தொல்காப்பியம் – ஓர் அறிவியல் நோக்கு - Tholkappiyam

தொல்காப்பியம் – ஓர் அறிவியல் நோக்கு

முனைவர் ம.ஏ. கிருட்டினகுமார், தமிழ்ப் பேராசிரியர் (துணை), தாகூர் கலைக் கல்லூரி, புதுச்சேரி.

        தொல்காப்பியம் தமிழிலக்கண நூல்களுள் முதன்மையானது. ஏனெனில் அதற்கு முன்னர் எழுந்த இலக்கண நூல்கள் கிடைத்தில. தொல்கப்பியத்தின் காலம் ஈராயிரத்து ஐந்நூறு ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்டது என ஒருவாறு ஆய்வறிஞர்களால் ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்ட அண்மை எல்லையை எடுத்துக்கொண்டாலே தமிழரின் பெருமைகளை  நன்கு உணரலாம். இலக்கண நோக்கில் மட்டுமன்றி அறிவியல் நோக்கிலும் முதன்மையாகத் திகழ்வது தொல்காப்பியம் என்பதனைதக் காண விழைந்ததன் விளைவாகவே இக்கட்டுரை எழுகிறது.

அறிவியல் நோக்கு

        எவராலும் ஆய்வு செய்து ஒப்புக்கொள்ளக் கூடிய நோக்கினையே அறிவியல் நோக்கு எனக் குறிப்பிடுவர். தமிழ் நூல்களில் அவ்வாறு குறிப்பிடப்பட்டுள்ள குறிப்புகள் ஏராளம். தமிழறிவும் பிற துறை அறிவும் கொண்ட ஆர்வலர்கள் இல்லாததனாலேயே அப்பெருமைகளை வெளிக்கொணர்வதில் சிக்கல் ஏற்படுகிறது. செவ்வாய் எனப் பெயரிடப்பட்ட கோள் உண்மையில் செம்மை நிறம் உடையதனை அக்கோளைக் கண்டறிந்த பின்னரே தமிழரின் பெருமையினை உலகத்தவர் உணர்ந்தனர். இவ்வாறு தொல்காப்பியத்தில் புதைந்துள்ள அறிவியல் கருத்துக்களை இனி காண்போம்.

இயற்பியல்

        நிறுத்தல் அளவை முகத்தல் அளவை என்பன ஒரு பொருளின் நிறையைக் குறிக்கத் துணைநிற்பன. ஃப்ரான்ஸ் நாடு 1799 ஆம் ஆண்டு அளவுகள் குறித்தும் அளக்கும் கருவிகள் குறித்தும் உலகிற்கு அறிமுகம் செய்தது. ஆனால் தமிழர்கள் ஈராயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே முறையாக அளக்கும் வழக்கத்தை வாழ்க்கை முறையாகக் கொண்டு இருந்தனர், கழஞ்சு, கலம் என்னும் சொற்கள் இதனை உணர்த்துகின்றன.

        அளவும் நிறையும் அவற்றொடு கொள்வழி

        உளவென மொழிப உணர்ந்தசி னோரே              (தொல் -601)

என்னும் நூற்பா தமிழர்கள் நாழி, உழக்கு, தொடி எனத் தங்கள் அன்றாட வாழ்க்கையில் அளவைகளைக் கொண்டு வாழ்ந்துள்ளதனை தொல்காப்பியர் இந்நூற்பாவின் வழி தெளிவுறுத்துகிறார்.

மரபியல்

        மரபியல் துறை இன்று மருத்துவத்துறையில் பெரும்பங்காற்றி வருகிறது. க்ளோனிங் முறையால் மரபணுக்களைக் கொண்டு உயிர்களைத் தோற்றுவிக்கும் நிலைக்கு மருத்துவம் வளர்ந்துவிட்டது. ஆனால் இத்தகைய முயற்சிகளுக்கு அடிப்படையாக அமையும் உயிர்ப்பாகுபாட்டினை தெளிவுறுத்தியவர் தொல்காப்பியர்.

ஒன்று அறிவதுவே உற்று அறிவதுவே

இரண்டு அறிவதுவே அதனொடு நாவே

மூன்று அறிவதுவே அவற்றொடு மூக்கே

நான்கு அறிவதுவே அவற்றொடு கண்ணே

ஐந்து அறிவதுவே அவற்றொடு செவியே

ஆறு அறிவதுவே அவற்றொடு மனனே

நேரிதின் உணர்ந்தோர் நெறிப்படுத்தினரே                    (தொல் – 1526)

தொடுதல், சுவைத்தல், முகர்தல், காணல், கேட்டல், மனத்தால் அறிதல் என்னும் வரிசைப்படி அறிவின் வளர்ச்சி நிலையினைக் கொண்டு உயிர்களை ஆறறிவாக வகுத்த நுட்பத்தை தொல்காப்பியர் எடுத்துக்காட்டியுள்ளார். இந்நூற்பாவின்வழி தமிழரின் உயிர்நிலை குறித்த கோட்பாடுகளைக் காணமுடிகிறது.

பொறியியல்

        தமிழர் கட்டடக்கலையிலும் சிறந்து விளங்கினர் என்பதற்கு கோட்டைகளும் கோவில்களுமே சான்றாகின்றன. ஊழிக்காலமாயினும் போர்க்காலமாயினும் மக்களுக்கு அடைக்கலம் கொடுப்பன இவை இரண்டுமே. எனவே இவற்றை மிகுந்த நுட்பத்துடன் கட்டினர் அக்கால மன்னர்கள்.

        முழுமுதல் அரணம் முற்றலும் கோடலும்

        அனைநெறி மரபிற்று ஆகும் என்ப           (தொல்- 1011)

என்னும் நூற்பாவின் வழி உழிஞைத் திணைக்குரிய இருநெறிகளைக் (முற்றுகை, கைக்கொள்ளல்)  குறிப்பிடும் தொல்காப்பியர் அரண்மனைகள் வலிமையான அடித்தளத்துடன் கட்டப்பட்ட தமிழரின் கட்டடக் கலை நுட்பத்தினை எடுத்துரைக்கிறார். அவ்வாறே மக்களின் உயிர் காக்கும் நீர்வளங்களைப் பாதுகாக்கவும் வெள்ளம் பெருக்கெடுத்து பெருந்துயரம் ஏற்படுத்தா வகையிலும் அணைகளைக் கட்டினர். இதனை

        வருவிசைப் புனலைக் கற்சிறை போல               (தொல்- 1009 : 7)

என்னும் நூற்பா அடியின் வழி அறியலாம். வஞ்சிப்போர் நிகழ்வுகளை எடுத்துரைக்கும் இவ் உவமைக் கூற்று போர் செய்யும் வீரன் கற்சிலைப் போல் எதிரிகளைத் தாங்கும் வல்லமை கொண்டதனை எடுத்துரைக்கிறது. இதன் வழி வீரனின் பெருமையினையும் கற்சிறைகள் வைத்து விசைப்புனலைக் கட்டுப்படுத்திய திறத்தையும் ஒருவாறு உணரலாம்.

புவியியல்

        நிலப்பாகுபாட்டை வகுத்த இனம் தமிழினம். நிலத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டே ஒழுக்கம் அமைவதனை உணர்ந்தே குறிஞ்சி, முல்லை, மருதம், நெய்தல் என நிலங்களை வகுத்தனர். அந் நிலங்களுக்குப் பின் திணையினை இணைத்து காலத்துடன் நிலத்தையும் முதற் பொருளாக்கினர். எந்தெந்த நிலத்தில் எவையெவை கிடைக்கும் என்பதனைக் கருப்பொருளாக வகுத்துக் காட்டினர். இவ் இரு பொருளையும் அடிப்படையாகக் கொண்டு அமையும் தலைமக்களின் ஒழுக்கத்தினை உரிப்பொருளாக்கினர்.

        மாயோன் மேய காடுறை உலகமும்

        சேயோன் மேய மைவரை உலகமும்

        வேந்தன் மேய தீம்புனல் உலகமும்

        வருணன் மேய பெருமணல் உலகமும்

        முல்லை குறிஞ்சி மருதம் நெய்தல் எனச்

        சொல்லிய முறையால் சொல்லவும் படுமே          (தொல்- 951)

என்னும் இந்நூற்பா நிலங்களை காடு, மலை, வயல், கடல் சார்ந்த பகுதிகள் என  சிறப்பு நிலையில் வகைப்படுத்தியுள்ளது. பொதுத்தன்மையுடைய பாலை நிலத்தை இங்கு குறிப்பிடவில்லை. மக்கள் வாழும் நிலைக்கேற்ப அமைந்த நிலங்களையே நால் வகை நிலங்களாக வகுத்து வாழ்ந்த முன்னோரின் நிலையினைச் சுட்டிக்காட்டியுள்ளார் தொல்காப்பியர்.

