச் சிதைத்து வருவதனைத் தடைசெய்தல் வேண்டும்.

        ஆங்கிலம் உலகம் முழுக்க ஆண்டாளும் தனது மொழியில் உள்ள எழுத்துக்களைக் காத்துக் கொண்டது. மேலும் அவ்வெழுத்துக்களுக்குள்ளேயே பிற மொழிச் சொற்களை ஏற்றுக்கொண்ட எளிமையாலேயே உலக மொழியாக சிறப்பதனை உணரவேண்டும். தமிழ்மொழியையும் அவ்வாறே காக்க இனியேனும் ஆவன செய்தல் வேண்டும் எனத் தெளியமுடிகிறது.

        மதம் இன வேறுபாடின்றி மொழி வளர்ச்சிக்கான பணியில் ஒவ்வொருவரும் ஈடுபாட்டுடன் செயல்படுவாராயின் தமிழ் மொழி உலகமொழிகளில் முன்னிற்கும் எனத் தெளியமுடிகிறது.

        பிற மொழி வேர்ச்சொற்களை அடிப்படையாகக் கொண்ட மருத்துவத் துறையிலேயே தமிழ் வழி கல்விக்கான முயற்சி உள்ளதெனில் பிற துறைகளில் அம்முயற்சியை மேற்கொள்ளுதல் எளிதே என எண்ணத்தோன்றுகிறது.

        நாத்திகம் ஆத்திகம் என்னும் வேறுபாட்டின் வழி மொழிச் செல்வாக்கினை உணர்த்தும் இலக்கியங்களைக் குறை கூறுவதனைத் தவிர்த்து மொழி உணர்வுடன் வாழ்ந்தால் மொழி வளத்தினை அனைவரும்  அறியும் வகையில் செய்தல் இயலும் என உணரமுடிகிறது.

        தமிழ்மொழி வளர்ச்சிக்குரிய திட்டங்களை முறையாகத் திட்டமிட்டால் தமிழ்மொழி செழிப்பதோடு தமிழன் வாழ்வும் செழிக்கும் என்பதில் ஐயமில்லை.

*************************