        புவியியல் அறிஞர்கள் நில வளங்கள் குறித்து ஆய்ந்து வருவதைப் போன்று அன்றே நிலத்தை வகுத்து குடியமைத்த நிலையினை இந்நூற்பாவின் வழி அறியலாம். நிலத்தின் மேலிருந்தே குச்சியின் சுழற்சியைக் கொண்டு  நீரின் போக்கினைக் கண்டறிந்த தமிழரின் திறத்தினை இன்று  நிலத்தை ஊடுருவும் எந்திரங்களைக் கொண்டு நீரின் போக்கினைக் கண்டறியும் நிலையோடு ஒப்பிட்டும் தமிழரின் பெருமையினை உணரலாம்.

        1905 ஆம் ஆண்டு ஆல்பர்ட் ஐன்ஸ்டீன் சார்பு நிலை குறித்த தம் ஆய்வின் முடிவில் நிலமும் பொழுதுமே அனைத்து இயக்கத்திற்கும் அடிப்படையாவதனை உலகுக்கு உணர்த்தினார். தமிழர்கள் நிலத்தையும் பொழுதையுமேதுமே முதற்பொருளாகக் கொண்டு வாழ்ந்த்தனை

        ”முதல் எனப்படுவது நிலம்பொழுது இரண்டின்

        இயல்பென மொழிப இயல்புணர்ந்தோரே                     (தொல்.950)

என்னும் நூற்பா வழி சுட்டிக்காட்டியுள்ளார் தொல்காப்பியர். வாழ்வில் முதன்மையானது நிலமும் பொழுதுமே என வகுத்திருந்த தமிழர் மரபினை இங்கு எண்ணி வியக்கலாம்.

உலகின் தோற்றம்

        புவியின் தோற்றத்தைக் கண்டறிவதற்கே பல ஆண்டுகளாயின. புவியானது 4.6 பில்லியன் ஆண்டுகளுக்கு முன் வாயுக்களாலும் தூசுகளாலும் ஆனது என நிறுவியுள்ளனர் அறிவியலாளர்கள். புவி அழியாத் தன்மை கொண்டது. செயற்கையாக அழித்தாலும் மீண்டும் தானே உருவாகும் தன்மையது என இன்றைய அறிவியல் உலகம் குறிப்பிடுகிறது. புவியின் தோற்றத்திற்கும் மேலான உலகத்தின் தோற்றத்தையே வரையறுக்கிறார் தொல்காப்பியர்.

        நிலம் தீ நீர் வளி விசும்போடு ஐந்தும்

        கலந்த மயக்கம் உலகம் ஆதலின் .. . .               (தொல்- 1589 : 1-2)

என்னும் இந்நூற்பா அடிகள் நிலம், தீ, நீர், வளி, வானம் என்னும் ஐந்து பூதங்களாலேயே (இயற்கை ஆற்றலின் வழி பூத்ததனால் பூதங்கள்) உலகம் தோன்றியதனை எடுத்துரைக்கிறது.

தாவரவியல்

        இயற்கையோடு இயைந்து வாழ்ந்த தமிழர்கள் கருப்பொருளின் வழி பாடலின் திணைகளை உணர்த்திப் பாடினர். புலவர்கள் தாவரங்கள், விலங்குகள் குறித்த நுட்பங்களை அறிந்திருந்ததனை சங்க இலக்கியப் பாடல்கள் உணர்த்துகின்றன. இவ்வாறு புலவர்கள் தாவரங்கள் குறித்த நுட்பங்களை அறிந்திருந்த திறத்தினை

        புறக் காழனவே புல் என மொழிப

        அகக் காழனவே மரம் என மொழிப          (தொல்- 1585)

என்னும் நூற்பாவின் வழி உணர்த்துகிறார் தொல்காப்பியர். புறத்தே உறுதியுடையனவும் உட்பகுதியில் துளையுடையவனானவை (மூங்கில்) அனைத்தையும் புல் என்றும்  உள்ளும் புறமும் உறுதியுடையனவற்றை மரம் எனவும் வகுத்த தாவரவியல் பாகுபாட்டினைக் குறிப்பிட்டுள்ள திறத்தினை இங்கு காணமுடிகிறது.

        தாவரங்களுக்கு உயிருண்டு எனக்கண்டறிந்தவர் ஜே.சி. போஸ் அவர்கள். தாவரங்கள் மனிதரைப் போலவே உணவு உண்டு இரவில் உறங்கி காலையில் விழித்து மகிழ்ச்சி துன்பம் என்னும் உணர்வுகளோடு பிறப்பும் இறப்பும் கொண்டுள்ள உயிர் என நிறுவினார். இந் நிலையினைக் கண்டு உலகத்தவர் வியந்தனர். தொல்காப்பியர் ஈராயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே ஓரறிவுயிர் எனத் தாவரங்களை வகுத்துள்ளதை உலகத்தவர் அறிந்தால் தமிழரின் பெருமையினை எண்ணி வியப்பர் என்பதில் ஐயமில்லை.

உளவியல்

        உள்ளத்தினை அறியும் அறிவியல் முறையே உளவியல் ஆயிற்று. இன்று இத்துறை பெரிதும் வளர்ச்சியடைந்து கல்வித்துறை  மருத்துவத்துறை என அனைத்துத் துறைகளிலும் பரவலாகிவிட்டது. ஏனெனில் மனத்தைப் பொருத்தே வாழ்க்கை அமைகிறது. மனத்தின் அடிப்படையிலேயே சொல்லும் செயலும் அமைவதனால் அவ் ஒழுக்கமே பழக்கமாகவும் பண்புமாகவும் நிலைத்துவிடுகிறது. தமிழ்ப் புலவர்கள் இந்நுட்பத்தினை தலைவன் தலைவி, தோழி இவர்களின் கூற்றின் வழி வெளிப்படுத்தியுள்ள அருமையினை சங்க இலக்கியங்களின் வழி அறியலாம். காதல் வயப்பட்டவர்களின் நிலையினை

        வேட்கை ஒருதலை உள்ளுதல் மெலிதல்

        ஆக்கம் செப்பல் நாணுவரை இறத்தல்

        நோக்குவ எல்லாம் அவையே போறல்

        மறத்தல் மயக்கம் சாக்காடு என்றுஅச்

        சிறப்புடை மரபி னவை களவு என மொழிப                  (தொல்- 1046)

என்னும் நூற்பா வழி தெளிவுபடுத்தியுள்ளார் தொல்காப்பியர். ஒருவன் எதை நினைக்கிறானோ அதையே  எங்கும் காணும் நிலை ஏற்படுவது இயற்கை என்னும் இன்றைய உளவியல் அறிஞர்களின் கருத்துக்களை அன்றே ’நோக்குவ எல்லாம் அவையே போறல்’ என ஈராயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே கூறிய பெருமையினைத் தொல்காப்பியர் சுட்டிக்காட்டியுள்ளதனை எண்ணி மகிழலாம்.

        சூழ்நிலை மனிதனின் உளத்தை மாற்றும் தன்மையது என்பதனை இன்றைய உளவியலாளர்கள் கண்டறிந்துள்ளனர். எனவே உள்ளத்தை மகிழ்ச்சியாக வைத்துக்கொண்டால் உடலைச் சீராக வைத்துக்கொள்ள முடியும் எனவும் அறிவுறுத்துகின்றனர். செல்வம், மகிழ்ச்சி, விருப்பு வெறுப்பின்றி வாழ்தல், கனிவுடன் வாழ்தல் குடிப்பிறப்பு, அடக்கம், மன உறுதி , அன்புடைமை ஆகியன அழகிய மெய்ப்பாட்டின் வெளிப்பாடாக அமைவதனை

        உடைமை இன்புறல் நடுவுநிலை அருளல்

        தன்மை அடக்கம் வரைதல் அன்பு எனாஅக்.          (தொல் – 1206 : 3-4)

என்னும் நூற்பா எடுத்துரைக்கிறது. அவ்வாறே தவறான வழியில் செல்வோரின் மெய்ப்பாடு எச்செயலிலும் கட்டுப்பாடின்மை, இகழ்தல், தீமை செய்யும் எண்ணத்தின் வழி அறிந்துகொள்ளலாம். இம் மெய்ப்பாட்டினை

        கைம்மிகல் நலிதல் சூழ்ச்சி…. (தொல் -1206 : 5)

எனக் குறிப்பிடுகிறார் தொல்காப்பியர். ஒருவருடைய மெய்ப்பாட்டினைக் கண்டறிந்தாலே குற்றங்களைத் தடுத்துவிட முடியும் என்னும் இன்றைய உளவியல் சிந்தனைகளுக்கு அடிப்படையாக மெய்ப்பாடுகளை வரையறுத்துள்ளதனைக் காணமுடிகிறது.        

மகப்பேற்றியல்

        இன்றைய கணினி காலத்தில் மகப்பேற்றுக்குரிய மருத்துவமனைகளும் விழிப்புணர்வும் பெருகிவருகின்றன. உணவு முறைகளாலும் எந்திர வாழ்க்கை முறையினாலும் மகப்பேற்றின் இயல்பு நிலை சிக்கலாகிவிடுகிறது. எனவே மருத்துவர்கள் மகப்பேறு பெறுவதற்குரிய காலத்தில் பணிக்கு விடுப்பெடுத்து சலனமின்றி ஓய்வு நிலையில் ஆணும் பெண்ணும் இருக்க அறிவுறுத்துகின்றனர். ஈராயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பே மகப்பேறுக்குரிய காலத்தை  அறிந்து தமிழர்கள் வாழ்ந்திருந்த நிலையினை புலவர்கள் சுட்டிக்காட்டியுள்ளதனை

        பூப்பின் புறப்பாடு ஈராறு நாளும்

        நீத்து அகன்று உறையார் என்மனார் புலவர் . . .             (தொல்- 1133)

என்னும் நூற்பா அடிகளின் வழி தெளிவுறுத்துகிறார் தொல்காப்பியர். தலைவி கருவுற விரும்பும் தலைவன் அவள் மாதப் பூப்படையும் காலத்திற்குப் பின் வரும் பன்னிரண்டு நாள் தலைவியை விட்டுப் பிரிந்து பரத்தையை நாடமாட்டான் எனக் கூறுவதன் வழி தமிழ் மக்கள் கருவுறுதல் குறித்த விழிப்புணர்வுடன் இருந்த நிலையினை அறிந்துகொள்ள முடிகிறது.

நிறைவாக

        மொழிப்புலமை மட்டுமின்றி பிற துறை சார்ந்த கல்வி அறிவோடு உலகியல் அறிவும் ஒருங்கே பெற்ற தொல்காப்பியரின் புலமையினை 1610 நூற்பாக்களின் வழியும் அறிந்துகொள்ள முடிகிறது.

        தொல்காப்பியத்தில் புதைந்திருக்கும் பிற துறை சார்ந்திருக்கும் கருத்துக்களை அவ்வத் துறை புலமையுடைய தமிழார்வலர்களாலேயே காணுதல் இயலும்.

        தமிழர்கள் அறிவியல் நோக்கு என வகுக்காமலேயே அறிவியல் நுட்பங்களோடு வாழ்ந்துள்ளனர் என்பதனைத் தொல்காப்பிய நூற்பாவில் பொதிந்துள்ள கருத்துக்கள் எடுத்துரைக்கின்றன.

        இயற்பியல், மரபியல், உளவியல், புவியியல், தாவரவியல், என அனைத்துத் துறைகளுக்கும் முன்னோடியாகத் தமிழர் வாழ்ந்திருந்தனர் எனபதனைத் தொல்காப்பியர் நிறுவியுள்ளார்.

        தொல்காப்பியம் என்னும் இலக்கணப் புதையலை முறையாக ஆய்ந்தால் தமிழரின் பெருமையினைத் தரணியெங்கும் நிலைநிறுத்த இயலும் எனத் தெளியமுடிகிறது.

                                ******************************************************************

கம்பராமாயணத்தில் பல் துறை நோக்கின் தேவை - Kambaramayanam

கம்பராமாயணத்தில் பல் துறை நோக்கின் தேவை

(முனைவர் ம.ஏ. கிருட்டினகுமார், தமிழ்ப்பேராசிரியர்(துணை), புதுச்சேரி –8. உலாப்பேசி : 9940684775)

          தமிழுக்கும் தமிழர்க்கும் பெருமை சேர்ப்பன தமிழ் இலக்கியங்களே. இலக்கியங்களே வரலாற்றுக் கருவூலங்களாகவும் பண்பாட்டுப் பெட்டகங்களாகவும் திகழ்வது வெள்ளிடைமலை. அவ்வரிசையில் கம்பராமாயணத்தின் பங்கும் குறிப்பிடத்தக்கது. அத்தகைய பெருமையுடைய கம்பராமாயணத்தில் அரச குலத்தின் வாழ்வு மட்டுமின்றி மக்கள் வாழ்வும் படம்பிடித்துக் காட்டப்பட்டுள்ளது. எனவே உளவியல், சமூகவியல், நிர்வாகவியல், போரியல், வானியல், அரசியல் எனப் பல்வேறு கூறுகள் இடம்பெற்றுள்ளதனைக் காணமுடிகிறது. இலக்கிய நோக்கில் மட்டுமின்றி பிற துறை நோக்கில் அவற்றை அணுகுவதற்கான வாய்ப்புகளைக் கண்டறிய விழைந்ததன் விளைவாகவே இக்கட்டுரை அமைகிறது.

பொறியியல் நோக்கில்

          பொறியியல் என்பது மனிதன் சுகமாய் வாழ புதிய கண்டுபிடிப்புகளை அன்றாடம் கண்டுபிடித்துத் தருவது. இவ்வாராய்ச்சி இன்று பல நிலைகளில் பெருகி வருகிறது. இதற்கான வாய்ப்புகளையும் தேவைகளையும் உணர்ந்து நாளுக்கு நாள் உலகத்தவர்கள் ஒன்று கூடி பல நிலைகளை ஆய்ந்து வருகின்றனர். அவ்வாறு இன்று ஒன்று கூடி எண்ண முடியாதவற்றை எல்லாம் அன்றே கம்பர் பதிவு செய்துள்ள பொறியியல் நுட்பங்கள் பலவற்றைக் காணமுடிகிறது.

சினத்தயில் கொலைவாள் சக்கரந் தண்டு சிலைமழுத் தோமர முலக்கை

கனத்திடை யுருமின் வெருவருங் கவண்க லென்றிவை கணிப்பில் கொதுகின்

இனத்தையு முவணத் திறையையு மியக்குங் காலையு மிதமல நினைவார்

மனத்தையு மெறியும் பொறியுள வென்றான் மற்றினி யுணர்த்துவ தெவனோ   (நகரப் படலம் : 12)

நுண்ணுருவம் உடைய பொருட்களைத் துண்டிக்கும். பொறியினைக் கொதுகின் இனத்தையும் மிக உயர்ந்து செல்வனவற்றைத் துணிக்கும் பொறிக்கு கருடனையும் விரைந்து செல்வனவற்றைத் பரிசமாத்திரமுடையனவாய் அருவமான பொருள்களைத் துணிக்கும் பொறிக்குக் காற்றையும்  அணுவளவான அருவப்பொருட்களையும் துணித்து விடும் என்பதற்கு மனத்தையும் எடுத்துக்காட்டாகக் காட்டியுள்ளார் கம்பர். அம்மதிலுக்கு எதிராக மனத்தில் எண்ணுவோரையும் தாக்கும் தன்மையுடைய மதில் என்பதனை  ’இதமல நினைவார்’ எனக் குறிப்பிட்டுக் காட்டியுள்ளதன் வழி கம்பனின் பொறியியல் நுட்பத்தின் அருமை நிலையினையும் உணர்ந்துகொள்ளமுடிகிறது.

          இரும்பை உருக்கும் உலைகளையும் பழந்தமிழர்கள் நன்கு பயன்பாட்டில் வைத்திருந்தனர். இதற்கு அவர்கள் பயன்படுத்திய ஆயுதங்களே அரண்களாக நின்று நிறுவுகின்றன. மேலும் அரண்களே பகைவரிடமிருந்து காக்கும் ஆயுதங்களாக நின்றதனை

சொல்லொக்கும் கடியவேகச் சுடுசரங் கரிய செம்மல்

அல்லொக்கு நிறத்தினாண் மேல் விடுத்தலும் வயிரக் குன்றக்

கல்லொக்கு நெஞ்சில் தங்கா தப்புறங் கழன்று கல்லாப்

புல்லர்க்கு நல்லோர் சொன்ன பொருளெனப் போயிற்றன்றே      (தாடகை வதைப் படலம் : 71)

பகழியின் அருமையினை சரம் என்றும் சுடுசரம் என்றும் வேகச் சுடுசரம் என்றும் கடிய வேகச் சுடுசரம் என்றும் சொல்லொக்கும் கடியவேகசுடுசரம் என்றும் அடைமொழிகளை வரிசைப்படுத்தி நிற்கும் எழிலினைக் காணமுடிகிறது. இவை அடைக்காக மட்டுமின்றி அக்கால அம்பின் வன்மையினையும் குறிப்பிடுவதாக அமைகிறது. சுடுசரம் என்பது வினைத்தொகையாக நின்று அவ்வாறு எக்காலத்தும் சுடும் நிலையில் வார்க்கப்பட்ட அம்பே வைரம் போன்ற வலிமையான பொருட்களை ஊடுருவும் என்பதனையும் புலப்படுத்தியுள்ளார் கம்பர். மேலும் அணு துளைத்த பிறகு உள்ளே சென்று சிதறி துன்பம் செய்வதனை சொல்லொக்கும் எனக் குறிப்பிட்டுள்ளதன் வழி அறிந்துகொள்ளமுடிகிறது. அத்தகைய வலிமையுடைய அம்பு எத்தனை வேகமாக வெளியில் நழுவி வந்தது என்பதனை புல்லோர்க்கு சொன்ன பொருள் போல் எவ்வித தடையுமின்ற் வெளியே வந்ததனைச் சுட்டிக்காட்டியுள்ளதன் வழி பொறியாளர்களுக்கு வழி காட்டும் பொறியாளராகவும் இலக்கிய வல்லார்க்கு வழிகாட்டும் கவி வல்லாராகவும் திகழ்வதனையும் காணமுடிகிறது. இதன்வழி வைரத்தை அறுக்கும் வலிமையான கருவிகளை எல்லாம் மக்கள் பயன்படுத்தி வந்துள்ள நிலைமையினையும் கம்பராமாயணம் எடுத்துரைக்கிறது.

நினைத்தாலே இயங்கும்

          இராவணன் தேர் நினைத்தாலே நினைத்த இடத்திற்குச் செல்லும் வகையில் வடிவமைக்கப் பட்டிருந்ததனை

வருக தேரென வந்தது வையமும் வானும்

உரக தேயமு மொருங்குட னேறினு முச்சிச்

சொருகு பூவன்ன சுமையது துரகமின் றெனினும்

நிருதர் கோமக னினைந்துழிச் செல்வதோர் நினைப்பில் (இராவணன் தேரேறு படலம் : 18)

என்னும் பாடல் எடுத்துக்காட்டுகிறது. பூமியிலுள்ளாரும் வானுலகத்தாரும் நாகர்கள் வசிக்கின்ற பாதாள லோகத்தாரும் ஒருசேர ஏககாலத்தில் ஏறினாலும் உச்சியிற் செருகுகின்ற உச்சிப் பூ என்னும் அணியைப் போன்ற சுமையை உடையதும் குதிரை இல்லாவிட்டாலும் அரக்கர் தலைவனான இராவணன் நினைந்தவிடத்தில் நினைந்த அந்த ஓர் கணத்தே போகவல்லதுமாகிய தேரானது வருக என வந்த நிலையினை இப்பாடல் புலப்படுத்துகிறது.

ஏவிய கணையும் ஏவுகணையும்

          ஏவிய கணையின் செயல்பாட்டினைக் கொண்டே இன்றைய ஏவுகணைகள் நடைமுறைக்குக் கொண்டுவரப்பட்டுள்ளதனைக் காணமுடிகிறது. அவ்வாறு இலக்கி நோக்கித் தாவும் ஏவுகணைகள் இன்று பலவாறு நடைமுறைக்குக் கொண்டுவரப்பட்டுவிட்டதனைக் காணமுடிகிறது. கம்பரோ இலக்கை நோக்கி தாக்கும் ஏவுகணையாக மட்டுமின்றி பின்னர் தன் பணியினை முடித்துக்கொண்டு புறப்பட்ட இடத்துக்கே வந்துவிடும் ஏவுகணையின் சிறப்பினையும் எடுத்துக்காட்டுகிறார்.

ஆர்க்கின்ற வானவரும் மந்தணரும் முனிவர்களு மாசி கூறித்

தூர்க்கின்ற மலர்மாரி தொடரப்போய்ப் பாற்கடலிற் றூய்நீ ராடித்

தேர்க்குன்ற இராவணன்தன் சென்ழுங்குருதிப் பெரும்பரவைத் திரைமேற் சென்று

கார்க்குன்ற மனையான்றன் கடுங்கணை புட்டிலி னடுவட் கரந்ததம்மா (இராவணன் வதைப் படலம் : 199)

கரிய குன்றையொத்தவனான இராமனுடைய அம்பு ஆரவாரம் செய்கின்ற வானவரும் அந்தணர்களும் முனிவர்களும் வாழ்த்துக்கூறி பாற்கடலிற் பரிசுத்தமாக நீராடித் திரும்பிக் குன்றம் போன்ற தேரையுடைய இராவணனுடைய வளனுள்ள இரத்தப் பெருங்கடலின் அலைமேற்சென்று புட்டிலினுட் புக்கு ஒளித்தது எனக் கூறுகிறார் கம்பர். மீண்டும் கரை படாத நிலையினை உணர்த்த ’திரை மேற்சென்று’ எனக் குறிப்பிட்ட அழகினையும் இங்கு எண்ணி மகிழலாம்.

விமானவியல் நோக்கில்

          வானியலை நன்கு உணராது விமானத்தை இயக்க இயலாது. ஒரு விமானி ஒரு விமானத்தை செலுத்துகிறார் எனில் அவருக்குப் பின்னால் பலருடைய செயல்பாடுகள் நிறைந்திருக்கிறது என்பதனை உணரவேண்டியது அவசியமாகின்றது.  வான் வழி பாதைகள் , வான் தடைகள், சூழல்கள், வானிலை நிலை, இறங்குவதற்கான சூழல் ஆகிய அனைத்தையும் கண்காணிக்கும் சூழலைக் கொண்டே விமானத்தின் செயல்பாடு அமைகிறது. இவ்வனைத்தையும் முறையாக அறிந்து அவ்வச் சூழலுக்கேற்ப விமானத்தை வடிவமைத்திருந்த நிலையினையும் கம்பராமாயணத்தின் வழி அறிந்துகொள்ளமுடிகிறது.  

அண்டமே போன்ற தையன் புட்பகம் அண்டத் தும்பர்

எண்டருங் குணங்க ளின்றி முதலிடை யீறின் றாகிப்

பண்டை நான் மறைக்கு மெட்டாப் பரஞ்சுடர் பொலிவதே போற்

புண்டரீ கக்கண் வென்றிப் புரவலன் பொலிந்தான் மன்னோ (மீட்சிப் படலம் : 161)

இராமன் ஏறிய புட்பக விமானமானது உலக உருண்டையை ஒத்திருந்தது. அவ் விமானத்தின் மேல் தாமரை மலர் போன்ற கண்களை உடையவனும் வெற்றிபெற்ற காக்குந் தொழிற் கடவுளுமான இராமன் எல்லா உலகங்களுக்கும் மேலே நான்கு வேதங்களுக்கும் புலனாகாத சிறந்த ஒளி வடிவமான பரமாத்மா விளங்குவது போல பொலிந்தான் எனக் குறிப்பிட்டுள்ளதன் வழி விமானியாக நின்று இராமன் செயல்பட்ட நிலையினையும் அறிந்துகொள்ளமுடிகிறது.

அண்டம் என்பது உலகம். அண்டம் என்பது முட்டையைக் குறிக்கும். முட்டை வடிவமுடையதை அண்டம் எனக் குறிப்பிட்ட நுட்பத்தையும் இங்கு எண்ணி வியக்கலாம்.

உள உணர்வு விமானம்

          விமானத்தை விமானி விமானத்திலிருந்து இயக்குவதும், விமானத்தின் புறத்தே நின்று இயக்குவதும் எனப் பல்வேறு நிலைகளில் விமானத்தை இயக்கும் நிலை இன்று இருந்துவருவதனைக் காணமுடிகிறது. கம்பன் காட்டும் விமானமோ விமானியின் உளத்திற்கேற்ப இயங்கும் தன்மை உடையதாக இருப்பதனை

உன்னு மாத்திரத் துலகினை யெடுத்தும்ப ரோங்கும்

பொன்னி னாடுவந் திழிந்தெனப் புட்பகந் தாழ

என்னை யாளுடை நாயகன் வல்லையி நெதிர்ப்போய்ப்

பன்னு மாமறைத் தபோதனன் தாள்மிசைப் பணிந்தான் (மீட்சிப் படலம் : 185)

என்னும் பாடல் வழி அறிந்துகொள்ளமுடிகிறது. இராமன் நினைத்தளவில் புட்பகம் உலகத்திலுள்ள மக்களை சுமந்துகொண்டு ஆகாயத்தில் உயர்ந்து பொன்மயமான தேவலோகம் வந்து இறங்கினாற் போலத் தரையில் இறங்க இரான் விரைவாகச் சென்று பரத்துவாச முனிவரது காலில் விழுந்து வணங்கினான் என்னும் செய்தியின் வழி உளத்தினை அறிந்து செயல்படும் விமனத்தின் செயல்பாட்டை உணரமுடிகிறது.

மருத்துவ நோக்கில்

          தமிழர்கள் நாடி பிடித்து மருத்துவம் கண்டவர்கள். உலகம் முழுதும் உணவையும் மருந்தையும் தனித்தனியாகப் பகுத்திருப்பதை இன்றும் காணமுடிகிறது. ஆனால் தமிழர்கள் உணவையே மருந்தாகப் போற்றிய பெருமைக்கு உரியவர்கள். தேனையும், வாழைச் சாறையும், இலை,கனி,காய்,வேர் என அனைத்திலும் உள்ள குணங்களை நன்கு அறிந்து உயிர்களைக் காத்துள்ளனர். இன்றும் பின்விளைவு ஏற்படுத்தாத மருத்துவமாக இயற்கை மருத்துவம் விளங்குவதனாலேயே பலரும் இம்மருத்துவத்தை இன்றும் நாடிச் செல்வதனைக் காணமுடிகிறது.

          உயிர் காக்கும் மருந்துகள் பல இருந்ததனாலேயே பழங்கால மக்கள் பல நஞ்சுகளிலிருந்து காத்துக்கொண்டனர். கம்பராமாயணத்தில் மருத்துமலைப்படலம் எனத் தனிப் படலமே மருத்துவ மூலிகைகள் குறித்துக் கூறியுள்ளதனைக் காணமுடிகிறது. சாம்பவான் இறந்தவர்களை மீட்பதற்கான மருந்துகள் குறித்து அநுமனுக்கு கூறுவதனை

          மாண்டரை யுய்விக்கு மருந்தொன்று மெய்வேறு வகிர்க ளாகக்

          கீண்டாலும் பொருந்துவிப்ப தொருமருந்தும் படைக்கலங்கள் கிளர்ப்ப தொன்றும்

          மீண்டேயுந் தம்முருவே யருளுவ தோர் மெய்ம்மருந்தும் முளநீ வீர

ஆண்டேகிக் கொணர்தியென அடை யாளத் தொடுமுரைத்தா னறிவின் மிக்கான்   

     (மருத்துமலைப் படலம் : 27)

என்னும் அடிகள் எடுத்துக்காட்டுகின்றன. அறிவின் மிக்கானாகிய சாம்பவான், இறந்தவரை உயிர்ப்பிக்கும் மருந்து ஒன்றும், உடம்பு வெவ்வேறு பிளவுகளாக பிளந்திட்டாலும் பொருந்தச் செய்வதொரு மருந்தும் படைக்கலங்களை வெளிப்படுத்துவதொரு மருந்தும், உருவம் மாறி விட்டாலும் மீண்டும் தம்முருவையே அடையச் செய்யவல்ல மெய் மருந்தும் உள்ளன எனக் கூறுவதன் வழி மருத்துவம் குறித்த தெளிவினை அறிந்த மக்களின் நிலையினைக் காணமுடிகிறது. அம் மருத்துவ முறைகளை முறையாக ஆய்ந்தால் பல நோய்களுக்கு அருமையான தீர்வுகளைக் காண இயலும் எனத் தெளியமுடிகிறது. தமிழ் மூதாட்டி ஔவைக்கு கருநெல்லிக்கனியை ஈந்த அதியமானையும் இங்கு எண்ணி மகிழலாம்.

உளவியல் நோக்கில்

          தமிழ்மொழி மட்டுமே தனது இலக்கணத்தில் பொருள் இலக்கணம் என்னும் கூறுகளுடன் மக்களுடைய அக வாழ்வையும் புறவாழ்வையும் வரையறுத்துக்காட்டுகிறது. அவ்வாறு இலக்கணத்துடன் வாழ்ந்த மக்களையே இலக்கியங்கள் படம்பிடித்துக் காட்டியுள்ளதையும் காணமுடிகிறது. இலக்கியத்தின் வழியே உளவியலை அறிந்துகொள்வதற்கும் புரிந்துகொள்வதற்குமான கூறுகள் நிறைந்துள்ளன. கம்பராமாயணம் பாத்திரங்களின் அணிவகுப்பு. எனவே பல பாத்திரங்களின் பண்பு நலன்களின் வழி உளவியல் கூறுகளைக் காண்பதற்கான கூறுகள் நிறைந்துள்ளதனைக் காணமுடிகிறது.

இராவணன் இறந்த பின்னர் அவன் உடல் இருக்கும் இடம் தேடி வருகிறாள் மண்டோதரி. இலட்சக்கணக்கான அரக்க மங்கைகள் முடிந்த பூங்குழலை விரித்து அரற்றுகின்றனர். கதறிக்கொண்டே கூட்டமாக அவளைத் தொடர்ந்து வந்தனர். இக்காட்சியை

அனந்தம் நூறாயிர மரக்கர் மங்கைமார்

புனைந்தபூங் குழல்விரித் தரற்றும் பூசலார்

இனந் தொடர்ந் துடன்வர வேகி னாளென்ப

நினைந்தது மறந்தது மிலாத நெஞ்சினாள்              (இராவணன் வதைப்படலம்-228)

என்னும் பாடல் எடுத்துக்காட்டுகிறது. இதில் மண்டோதரியின் காதல் உள்ளத்தின் உள நிலையினையும் அறிந்துகொள்ள முடிகிறது. நற்பண்புடைய கணவனை எப்போதும் எண்ணிக்கொண்டே இருப்பதற்கான தேவையினை விட தீய ஒழுக்கமுடைய கணவனை எண்ணிக் கொண்டிருப்பதற்கான தேவையே மனைவிமார்க்கு மிகுதியாக இருப்பதனை இவ்வடிகள் உணர்த்திக் காட்டுகின்றன. நினைப்பதும் மறந்ததும் இலாத நெஞ்சினளாக மண்டோதரி வாழ்ந்ததன் வழி இராவணனது  நிலையும் அவன்பால் கொண்ட காதலின் நிலையும் நன்கு புலனாகிறது.

உயிரினும் மானம் பெரிது

        தான் சீதையை விடுதலை செய்து விடுவது பெரும் செய்தியன்று. ஆனால் அவ்வாறு விடுவேனானால் அது எம் வீரத்திற்கு இழுக்காகும் என்னும் நிலை வந்துவிட்டதனை

        விட்டனன் சீதை தன்னை யென்றலும் விண்ணோர் நண்ணிக்

        கட்டுவ தல்லா லென்னை யானெனக் கருதுவாரோ

        பட்டன னென்றபோதும் எளிமையிற் படுகிலேன்யான்

எட்டினோ டிரண்டு மான திசைகளை யெறிந்து வென்றேன் ((இந்திரசித்து வதைப்படலம் : 11)

என்னும் பாடலின் வழி இராவணனின் கருத்தினை அறியமுடிகிறது. இராவணன் என்னும் பெயருக்குரிய அச்சம் மறைந்து போவதை விரும்பவில்லை.  மேலும் பத்துத்திசைகளை வென்ற நான் அவர்களை எதிர்த்து என் வீரத்தைக் காட்டி வீழ்வேனல்லாது வெற்றென வீழேன் எனக் கூறியுள்ளதன் வழி இராவணனின் தன்மானப் பிரச்சினையே அழிவுக்குக் காரணமாக நின்றதனை அறிந்துகொள்ளமுடிகிறது.

சமூகவியல்

          சமூக வரலாற்றினை அறிந்து கொள்வதன் வழியே ஓர் இனத்தின் மக்கள் வாழ்வை அறிந்துகொள்ளமுடிகிறது. அவ்வாறு சமூகத்தைப் படம்பிடித்துக்காட்டும் ஆவணங்களாக இலக்கியங்கள் திகழ்கின்றன. அவ்வாறு கம்பன் காட்டும் சமூகம் அக்காலத்தை கண்முன் கொண்டுவந்து நிறுத்துகிறது.

          மக்கள் விரும்பும் வகையில் நல்லாட்சி நடத்திய மன்னனை இறை எனக் குறிப்பிட்டனர்.  அவன் வாழும் இல்லம் கோவில் எனவும் வழங்கப்பெற்றது. இறைவனுக்கு நிகரான மன்னனை எண்ணிய சமூகத்தினை இதன் வழி உணரமுடிகிறது. அவ்வாறு இராமனிடம் அன்பு காட்டி வாழ்ந்த மக்களின் நிலையினை

தாயருக் கன்று சார்ந்த கன்றெனுந் தகைய னானான்

மாயையிற் பிரிந்தார்க்கெல்லா மனோலயம் வந்த தொத்தான்

ஆயிளை யர்க்குக் கண்ணு ளாடிரும் பாவை யானான்

நோயுறுத் துலர்ந்த யாக்கைக் குயிர்புகுந் தாலு மொத்தான் (மீட்சிப்படலம் : 337)

தாயருக்கு அப்பொழுது சேர்ந்த கன்றென்று சொல்லத்தக்க தன்மை உடையவனாயினான். மாயையினின்று நீங்கினவர்களுக்கெல்லாம் மனம் ஒன்றுமிடம் நேர்ந்ததை ஒத்தான். சிறந்த  தம்பியரான பரத சத்ருகன்னர்களுக்குக் கண்களினுள் அசைகின்ற கருவிழியை ஒத்து விளங்கினார்ன்.வியாதி பொருந்தி உயிர் நீங்கிப் போன உடம்புக்கு மீண்டும் உயிர் புகுந்தாற் போன்ற தன்மையையும் ஒத்திருந்தான். இதன்வழி மக்களுக்காக வாழும் அரசனை மக்கள் போற்றி வாழ்ந்த சமூகத்தைப் படம்பிடித்துக்காட்டியுள்ளார் கம்பர்.

கணவன் இறந்தவுடன் மனைவி வாழ்வதனை இச்சமூகம் ஏற்காத நிலை இருந்தது. மேலும் அப்பெண் இறப்பதனையே பெருமிதமான வாழ்வாகக் கருதிய நிலையினை மண்டோதரியின் வாழ்வின் வழி அறிந்துகொள்ள முடிகிறது

          வான மங்கையர் விஞ்சையர் மற்றுமத்

          தான மங்கைய ருந்தவப் பாலவர்

          ஆன மங்கைய ரும்அருங் கற்புடை

மான மங்கையர் தாமும் வழுத்தினார் (இராவணன் வதைப்படலம் : 247)

மண்டோதரி இராவணனைத் தழுவி உயிர்விட்டதைக் கண்ட வான நாட்டிலுள்ள மகளிரும் விஞ்சையரும் மற்றும் அவ்விடத்திலுள்ள மங்கையரும் தவத்தின் கூற்றிலே பொருந்திய முனிவரின் பத்தினிமாரும் அரிய கற்புடைய பெண்களும் கொண்டாடியதை இப்பாடல் எடுத்துக்காட்டுகிறது.

மானுடவியல்

          மனிதன் எப்படி வாழ வேண்டும் என்பதற்கான வழிமுறைகளை காட்டும் வரலாறாகவே மானுடவியல் திகழ்கிறது. அவ்வாறு பண்பாட்டின் அடிப்படையிலும் நம்பிக்கையின் அடிப்படையிலும் வாழ்ந்த வாழ்வை அறிந்துகொள்ள இவ்வியல் பெரிதும் துணை நிற்கிறது.

போருக்கு முன் கொடை

          வாழ்க்கை நிலையானது என எண்ணி தன்னலத்துடன் பொருட் சேர்த்தலாலேயே நாட்டில் வறுமையும் துன்பமும் தலை விரித்தாடுகிறது. எனவே அச்சம் வரும்போதெல்லாம் பிற உயிர்களுக்கு நன்மை செய்யத் தோன்றுவதும் இயல்பாகும். அவ்வாறே இராவணன் போருக்குச் செல்லும் போது பல நற் செயல்களை செய்யும் நிலையினை

          ஈசனை யிமையா முக்க ணிறைவனை யிருமைக் கேற்ற

          பூசனை முறையிற் செய்து திருமறை புகன்ற தானம்

          வீசன னியற்றி மற்றும் வேட்டன வேட்டோர்க் கெல்லாம்

          ஆசற நல்கி யொல்காப் போர்த்தொழிற் கமைவ தானான் (இராவணன் தேரேறு படலம் : 3)

இப்பாடல் எடுத்துக்காட்டுகிறது. சிவபெருமானுக்குரிய இம்மை மறுமைகளுக்குரிய பூசைகளை முறையாகச் செய்து சிறந்த வேதங்களில் கூறுகின்ற தானங்களைக் கொடுத்துப் பின்னும் விரும்பினவைகளை விரும்பினோர்க்கெல்லாம் குற்றமறக் கொடுத்துத் தளர்தல் இல்லாத போர் செய்யும் தொழிலுக்குப் பொருந்தியவனானான் என இராவணன் போர்க்களத்துக்குச் செல்லும் நிலையினை கம்பர் படம்பிடித்துக்காட்டியுள்ளதன் வழி அறத்தின் பெருமை புலனாகிறது.

நிறைவாக

          கம்பரை இலக்கிய நோக்கில் கண்டதாலேயே கவிச் சக்கரவர்த்தியாகத் திகழ்கிறார். அவ்வாறு மட்டும் நோக்காது பொறியியல் நோக்கில் நோக்கினால் பொறியியல் வல்லுநராகவும், விமானவியல் நோக்கில் நோக்கின் வானவியல் வல்லுநராகவும் மருத்துவ நோக்கில் நோக்கினால் மருத்துவ வல்லுநராகவும் உளவியல் நோக்கில் நோக்கின் உளவியல் அறிஞராகவும் சமூக நிலையின் வழி நோக்கில் சமூகவியல் அறிஞராகவும் திகழ்வதனை அவருடைய பாடல்களின் வழி உணர்ந்துகொள்ள முடிகிறது.

கற்பனை தான் இவை எனப் புறந்தள்ள இயலாத அளவிற்கு நுட்பமுடைய செய்திகளைப் படம்பிடித்துக்காட்டும் பாடல்களாக கம்பராமாயணப் பாடல்கள் திகழ்வதனைக் காணமுடிகிறது.

கம்பன் பாடல்களை அறிவியல் நோக்கில் ஆய மனமில்லாது வெறும் கற்பனை என மறுத்துக் கூறுவோர் உளராயின் அவர்களுக்கு கற்பனையினின்றே அனைத்துக் கருவிகளும் ஆக்கப்பட்ட நிலையினை உணர்த்தி கம்பராமாயணத்தின் நுட்பங்களை உணரத்த இயலும் எனத் தெளியமுடிகிறது.

கம்பராமாயணத்தின் கவிச்சுவைக்காக மட்டுமே கற்காது அதில் உள்ள பல்வேறு துறைகளின் நுட்பங்களை அவ்வத் துறையில் உள்ளோர் ஆய்வு செய்வாராயின் இச்சமூகத்திற்கு பயன் விளைக்கக் கூடிய பல கண்டுபிடிப்புகளை மீட்டுக் கொணர இயலும் என்பது தெளிவாகிறது.

தமிழரின் பெருமை பழமை பேசுவதிலேயே அடங்கியிருக்கிறது எனக் குற்றஞ்சாட்டுவோர் பலர். அப் பழம்பெருமைகளை உரிய ஆய்வின் வழி அறிவியல் நிலையில் மெய்ப்பிக்க வேண்டிய அவசியத்தினை கம்பராமாயணத்தின் வழி உணரமுடிகிறது.

இக்கால நோக்கில் மணிமேகலையில் சில மணிகள் - Classical Epic literature - Manimegalai

இக்கால நோக்கில் மணிமேகலையில் சில மணிகள் (அறங்கள்)

முனைவர் ம.ஏ.கிருட்டினகுமார், தமிழ்ப்பேராசிரியர் (துணை), புதுச்சேரி – 605008. உலாப்பேசி : 9940684775)

       மணிமேகலை தமிழ் இலக்கியத்தில் தோன்றிய முதல் சமயக் காப்பியம் என்னும் பெருமையினையும் முதல் பௌத்தக் காப்பியம் என்னும் சிறப்பினையும் ஒருங்கே பெற்றுள்ளதனை தமிழ் இலக்கிய வரலாறு எடுத்தியம்புகிறது. இன்றளவும் இந்நூல் பௌத்த சமயத்தின் ஆவணமாகத் திகழ்வதனை அவ் இலக்கியம் உணர்த்தும் புத்த சமயக் கொள்கைகளின் வழி உணரமுடிகிறது.தண்டமிழாசான் மதுரைக் கூலவாணிகர் சீத்தலைச்சாத்தனார் சமயக் கொள்கைகளை மட்டுமின்றி தனிமனித மற்றும் சமுதாய அறநெறிகளையும் இவ்விலக்கியத்தின் வழி  உணர்த்தியுள்ளதனைக் காணமுடிகிறது.

       அறவழியில் நின்று பொருள் ஈட்டி இன்பம் துய்த்து வீடுபேறடைய வழிகாட்டுவதே காப்பியத்தின் நிலையாகிறது.அவ்வாறு அமைந்த காப்பியங்கள் உணர்த்தும் அறநெறிகள் எக்காலத்தும் நல்வழி காட்டுவனவாக விளங்குகின்றன.பெண்ணின் பெருமையை அறிவுத்திறத்தால் மதிப்பிட வேண்டுமேயன்றி பிறக்கும் இனத்தைக்கொண்டு மதிப்பிடலாகாது என்பதனையும், குலத்தின் மாட்சியினை, வாழும் முறைமையால் மதிப்பிட வேண்டுமேயன்றி பிறப்பு முறையால் மதிப்பிடலாகாது என்பதனையும் தெளிவுறுத்திக் கூறியுள்ளதனாலேயே மணிமேகலைக் காப்பியம் ’புரட்சிக் காப்பியம்’ எனக்கொள்வதனையும் தெளியமுடிகிறது.இந்நோக்கிலும் மணிமேகலையை சிலப்பதிகாரத்தோடு ஒப்பிட்டு ’ இரட்டைக் காப்பியம்’ எனக்குறிப்பிடமுடிகிறது.

வாழ்க்கை அறம்

       வீடு பேறுக்கு அறம், பொருள், இன்பம் என்னும் முப்பொருளே அடிநிலையாக இருப்பதனை அற இலக்கியங்கள் உணர்த்துகின்றன. ஆனால் அது எவ்வகை அறம் , எவ்வகைப் பொருள், எவ்வகை இன்பம் என்னும் எண்ணத்திற்கு விடையளிக்கிறது மணிமேகலை. இந்த உடலை வளர்ப்பதற்காக பொருள் ஈட்டி, உண்டு மகிழ்ந்து அதனால் விளையும் ஆசைகளை உய்த்து, எந்நிலையிலும் நிறைவுபெறாது இவ்வாழ்வில்  முதுமையுற்று நோயுற்று வாழ்வது வாழ்வாகாது. எனவே பிறருக்கு நன்மை செய்து வாழும் அறவாழ்வே வாழ்வாகும் என்பதனை

       பிறத்தலும் மூத்தலும் பிணிபட்டு இரங்கலும்

       இறத்தலும் உடையது இடும்பைக் கொள்கலம்

       மக்கள் யாக்கை இது என உணர்ந்து

       மிக்க நல் அறம் விரும்புதல் புரிந்தேன்”

                            (உதயகுமரன் அம்பலம் புக்க காதை, அடி :136-139)

என்னும் அடிகளின் வழி உதயகுமரனுக்கு வாழ்வின் பொருளை உணர்த்துகிறாள்மணிமேகலை.மண்ணோடு மண்ணாகும் இவ் உடல் இச்சைக்காக வாழ்வின் உயிர் பொருளான அறத்தை மறக்கலாகாது என உணர்த்திய திறத்தை இதன்வழி அறிந்துகொள்ளமுடிகிறது.

பெண்மை அறம்

       எக்காலத்திலும் பெண்களே அறிவில் சிறந்து விளங்கினர் என்பதனைத் தொடக்ககாலத்தில் நிலவிய தாய் வழிச் சமுதாய அமைப்பு முறையின் வழி உணரமுடிகிறது.இன்று தந்தை வழி சமுதாயம் போல் தோன்றிடினும் பெண் எடுக்கும் முடிவினைக்கொண்டே இல்லறம் சிறப்பாக நடைபெறுவதனைக் கண்கூடாகக் காணமுடிகிறது.இதற்குச் சான்றாக செட்டிநாட்டு ஆச்சிமார்களின் திறமான நிர்வாகத்தின் வழி எளிதில் உணரமுடிகிறது.அதனால்தான் பெண் சிசுவைக் கொல்லும் இடங்களிலும் தாய்மையின் சிறப்புப் போற்றப்படுவதனைக் காணமுடிகிறது.எனினும் பரவலாகஆணாதிக்கப் போக்கும் நிலவி வருவதனைக் காணமுடிகிறது.எனவே பெண் எத்தகைய உயர் நிலையில் இருப்பினும் ஆணுக்கு அஞ்சி வாழும் நிலையினையும் காணமுடிகிறது.பெண்ணின் பேச்சை செவி மடுக்கும் நிலை ஆணிடம் இருக்குமாயின் பெண் சீண்டல்களும் குடியினால் விளையும் இறப்பும் நிகழாது நாடு வளம்பெறும் என்பதனை உணரமுடிகிறது.

       மணிமேகலையின் அழகில் மயங்கிய உதயகுமரன்  அவளை அடைந்தே ஆக வேண்டும் என்னும் உறுதியுடன் அவளைக் காணவருகிறான். அவனை எதிர்க்கும் ஆற்றலோ மறுக்கும் ஆற்றலோ இல்லாததனால் சுதமதியிடம் அப்பொறுப்பினை விடுத்து மறைந்து நிற்கிறாள் மணிமேகலை.அறத்திற்கு மாறாக உதயகுமரனானவன் தன்னை மறுக்கும் மணிமேகலையைத் துரத்துகிறான்.அத்தகைய இளவரசனின் இயல்பினை நன்குணர்கிறாள் சுதமதி.எனவே அறத்திற்காக நரை முடித்த தம் முன்னவனான கரிகாற்சோழனின் வழித்தோன்றல் என்பதனை உணர்த்திவிட்டு அறவழி நிற்றலின் அவசியத்தினை உணர்த்துகிறாள். ஆணுக்குப் பெண் அறிவுரைக் கூறுவதனை ஏற்கும் பக்குவம் ஆணுக்கு இல்லாது போகும் என எண்ணியவளாய் தன் நிலையினைத் தாழ்த்திக்கொண்டு உதயகுமரனுக்கு அறிவுறுத்தும் சுதமதியின் திறத்தினை

       இளமை நாணி முதுமை எய்தி ; உரைமுடிவு காட்டிய உரவோன் மருகற்கு

       அறிவும் சால்பும் அரசியல் வழக்கும் ; செறிவளை மகளிர் செப்பலும்- உண்டோ ?                                              (பளிக்கறை புக்க காதை :107 -110)

என்னும் அடிகளின் வழி முடிகிறது.பின்னர் மணிமேகலையே எதிர்கொள்ளும் சூழல் நிலவுகிறது.       மணிமேகலையானவள் தம் அறிவுத்திறத்தால் வெல்லும் பான்மையுடையவளாய் இருந்தும் உதயகுமரனை எதிர்கொள்ள இயலாமல் பணிந்து பேசும் தன்மையினைக் காணமுடிகிறது. ஆண் தன்மையினை உயர்த்தி பெண் தன்மையைத் தாழ்த்திக்கொண்டு அவனுக்கு அறிவுறுத்தும் நிலையினை

       மண்டு அமர் முருக்கும் களிறு அனையார்க்கு

       பெண்டிர் கூறும் பேர் அறிவு உண்டா ?

                                  (உதயகுமரன் அம்பலம் புக்க காதை :140-141)

என்னும் அடிகள்வழி உணரமுடிகிறது. இவ்வாறு அருமையான அறக்கருத்துக்களை நெஞ்சில் பதிப்பதற்காகப் பெண் தன்னை எவ்வாறெல்லாம் தாழ்த்திக்கொள்ள இயலுமோ அவ்வாறெல்லாம் தாழ்த்திக்கொண்டு அறிவுறுத்தும் நிலையினைக் காணமுடிகிறது. இன்றும் தான் செய்வது மட்டுமே சரி என எண்ணும் ஆணாதிக்கப் போக்குத் தொடர்வதனாலேயே மது, மாது என்னும் நிலையில் சமூகம் சீரழிந்து வருவதனையும் காணமுடிகிறது.

தனிமனித அறம்

       அன்பு, காதல், காமம் என்னும் சொற்கள் வெறும் சொற்களாக மட்டுமின்றி உணர்ச்சி நிலையின் வலிமையினை வெளிப்படுத்துவதாகவே அமைகிறது.இயற்கை நிகழ்வாகவே அமையும் அன்பானது சூழலின் நிலைக்கேற்ப தளர்ச்சி, வளர்ச்சி என்னும் நிலைகளாக மாறுபடுவதனையும் காணமுடிகிறது.அன்பின் வளர்ச்சி நிலை காதலாகவும் பின் அதுவே காமமாகவும் உருப்பெற்று சில நேரங்களில் நீங்காத பழியினையும் பாவத்தையும் உண்டாக்கிவிடுகிறது.ஒருவரிடம் கொள்ளும் விருப்பானது பிறரிடம் வெறுப்பினை உண்டாக்கிவிடுகிறது.உலகியலில் இயற்கையாகவே அத்தகைய பற்று தவிர்க்க இயலாததாகிவிடுகிறது.அதனாலேயே ஞானிகள் எவ்வுயிரும் தம்முயிர் போல் எண்ணும் தகைமையுடையராய் விருப்பு வெறுப்பின்றி வாழ்ந்ததனையும் காணமுடிகிறது. துறவு மேற்கொண்ட மணிமேகலைக்கும் இக்காதல் உணர்வு முளைத்ததனை

       கற்புத் தான் இலள் நல் தவ உணர்வு இலள்

       வருணக் காப்பு இலள் பொருள் விலையாட்டி என்று

       இகழ்ந்தனன் ஆகி நயந்தோன் என்னாது

       புதுவோன் பின்றைப் போனது என் நெஞ்சம்

       இதுவோ அன்னாய் ! காமத்து இயற்கை

                     (மணிமேகலா தெய்வம் வந்து தோன்றிய காதை : 86-90)

என்னும் அடிகள் வழி அறிந்துணரமுடிகிறது.கற்பிலாள், தவ உணர்விலாள், மரபுக்கேற்ற காவல் இலாள், விலை மகள் என உதயகுமரன் எவ்வளவு இழித்துரைப்பினும் அவள் மனம் அவன் பின்னால் செல்லும் தற்செயல் நிலையினை உணர்கிறாள். இத்தகைய இயற்கை நிலையிலிருந்து விழிப்புணர்வு பெற்று

              ’இதுவே ஆயின் கெடுக தன் திறம் …..‘

                            (மணிமேகலா தெய்வம் வந்து தோன்றிய காதை : 86-90)

எனக் கூறி அக்குற்றத்திலிருந்து விடுபடுவதனையும் காணமுடிகிறது.விழிப்புணர்வு இல்லாது பல இளைஞர்கள் இளமையிலேயே தம் வாழ்வை சீரழித்துக்கொள்கின்றனர்.இப்போக்கிலிருந்து விடுபட வழிகாட்டியுள்ளதாகவும் மணிமேகலையின் இச்செயலினை நோக்கமுடிகிறது.

சமூக அறம்

       தமிழர்கள் கோவில்களை வழிபடுவதற்குரிய இடமாக மட்டுமின்றி அனைத்து உயிர்களுக்கும் அடைக்கலம் கொடுத்துக் காக்கும் இடமாகவும் கொண்டிருந்தனர்.அவ்வகையில் குளங்களையும் மரங்களையும் தங்கும் இடங்களையும் அமைத்து உணவுப்பொருள்களையும் வழங்கியுள்ளதனையும் காணமுடிகிறது.கோவில்கள் அறச்சாலைகளாகவே நின்று மக்களுக்கு நன்மை செய்தன என்பதற்குச் சான்றாக மணிமேகலையின் சமயநெறி அமைந்திருந்ததனை உணரமுடிகிறது. எவ்வகை வேறுபாடுமின்றி அனைத்து மக்களுக்கும் நன்மை செய்த திறத்தினை

       மண் திணி ஞாலத்து வாழ்வோர்க்கெல்லாம்:       உண்டி கொடுத்தோர் உயிர்                              -      கொடுத்தோரே(பாத்திரம் பெற்ற காதை : 95-96)

என்னும் அடிகள் இதனை எடுத்தியம்புகின்றன.அகச்சமயத்தவராயினும் புறச்சமயத்தவராயினும் பசிப்பிணியினை நீக்குதல் முதற்கடன் என வாழ்ந்த அறநெறியினையும் உணர்ந்துகொள்ளமுடிகிறது.

மொழி அறம்

       மொழியறிவின்றி எவ் அறிவினையும் பெற இயலாது.எனவே மொழி அறிவினை மானிட இனத்திற்கே உரிய தனிச்சிறப்பாகக்கொள்ளமுடிகிறது.தாய்மொழி அறிவின் வழி பிற மொழி அறிவினைப் பெறுதல் எளிதாகவும் சிறப்பாகவும் அமைகிறது.எனவே எம்மொழியினையும் குறைத்து மதிப்பிடாது தாய்மொழியின் அறிவோடு பிறமொழி அறிவைக் கற்றல் மொழியறம் எனப் போற்றமுடிகிறது.அவ்வாறு  மொழி உயிரைக் காக்கும் வல்லமை உடையது என்பதனை சாதுவன் வழி உணர்த்துகிறார் சீத்தலைச்சாத்தனார். நாகரிடம் சிக்கிக்கொண்ட சாதுவனை நாகர்கள் தம் உணவாக்க எண்ணும் நிலையினை

       நக்க சாரணர் நயமிலர் தோன்றி :   பக்கம் சேர்ந்து பரி புலம்பினன் இவன்

       தானே தமியன் வந்தனன் அளியன் : ஊன் உடை இவ் உடம்பு உணவு …….

                            (ஆதிரை பிச்சையிட்ட காதை : 56-59)

என்னும் அடிகள் எடுத்துக்காட்டுகின்றன. பின்னர் அவர்களே தங்கள் மொழி அறிந்தவன் சாதுவன் எனத் தெரிந்ததும் அவனிடம் அன்புகொண்டு அறிவுக்கு மயங்கிநின்று தொழுத நிலையினை

       மற்று அவர் பாடை மயக்கு அறு மரபின்

       கற்றனன் ஆதலின் கடுந் தொழில் மாக்கள்

       சுற்றும் நீங்கித் தொழுது உரையாடி

                                  (ஆதிரை பிச்சையிட்ட காதை : 60-61)

என்னும் அடிகள் எடுத்துக்காட்டுகின்றன. மொழி அறிவினால் விளையும் நன்மைகளை எடுத்துக்காட்டி எவ்வகை பிரிவினையுமின்றி பிற மொழி அறிவு பெற்று வாழ்தலே மொழியறம் என்பதனை மணிமேகலை உணர்த்தியுள்ளதனையும் காணமுடிகிறது.

வினை அறம்

       தீவினை என்பது நல்வினையிலிருந்து வழுவுதலும், நல்வினை என்பது தீவினையிலிருந்து வழுவுதலுமே என்பதனை ஒருவாறு உணரமுடிகிறது.எனினும் இவ்வறம் ஒவ்வொரு சூழலிலும் மாறுபட்டிருப்பதனையும் காணமுடிகிறது.  அவ்வாறு அமையாது உயிர்களுக்கு நன்மை செய்யும் அடிப்படை அறங்களைப் பின்பற்றுதல் நல்வினையாகவும் உயிர்களுக்கு ஊறு செய்யும் கொடுமைகளைத் தீவினைகள் என்றும் உணர்த்தியுள்ளதனைக் காணமுடிகிறது.

கொலையே களவே காமத் தீவிழைவு :     உலையா உடம்பில் தோன்றுவ மூன்றும்

பொய்யே குறளை கடுஞ்சொல் பயன்இல் :சொல்எனச்சொல்லில்தோன்றுவ      -நான்கும்

வெஃகல் வெகுளல் பொல்லாக் காட்சி என்று :உள்ளம் தன்னின் உருப்பன-மூன்றும் எனப்

பத்து வகையால் பயன்தெரி புலவர் :       இத்திறம் படரார் ………………………………

                                  (ஆபுத்திரன் – நாடு அடைந்த காதை : 125-132)

என்னும் அடிகள் கொலை, களவு, காமம் என்பன தளர்ச்சியுடைய உடலில் தோன்றும் குற்றங்கள் எனவும் பொய், புறம் கூறல், கடுஞ்சொல், பயனற்ற சொல் என்பன சொல்லில் தோன்றும் குற்றங்கள் எனவும் வெஃகுதல், வெகுளல், மயக்கம் இம்மூன்றும் உள்ளத்தில் தோன்றும் குற்றங்கள் எனவும் வகைப்படுத்திக் கூறியுள்ளார் சீத்தனார். நல்வினையை குறிப்பிட வேண்டும் என எண்ணியவர் மேலே குறிபிட்ட தீவினைகளை உணர்ந்து அவற்றிலிருந்து நீங்குதலே எனத் தெளிவுபடுத்தியுள்ளதனையும் காணமுடிகிறது.

ஆ அறம்

       தாயானவள் தன்னுடைய பாலைக் கொடுத்து குழந்தையைக் காப்பது போல பசுவும் தன் பாலைக் கொடுத்து தன் கன்றை மட்டுமின்றி மனிதச் சிசுவையும் காப்பதனைக் காணமுடிகிறது.இவ்வருமையினை உணர்ந்து தமிழர்கள் பசுவினைத் தெய்வமாக வணங்கிய நிலையினை அறியமுடிகிறது.ஏர் உழும் மாட்டினையும் மதித்து வணங்கும்(மாட்டுப் பொங்கல்) வழக்கம் இருந்ததனையும் காணமுடிகிறது.பசுவைக் காக்கும் இவ்வுணர்வு மணிமேகலைக் காலத்திலும் வழக்கில் இருந்ததனைக் காணமுடிகிறது.அந்தணர்கள் பசுவினை வேள்வியில் அணியமாக்கி இருந்த நிலையினையும் அந்நிலையிலிருந்து ஆபுத்திரன் அப்பசுவைக் காத்த நிலையினையும்

       அஞ்சி நின்று அழைக்கும் ஆத்துயர்  கண்டு

       நெஞ்சு நடுக்குற்று நெடுங்கணீர் உகுத்து

       கள்ள வினையின் கடுந்துயர் பாழ்பட

       நள் இருள் கொண்டு நடக்குவன்’ என்னும்

       உள்ளம் சுரந்து ஆங்கு ஒரு புடை ஒதுங்கி

       அல்லிடை ஆக்கொண்டு அப்பதி அகன்றோன்

                           (ஆபுத்திரன் திறம் அறிவித்த காதை : 33—38)

என்னும் அடிகள் எடுத்துரைக்கின்றன. அந்தணர்கள் பசுவினைக் கொல்லும்  நிலையில் இருந்ததனையும் பசுவைக் ஆபுத்திரன் காத்த நிலையின் வழி உயிர் இரக்கத்தோடு வாழ்ந்த நிலையினையும் மணிமேகலை எடுத்துக்காட்டுகிறது. நாகரிகத்தின் வளர்ச்சிக்கேற்ப பிற உயிர்களைக் கொல்லும் போக்கு மாறி அவற்றைப் போற்றிப் பாதுகாக்கும் நிலை வளர்ந்துள்ளதனையும் உணர்வுடையோர் உணர்வர்.

நிறைவாக

       மக்களுக்கு விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்தவும் நல்வழிகாட்டவும் விழைந்த சேக்கிழார் புத்த சமயத்தை ஒரு நெறியாகக் கொண்டு மணிமேகலை இலக்கியத்தைப் படைத்துள்ளதனை உணரமுடிகிறது.

       இலக்கினை இயம்புவதே இலக்கியம் என்னும் கொள்கைக்கு எடுத்துக்காட்டாகத் திகழ்வது மணிமேகலை.’மணிமேகலை’ சொற்சுவை பொருட்சுவையோடு அருட்சுவையையும் அறச் சுவையையும் ஊட்டும் வகையில் புனையப்பட்டுள்ளதனைக் காணமுடிகிறது.புத்த சமயக் கருத்துக்களையும் கொள்கைகளையுமே இலக்காகக் கொண்டு இக்காப்பியம் புனையப்பட்டுள்ளதனையும் காணமுடிகிறது.

       எக்காலத்துக்கும் பொருந்தும் அறக்கருத்துக்களையுடைய காப்பியங்களில் படைப்பது அரிது.அதிலும் சமயக்கொள்கைகளை உணர்த்தல் அரிதினும் அரிது.அவ்விரு நிலையிலும் மணி போன்ற கருத்துக்களை உள்ளடக்கிய மணிமேகலை எக்காலத்தும் சிறப்புடையதாகப் போற்றப்படும் எனத் தெளியமுடிகிறது.

       காலத்தைன் வளர்ச்சிக்கேற்ப பண்பாடு மற்றும் நாகரிகத்தின் மாறிவருவதனையும் காணமுடிகிறது.அத்தகைய மாற்றம் மானிட இனத்தின் மேன்மையை உணர்த்துவதாக அமையவேண்டும் என மணிமேகலைத் தெளிவுறுத்துகிறது.

       மணிமேகலைக் காப்பியத்தில் அறக்கருத்துக்கள் பழங்காலத்திற்கு மட்டுமின்றி இக்கால இளையோர்க்கும் வழிகாட்டும் வகையில் புனையப்பட்டிருப்பதனை இங்கு எண்ணி வியக்கமுடிகிறது.

----------------